ΜΕΡΟΣ 2^ο

 

ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

 

 

 

ΚΑΤΙ ΥΠΟΠΤΟ ΨΗΝΕΤΑΙ  

 

Ένας σωματώδης κύριος με μαύρα γυαλιά, καθόταν σε ένα καφέ στην προκυμαία του Πόρου, περιμένοντας τον «βοηθό» του. Είχε ανοίξει την εφημερίδα του και κάπνιζε αρειμανίως. Έριξε μια ματιά, αλλά μετά την άφησε στο τραπέζι. Φαινόταν σα να σκεφτόταν κάτι. Ένα αδιόρατο χαμόγελο διαγραφόταν στα χείλη του, καθώς θυμόταν τα πρόσφατα γεγονότα.

Όλα άρχισαν από την στιγμή που είδε στις ειδήσεις τα νέα για την καινοτομία σχετικά με τα φωτοβολταϊκά, που είχε απασχολήσει τα μέσα πρόσφατα. Άκουσε ότι ενδιαφέρθηκαν επενδυτές για την εμπορική αξιοποίηση της εφεύρεσης. «Γερή μπάζα θα κάνει ο τύπος από τα δικαιώματά της» σκέφθηκε. Και τότε του ήρθε η ιδέα. «Διάνοια βέβαια ο εφευρέτης, αλλά ένας ξύπνιος μπορεί να βρει τρόπο να αποκτήσει ένα γερό μερίδιο. Να σε τι χρειάζονται οι καλές γνωριμίες». Θυμήθηκε τον καιρό που ήταν ναυτικός. Είχε γυρίσει όλο τον κόσμο και είχε γνωρίσει πολλούς -σαν τον Οδυσσέα. Ήταν και αυτός πανούργος, αλλά το μυαλό του δεν το χρησιμοποιούσε για το κοινό καλό. Και οι γνωριμίες του ήταν του ιδίου φυράματος. Αργότερα τον έδιωξαν απ’ το καράβι, μετά την «δουλειά» που έκανε με κάτι φιλαράκια από μακρινή χώρα. Δε το πήρε κατάκαρδα, μάλλον σε καλό του βγήκε, γιατί άρχισε να κάνει καλύτερες «δουλειές». Μια παλαιά γνωριμία λοιπόν από μια τριτοκοσμική χώρα, η οποία στην λίστα της διαφθοράς είχε από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως, με κυβερνήτες στο όνομα δημοκρατικούς, αλλά στην ουσία δικτάτορες, θα μπορούσε να του φανεί χρήσιμη. Είχε αρκετές διασυνδέσεις με διεφθαρμένα στελέχη του καθεστώτος. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνεργαζότανε μ΄ αυτόν. Κάνανε λαθρεμπόριο και τα τοιαύτα. Επικοινώνησε μαζί του. Και του είπε ότι θα μπορούσε να του προμηθεύσει μια καινούργια πατέντα, που υποσχόταν πολλά. Δεν θα ήταν η γνήσια, αλλά αυτό δεν πείραζε. Η δουλειά και με πλαστή θα γινόταν. Αρκεί να είχε τα σχέδια της εφεύρεσης. Άκουσε με ενδιαφέρον το νέο. Αφού συνεννοήθηκε με τις υψηλές γνωριμίες του, του είπε ότι η πρόταση έγινε πρόθυμα δεκτή.

Πώς θα την αποκτούσε όμως; Υπάρχει τρόπος. Θα εκβιάσει τον εφευρέτη. Ο καλύτερος τρόπος, να του κλέψει το παιδί. Οι γονείς κάνουν τα πάντα για χάρη των βλασταριών τους. Βέβαια έπρεπε πρώτα να βεβαιωθεί ότι υπήρχαν απόγονοι. Αλλιώς θα έπρεπε να βρει άλλο τρόπο. Εκείνο που έχει σημασία είναι να οργανωθεί σωστά η απαγωγή. Λάθη δεν συγχωρούνται. Εξ άλλου είχε και την προηγούμενη πείρα από την περσινή «δουλειά». Τότε η επιχείρηση ήταν πιο δύσκολη, είχαν να κάνουν με επιχειρηματία, που είχε και καλή φύλαξη. Δεν είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση εκείνη και η «παρέα» ήταν μεγαλύτερη. Την τωρινή «δουλειά» σκέφθηκε να την οργανώσει μόνος του, ώστε να έχει την μερίδα του λέοντος από τη λεία. Οι «βοηθοί» του θα έγλυφαν μερικά κοκαλάκια. Γι’ αυτό τους είπε μόνο τα απαραίτητα για την επιχείρηση.

Το σχέδιο άρχισε να το δουλεύει λίγο πριν, στην Αθήνα. Το πρώτο βήμα ήταν να εντοπίσει τον εφευρέτη και την οικογένειά του. Ήταν παιχνιδάκι γι’ αυτόν. Έπαιρνε γρήγορες αποφάσεις και το μυαλό του πολλές  στροφές. Έπρεπε να ενεργήσει μεθοδικά.

Θυμήθηκε τις ενέργειες που είχε κάνει.

Πήγε σε ένα internet cafe. «Ο καλύτερος τρόπος να βρω τις πληροφορίες που θέλω» σκέφθηκε, «είναι αυτός». Από τις ειδήσεις ήξερε μέσες άκρες το θέμα. Έπρεπε να έχει περισσότερες και θετικές πληροφορίες. Άρχισε την αναζήτηση στο διαδίκτυο. Έγραψε λέξεις-κλειδιά, όπως φωτοβολταϊκά, καινοτομία, Αποστόλου. «Αυτό πρέπει να είναι το επίθετο, αν θυμάμαι καλά» σκέφθηκε, «να βρω και το μικρό όνομα». Η συγκομιδή ήταν καλή. Δημοσιεύσεις εφημερίδων, σχόλια. Σε ένα άρθρο περιοδικού διάβασε:

“Ο κ. Στέφανος Αποστόλου, ηλεκτρολόγος μηχανικός, καθηγητής ΤΕΙ Αθηνών, ανακοίνωσε … Εδώ και κάποια χρόνια ασχολείται με τις ΑΠΕ” …”

Στην ιστοσελίδα ενός ραδιοφωνικού σταθμού εντόπισε ένα αρχείο ήχου, όπου υπήρχε το όνομα που τον ενδιέφερε, μια συνέντευξη στον σταθμό, που είχε γίνει πριν λίγες μέρες. Το κατέβασε και το άκουσε.Οι επιστημονικές πληροφορίες τον άφηναν αδιάφορο. Στο τέλος όμως άκουσε κάτι που τράβηξε το ενδιαφέρον του. Έγινε αναφορά σε  ένα πράσινο σπίτι στον Πόρο και σε παιδιά. «Ωραία πάμε» σκέφθηκε, «υπάρχουν απόγονοι».

«Πρέπει να τον βρω και να τον παρακολουθήσω. Ίσως στη δουλειά του. Αλλά μάλλον όχι έτσι. Δεν θα είναι πολύ εύκολο να τον εντοπίσω εκεί. Καλύτερα να βρω το σπίτι του και να παρακολουθήσω τις κινήσεις των παιδιών του. Πρέπει να βρω πρώτα το τηλέφωνο και την διεύθυνσή του στην Αθήνα».

Άνοιξε τον τηλεφωνικό κατάλογο. Στο όνομα “Αποστόλου Στέφανος” δεν ήταν πολλές οι καταχωρίσεις. Σε μια από αυτές έγραφε, μετά το όνομα, “ηλεκτρολόγος μηχανικός”. Αυτός θα ήταν.  Σημείωσε: “αριθμός τηλεφώνου οικίας ……  διεύθυνση ……………. Π. Φάληρο”.

«Κυρ- Στέφανε», είπε μέσα του, «θα σε βρω σύντομα. Και ιδίως τα παιδιά σου».

Η πρώτη προσπάθεια λοιπόν έφερε καλή συγκομιδή. Τώρα το επόμενο βήμα. Πήγε στο Φάληρο και πήρε πρώτα τηλέφωνο στο σπίτι από ένα καρτοτηλέφωνο εκεί κοντά. Αν απαντούσε, θα το έκλεινε. Αν όχι, θα πήγαινε στο σπίτι, προσπαθώντας να πάρει πληροφορίες από τους γείτονες. Να εξακριβώσει πρώτα ότι δεν επρόκειτο για συνωνυμία. Είχε φορέσει μια περούκα και ψεύτικο μούσι και, φυσικά, μαύρα γυαλιά. Και να που έμαθε ότι είχε πέσει διάνα και ότι τα παιδιά ήταν στο εξοχικό στον Πόρο. «Πρέπει να πάω εκεί» σκεφτόταν. «Δεν θα είναι δύσκολο να εντοπίσω αυτό το πράσινο σπίτι. Πρώτα να βρω την διεύθυνση και το τηλέφωνο. Είπε ότι ήταν των γονιών του, άρα πρέπει να βρω κάποιον Αποστόλου. Δεν φαντάζομαι να υπάρχουν και πολλοί στο μικρό αυτό μέρος». Πήρε τις πληροφορίες τηλεφωνικού καταλόγου και ζήτησε  αριθμό και διεύθυνση μ’ αυτό το όνομα στον Πόρο. Ήταν τυχερός, υπήρχε μια μόνο καταχώριση. Καθώς πρόσεχε πάντα οι ενέργειές του να είναι καλά μελετημένες, σκέφθηκε να εξακριβώσει ότι πράγματι  ήταν αυτό το σπίτι. Θα έπαιρνε τηλέφωνο και θα ζητούσε τον κ. Στέφανο. Θα ρωτούσε και για τα παιδιά. Από τον τρόπο που θα απαντούσαν θα καταλάβαινε αν έκανε λάθος ή όχι. «Καλύτερα να μη μιλήσω εγώ» σκέφθηκε. «Θα βάλω τον κοντό να τηλεφωνήσει». Και μετά κάποιος θα έπρεπε να παρακολουθεί το σπίτι. Στην αρχή δεν θα πήγαινε ο ίδιος να κάνει αυτοψία. Θα έστελνε πρώτα τον «βοηθό» του, τον κοντό, με τον οποίο θα πήγαιναν στο νησί για τη «δουλειά». Στο μεταξύ αυτός με τον άλλο «βοηθό» είχαν εξασφαλίσει το μεταφορικό μέσον που θα χρησιμοποιούσαν.

 

Σε λίγο φάνηκε ο κοντός. Ήταν πρωί και δεν είχε πολλή κίνηση. Τα διπλανά τραπέζια ήταν άδεια και έτσι μπορούσαν να μιλάνε ελεύθερα.

-            Αφεντικό, βρήκα το σπίτι.

-            Πρόσεξες καλά, μη σε πάρουν χαμπάρι;

-            Μην ανησυχείς, μπορεί να είμαι μικρόσωμος και να μη σου γεμίζω το μάτι, αλλά είμαι μανούλα στην παρακολούθηση και το μάτι μου κόβει. Δε μου ξεφεύγει τίποτε. Και ποιος θα υποπτευθεί ένα φουκαρά σαν και μένα;

-            Γι’ αυτό σε διάλεξα, να μη κινείς υποψίες. Αλλά πολλά λες. Λοιπόν, τι έγινε;

-            Πράγματι, μένουν παιδιά στο σπίτι. Πρωί-πρωί βγήκε ένας ψηλός, λεπτός νεαρός για τζόκινγκ. Λίγη ώρα αφού γύρισε, βγήκε μαζί με άλλα παιδιά, που φαινόταν μικρότερά του. Τους παρακολούθησα και είδα ότι πήγαν στην κοντινή παραλία για μπάνιο. Μόνο που δεν ήταν τρία. Ήταν έξι.

-            Μπορεί να είναι φίλοι τους. Τους είδες να μπαίνουν, πριν κατέβουν στη θάλασσα;

-            Όχι. Και είχα πάει νωρίς. Όταν επέστρεψαν μπήκαν όλα στο σπίτι.

-            Ίσως τους φιλοξενούν. Το θέμα είναι να ξεχωρίσουμε τα παιδιά του τύπου, μη πάρουμε λάθος παιδί! Θα συνεχίσεις την παρακολούθηση, αλλά με πολλή προσοχή.

-            Όταν κατέβηκαν στην παραλία, κάθισα παράμερα. Μίλησαν με μια κυρία με ένα μικρό παιδάκι. Απ’ όσο κατάλαβα, πάνε όλοι κάθε μέρα για μπάνιο, όπως και η κυρία.

-            Προσπάθησε να πάρεις πληροφορίες από την κυρία. Αλλά με σε πάρει μυρωδιά ότι ενδιαφέρεσαι ιδιαίτερα.

-            Το μεγαλύτερο παιδί μετά άκουσα ότι θα πάει για wind surfing.

-            Καλό είναι αυτό. Αν είναι ο γιός του … Μου έρχεται μια ιδέα.

ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

 

Το επόμενο πρωινό που η παρέα βγήκε για μπάνιο, ο Αλέξανδρος δεν πήγε μαζί τους. Θα κατέβαινε με το ποδήλατό του στο λιμάνι για δουλειές. Στο νησί είχε το παλαιότερο ποδήλατό του. Το καινούργιο το είχε στην Αθήνα.

-            Γεια σας παιδιά. Τα λέμε το μεσημέρι.

Μόλις ξεκίνησε, ένα μηχανάκι πήρε κι αυτό μπρος. Φροντίζοντας να διατηρεί μια διακριτική απόσταση, ακολουθούσε το ποδήλατο. Όταν φθάσανε στο λιμάνι, ο Αλέξανδρος  ασφάλισε το ποδήλατό του σε ένα στύλο. Το μηχανάκι σταμάτησε και αυτό. Ο επιβάτης του πήγαινε πίσω του.

Ξαφνικά ο Αλέξανδρος ακούει μια γνώριμη φωνή.

-            Ε, Αλέξανδρε.

Ήταν ένας συμμαθητής του από το Λύκειο.

-            Ω, τον Γιώργο! Πόσο καιρό έχω να σε δω ρε παλιόφιλε;

-            Πώς από δω;

-            Οι παππούδες μου έχουν ένα εξοχικό εδώ και ήρθαμε για διακοπές.

-            Εγώ, όπως βλέπεις, δουλεύω το καλοκαίρι σ’ αυτήν την καφετέρια. Βγάζω το χαρτζιλίκι μου και τσοντάρω και για την οικογένεια. Έλα, κάτσε, να σε κεράσω ένα καφέ.

Ο Αλέξανδρος κάθισε. Ο άλλος κάθισε και αυτός σε ένα διπλανό τραπέζι, φροντίζοντας να έχει την πλάτη του γυρισμένη.

-            Μια στιγμή, να πάρω πρώτα παραγγελία από τον κύριο και μετά να ξεκλέψω λίγα λεπτά να τα πούμε.

-            Περιμένω παρέα. Παρακαλώ να έρθετε λίγο ύστερα.

-            Μάλιστα κύριε.

Ο Γιώργος κάθισε δίπλα στον Αλέξανδρο.

-            Και συ Γιώργο, πώς βρέθηκες να δουλεύεις στο νησί;

-            Ο μπάρμπας μου, ο αδελφός της μάνας μου, που μένει εδώ, με σύστησε. Με φιλοξενεί στο σπίτι του. Δουλεύω και κάνω και τις διακοπές μου.

-            Μια και βρεθήκαμε, να ξαναϊδωθούμε.

-            Βέβαια. Αλέξανδρε, άκουσα στις ειδήσεις τελευταία για μια σπουδαία εφεύρεση. Υποθέτω ότι θα είναι ο πατέρας σου. Κάτι έλεγες ότι ασχολείται με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

-            Ναι, πράγματι. Καιρό δούλευε πάνω στην καινοτομία αυτή και ευτυχώς οι κόποι του δεν πήγαν χαμένοι.

-            Αν θυμάμαι καλά, κάτι σχετικά με τα φωτοβολταϊκά είναι.

-            Ναι. Με την βελτίωση που προτείνει, το κόστος κατασκευής μειώνεται σημαντικά.

-            Σ’ αφήνω τώρα να πάρω και άλλη παραγγελία από την παρέα που ήρθε. Να μη χαθούμε. Ξαναπέρνα και τα λέμε. 

-            Κατεβαίνω καμιά φορά το πρωί με το ποδήλατο για δουλειές.

-            Αν με πετύχεις στην πρωινή βάρδια.

-            Κανένα απογευματάκι θα έρθουμε με την παρέα. Αλλά, δεν περνάς και συ από το σπίτι; Να σου δώσω την διεύθυνση. Είναι …

-            Μια στιγμή να σημειώσω. Είπες …

-            Πάρε πρώτα τηλέφωνο, μήπως έχουμε βγει για μπάνιο.

Και του έδωσε τον αριθμό του σπιτιού και του κινητού του.

-            Πάρε και τον δικό μου.

-            Και τώρα γεια.

-            Γεια.

Μόλις έφυγε το παλληκάρι, ο άνθρωπος του διπλανού τραπεζιού πήρε τηλέφωνο.

-            Αφεντικό, έπιασα λαβράκι. Έλα να τα πούμε. Βρίσκομαι στην καφετέρια …

Σε λίγο κατέφθασε και το αφεντικό. Ήρθε και ο Γιώργος για την παραγγελία.

-            Ο νεαρός που σου είχα πει, αφού έκανε το πρωινό τρέξιμό του, ξεκίνησε με το ποδήλατό του, ενώ οι άλλοι βγήκαν όλοι μαζί, ίσως για μπάνιο όπως χθες. Τον παρακολούθησα. Κατέβηκε στο λιμάνι και μετά κάθισε σε αυτήν την καφετέρια και μίλησε με το γκαρσόνι. Φαίνεται ότι γνωρίζονταν. Μη φοβάσαι μήπως πάρουμε λάθος παιδί. Είναι εξακριβωμένο αυτό. Είναι γιος του.

Και του διηγήθηκε το περιστατικό.

-            Να εξακολουθήσεις την παρακολούθηση. Αν βγαίνει κάθε μέρα για τζόκινγκ το πρωί, είναι καλό για μας.

-            Πώς είναι η περιοχή όπου τρέχει; Έχει κίνηση, σπίτια;

-            Όχι πολύ, είναι εξοχική.

-            Θα έρθω να τη δω και εγώ. Κανόνισε να πάμε σε ώρα που δεν έχει κίνηση.

-            Θα ξαναπάω να δω πότε είναι πιο ήσυχα.

-            Ξέρεις, είχα κάνει μια σκέψη να κάναμε τη δουλειά στη θάλασσα, όταν κάνει surfing, αλλά το βλέπω λίγο δύσκολο. Καλύτερα, όταν βγει για τρέξιμο. Μόλις βεβαιωθούμε ότι βγαίνει κάθε μέρα, θα ειδοποιήσουμε να έρθει ο χοντρός με το μεταφορικό μέσον. Θα ήταν ίσως καλύτερα να παίρναμε μικρότερο παιδί, αλλά όπως μου λες οι άλλοι πάνε όλοι μαζί, ενώ αυτός βγαίνει και μόνος του. Πάντως να εξακριβώσουμε, αν είναι έτσι τα πράγματα, και μετά να κάνουμε τη δουλειά.

 

*

 

Όταν γύρισε σπίτι ο Αλέξανδρος, διηγήθηκε την συνάντηση με τον Γιώργο.

-            Όταν κατέβηκα στο λιμάνι, συνάντησα ένα συμμαθητή μου από το Λύκειο, τον Γιώργο. Είναι καλό παιδί. Τότε δεν πολυκάναμε παρέα. Σπουδάζει Φυσικοθεραπεία στο ΤΕΙ Αθηνών. Δουλεύει τώρα το καλοκαίρι σερβιτόρος σε μια παραλιακή καφετέρια. Με είδε πρώτος εκείνος και με κέρασε καφέ. Τα ‘παμε για λίγο. Με ρώτησε και για τον μπαμπά. Είχε ακούσει το θέμα στις ειδήσεις. Του είπα να περάσει από το σπίτι όποτε μπορεί.

-            Αλέξανδρε βλέπω ότι χρησιμοποιείς πολύ το ποδήλατο, παρατήρησε η Μαριάννα.

-            Πράγματι. Είναι μέσον με πολλά πλεονεκτήματα και είναι κρίμα που στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλη διάδοση. Δεν αναφέρομαι βέβαια στα παιδικά ποδηλατάκια. Τουλάχιστον σε πεδινές επαρχιακές πόλεις θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη διάδοση. Σε ορισμένες χώρες, όπως στην Ολλανδία, χρησιμοποιείται πολύ. Και υπάρχουν πολλοί ποδηλατόδρομοι. Τι λέτε, να απαριθμήσουμε τα πλεονεκτήματα του;

-            Δεν μολύνει το περιβάλλον.

-            Ενώ με το αυτοκίνητο κάνουμε καθιστική ζωή, με το ποδήλατο γυμναζόμαστε.

-            Είναι οικονομικό. Δεν ξοδεύουμε λεφτά για να κινηθεί.

-            Δεν έχουμε πρόβλημα παρκαρίσματος. Ούτε φοβόμαστε το μποτιλιάρισμα.

-            Αν προσέχουμε και φοράμε κράνος, καθώς και δεν τρέχει πολύ, δεν φοβόμαστε τα ατυχήματα.

-            Με απλά λόγια το ποδήλατο είναι και οικολογικό και οικονομικό.

-            Και όλα αυτά, γιατί δεν έχει μεγάλο όγκο και κυρίως δεν έχει μηχανή, οπότε δεν ξοδεύει καύσιμα.

-            Λες; Και όμως έχει κινητήρα! Που μάλιστα, αντί να καίει βενζίνη, καίει … γάλα! Είπε ο Αλέξανδρος. Ποια λέτε να είναι η μηχανή του;

-            Οι μύες των ποδιών! 

-            Μήπως μπορείτε να υπολογίσετε πόσο γαλατάκι πρέπει να πιούμε, σαν καλά παιδιά, για να πάμε, ας πούμε Φάληρο-Γλυφάδα, όπου υπάρχει και ποδηλατόδρομος; Είναι ένα απλό πρόβλημα Φυσικής. Μάλιστα, σε ένα βιβλίο Φυσικής, υπήρχε μια γελοιογραφία με ποδήλατο που ρωτούσε: πόσα φλιτζάνια γάλα καίει για να τρέξει τα 100 χιλιόμετρα; Προκηρύσσω διαγωνισμό. Ποιος θα το λύσει; Δεν σας δίνω δεδομένα, να τα βρείτε μόνοι σας. Ψάξτε στο διαδίκτυο. Βέβαια το αποτέλεσμα θα είναι στο περίπου (δείτε την απάντηση στο τέλος).

-            Ποιο θα είναι το έπαθλο;

-            Ένα μπουκάλι … γάλα.

-            Δεν έχει κάτι καλύτερο;

-            Ε, τότε ένα κιλό παγωτό.

 

ΠΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

 

Το βράδυ η τηλεόραση θα μετέδιδε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Ο Αλέξανδρος σκέφθηκε να καλέσει τον Γιώργο και τον Νίκο και έτσι να μεγαλώσει η «εξέδρα». Ο Γιώργος δέχθηκε ευχαρίστως την πρόταση, μια και ήταν ελεύθερος το απόγεμα. Το απογευματάκι ήταν εκεί. Η παρέα και οι παππούδες καθότανε στη βεράντα και απολάμβαναν το δροσερό καρπούζι, που προσέφερε η γιαγιά.

-            Γιώργο, να περνάς όποτε θέλεις. Να έρχεσαι μαζί μας και για μπάνιο. Εδώ η θάλασσα είναι πολύ καλή.

-            Ευχαριστώ πολύ.

Έτσι η παρέα απέκτησε ένα ακόμη μέλος. 

Ο Γιώργος θυμήθηκε την πρωινή συνάντηση.

-            Όταν έφυγες, πήρα παραγγελία από το διπλανό τραπέζι. Κάθονταν δύο τύποι που ήταν σαν μέρα με νύχτα μεταξύ τους. Ο ένας ήταν σωματώδης, ψηλός και ο άλλος κοντός και αδύνατος. Όταν τους είδα δίπλα-δίπλα, λέω από μέσα μου «ο Χοντρός και ο Λιγνός». Μου φάνηκε πολύ αστείο. Και όχι μόνον αυτό. Μου φάνηκε αστείο και που ο χοντρός, που ήταν μεγαλόσωμος, σαν γορίλας, μιλούσε σαν … παριζιάνος. Εννοώ δεν πρόφερε καλά το ρ.

Σε λίγο κατέφθασε και ο Νίκος.

-            Νίκο, να έρχεσαι πιο τακτικά, τώρα μάλιστα που είμαστε και μεγάλη παρέα.

 

*

 

Είχε νυχτώσει. Τα αγόρια καθόταν στο σαλόνι και παρακολουθούσαν τον αγώνα. Σε λίγο η γιαγιά έφερε πίτσες, φυσικά δικής της παρασκευής. Άρτος και θεάματα στη σύγχρονη εκδοχή. Τα κορίτσια δεν είχαν την ίδια όρεξη για το παιχνίδι. Βγήκαν στο μπαλκόνι. Βέβαια για την πίτσα είχαν όρεξη. Η γιαγιά, αφού ακούμπησε τον ένα δίσκο στο τραπεζάκι του σαλονιού και τον άλλο στο τραπέζι στη βεράντα, κάθισε μαζί με τα κορίτσια. Από το σαλόνι ακούγονταν ιαχές μάχης.

-            Δε με τραβάει το ποδόσφαιρο, αν και καταλαβαίνω ότι είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι. Μπορεί να δω για λίγο μόνο κανένα αγώνα της Εθνικής ή με μεγάλες ομάδες, είπε η Έλλη.

-            Και μένα το ίδιο, συμφώνησε η Μαριάννα. Εκείνο που μ’ αρέσει να βλέπω στην τηλεόραση είναι το καλλιτεχνικό πατινάζ.

-            Συμφωνούμε στα γούστα, είπε η Ναυσικά. Μ’ αρέσει και η ρυθμική γυμναστική. Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας –ήμουν μικρή τότε- πήγαμε και τους είδαμε. Και στην τηλεόραση ήταν ωραία, αλλά δεν συγκρίνεται το ζωντανό θέαμα.

-            Παιδιά μου, είπε η γιαγιά, δεν αρκεί ο αθλητισμός να είναι μόνο θέαμα. Καλό είναι και ‘μείς να αθλούμαστε. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε πρωταθλητές. Και να σας πω, δεν μ’ αρέσει πολύ η λογική των ρεκόρ κάθε είδους. Προτιμώ να προηγείται η ποιότητα από την ποσότητα. Η άθληση τώρα, όχι μόνο στην υγεία κάνει καλό, αλλά είναι και μια ευχάριστη ενασχόληση.

-            Γιαγιά, οι συμβουλές σου είναι περιττές. Ξέρεις ότι ασχολούμαστε … Αχ, γιαγιά μου, μου ξέφυγε, δεν έπρεπε να μιλήσω έτσι, μήπως σε πρόσβαλλα;

-            Όχι παιδάκι μου, δίκιο έχεις.

-            Με τι άθλημα ασχολείσαι; ρώτησε η Μαριάννα.

-            Εγώ παίζω στην ομάδα βόλεϊ του Σχολείου. Ο Αλέξανδρος δεν σερφάρει μόνο στον εικονικό κόσμο· τελευταία ανακάλυψε το wind surfing, όπως είχαμε πει. Το ιστιοφόρο είναι και απόλυτα οικολογικό μέσον. Μηδέν ρύποι και εκπομπές αερίων θερμοκηπίου. Επίσης θα αντιληφθήκατε ότι πρωί-πρωί πολλές φορές βγαίνει για τζόκινγκ.

-            Εγώ πάλι, είπε η Έλλη,  στην Ελβετία έμαθα σκι. Είχαμε πάει εκεί στις διακοπές των Χριστουγέννων. Σ’ αυτές τις χώρες, Ελβετία, Αυστρία, όλα τα παιδιά πάνε για σκι τον χειμώνα, όπως εμείς το καλοκαίρι για κολύμπι. Εσύ Μαριάννα ασχολείσαι με τίποτε;

-            Για να είμαι ειλικρινής όχι, εκτός από κολύμπι. Αλλά όπως σας ακούω, μου ανοίγετε την όρεξη να ασχοληθώ με κάτι.

-            Καλά θα κάνεις. Σκέψου τι θα σ’ άρεσε.

-            Για να δούμε. Αν λογαριάσουμε την πεζοπορία σαν άθλημα, μ’ αρέσει. Στις εκδρομές μας κάνουμε συχνά περιπάτους στην εξοχή.

-            Το κολύμπι και το περπάτημα, παρενέβη η γιαγιά, είναι η καλύτερη και ευκολότερη γυμναστική, κατάλληλη για όλες τις ηλικίες. Έτσι οι δικές μου επιδόσεις περιορίζονται σ’ αυτά! Και μια πολύ καλή γυμναστική και ακόμη πολύ ευχάριστη είναι ο χορός, πόσο μάλλον που συνδυάζεται με μουσική. Στο σύλλογο έχουμε και ένα χορευτικό τμήμα με παραδοσιακούς χορούς.

-            Η γιαγιά σας είχα πει ότι είναι μέλος του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου, τους θύμισε η Ναυσικά. Έχουν πολλές δραστηριότητες.

-            Και μάλιστα, συνέχισε η γιαγιά, τους διδάσκει ένα παλαιός μου μαθητής, τότε που ήμουν διευθύντρια στο σχολείο του Πόρου. Έγινε καθηγητής Φυσικής Αγωγής και υπηρετεί στο Γυμνάσιο εδώ. Είναι ένα δραστήριο παιδί, με πολύ μεράκι. Χαίρεσαι να βλέπεις μαθητές σου να γίνονται δημιουργικά άτομα.

-            Και από μαθητής σου έγινε συνάδελφός σου!

 

ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

 

Την άλλη μέρα, κατά το βραδάκι, η παρέα θα κατέβαινε για βόλτα στο λιμάνι.

-            Θα πάμε με το αυτοκίνητο του παππού.

-            Για σταθείτε… Είμαστε έξι. Ένας περισσεύει, είπε ο Χρήστος. Εγώ λέω να ακολουθήσω με το ποδήλατο.

-            Εν τάξει.

Ο Αλέξανδρος έβγαλε το αυτοκίνητο από το γκαράζ.

-            Πάμε στου Γιώργου; Νομίζω ότι έχει βάρδια απόψε.

Ύστερα από λίγο είχαν φθάσει.

-            Παιδιά, σύντομα η παρέα μας θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο. Μετά τον Γιώργο, θα προστεθεί και άλλο μέλος. Θα έρθει σε λίγες μέρες στην Ελλάδα ο Πιερ.

-            Ποιος είναι αυτός ο Πιερ;

-            Μια διαδικτυακή γνωριμία του Αλέξανδρου από τη Γαλλία, διευκρίνισε η Ναυσικά. Επικοινωνεί μαζί του με το facebook.

-            Θα τον φιλοξενήσω φέτος στην Ελλάδα και του χρόνου αυτός στη Γαλλία.

-            Βλέπετε, ο αδελφός μου, αλλά και όλοι μας, δεν περιοριζόμαστε στις απρόσωπες σχέσεις που προσφέρει η Τεχνολογία, δίνουμε προτεραιότητα στις προσωπικές σχέσεις.

-            Ο Πιερ είναι συνομήλικός μου και σπουδάζει Ιστορία. Τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα η Αρχαία Ελληνική και θέλει να γνωρίσει την χώρα μας. Μάλιστα, του πρότεινα να έρθει μαζί μας στις Κυκλάδες. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα, όπως και οι φίλοι μου. Μια και έχω δύο ποδήλατα, το ένα θα το πάρει αυτός. Α, δε σας το ‘πα. Μαθαίνει και Αρχαία Ελληνικά.

-            Και σε ποια γλώσσα θα μιλάτε; Μήπως στα Αρχαία Ελληνικά; είπε ο Ιάσων, παίρνοντας δήθεν σοβαρό ύφος.

Όλοι γελάσανε.

-            Έχει χιούμορ ο μικρός. Πετάει κάτι ατάκες!

-            Ο Πιερ ξέρει καλά Αγγλικά. Τα δικά μου Γαλλικά είναι πολύ φτωχά.

-            Ευκαιρία να τα εξασκήσεις. Εγώ ξέρω και Γαλλικά, είπε η Έλλη. Έτσι στην Ελβετία δεν έχω πρόβλημα.

-            Εμείς με τα Αγγλικά τα καταφέρνουμε, έτσι θα μπορούμε να συνεννοούμαστε.

-            Εδώ που τα λέμε, δεν έχει και πολύ άδικο ο μικρός. Τα Αρχαία θα τον ευκολύνουν να μάθει και λίγα Νέα.

-            Να πούμε στη γιαγιά να του κάνει μάθημα Νέων Ελληνικών, είπε ο Ιάσονας.

-            Εσύ όλο ιδέες είσαι.

-            Πότε ακριβώς θα έρθει;

-            Δεν είναι γνωστό, γιατί δεν αποφασίσαμε ακόμη πότε θα φύγουμε για τα νησιά. Τότε θα τον ειδοποιήσω. Για να μην επιβαρύνει την οικογένειά του δουλεύει όποτε μπορεί, ώστε να βγάλει τα έξοδα του ταξιδιού. Και για να τα περιορίσει θα έρθει με το τραίνο -στους νέους μάλιστα, που ταξιδεύουν στο εξωτερικό, γίνονται ειδικές τιμές- το οποίο είναι το πιο φθηνό μέσον.

-            Και το πιο οικολογικό.

-            Σωστά. Βλέπεις και πολλά μέρη, όταν ταξιδεύεις με τραίνο, αντί με αεροπλάνο.

-            Και δεν τον πειράζει που δεν θα έχει πολλές ανέσεις για τον ύπνο. Είναι συνηθισμένος σ’ αυτά. Πάει διακοπές με ένα σλίπινγκ-μπαγκ στην πλάτη.

-            Καταλαβαίνω ότι θα του αρέσουν πολύ τα ταξίδια.

-            Συμφωνούμε και σ’ αυτό. Παιδιά, συνέχισε ο Αλέξανδρος. Λέγαμε να πάμε στην Ύδρα. Να το αναβάλλουμε λίγο, μέχρι να έρθει ο Πιέρ;

-            Καλά σκέφθηκες. Πιστεύω ότι θα του αρέσει. Από την άκρη του κόσμου έρχονται οι τουρίστες για να τη δούνε.

-            Και όταν επιστρέψουμε από τις Κυκλάδες, θα τον ξεναγήσουμε στην Αθήνα. Είστε να πάμε όλο το τσούρμο στην Ακρόπολη, στο Σούνιο και γενικά στα αξιοθέατα;

-            Χρειάζεται να ρωτάς; Εννοείται.

-            Και η μαμά θα μας ξεναγήσει στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

-            Και στο Αρχαιολογικό να πάμε. Τέλος πάντων, όπου προλάβουμε.

-            Τώρα εμείς θα μπορούσαμε να εκδράμουμε στα Μέθανα. Είναι κοντά. Ξέρετε ότι έχει ιαματικά νερά. Υπάρχει και μια ωραία παραλία, στην οποία πας με ένα λεωφορειάκι. Τι λέτε, το βάζουμε στο πρόγραμμα;

-            Βεβαίως.

 

ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑ

 

-            Να σας πω για ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, είπε ο Αλέξανδρος, και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Αναφέρεται στην κρυπτογραφία. Μηνύματα, προκειμένου να μη φθάσουν σε λάθος χέρια όταν υποκλαπούν, κωδικοποιούνται. Αλλά, όπως μια κλειδαριά μπορεί να παραβιαστεί, έτσι και ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα,  μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί. Είναι καταπληκτικό το τι έξυπνους τρόπους μηχανεύονται για την κρυπτογράφηση, αλλά και το πόσο … δαιμόνιοι είναι αυτοί που τα αποκρυπτογραφούν. Έτσι επινοούνται νέοι τρόποι. Γίνεται ένας πόλεμος κρυπτογράφων και κρυπταναλυτών, κάτι σαν τον «πόλεμο» αντιβιοτικών και βακτηρίων. Η αξία ενός τρόπου έγκειται στο πόσο δύσκολα σπάει ο κώδικας.

-            Για ποιούς σκοπούς γίνονται αυτά; ρώτησε η Μαριάννα.

-            Για ποικίλους. Μέχρι και έκβαση πολέμων έχει καθοριστεί. Απόρρητα έγγραφα και τηλεφωνικές συνομιλίες κωδικοποιούνται. Επίσης σήμερα για την ασφάλεια στις πιστωτικές κάρτες και στα ΑΤΜ, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, στα κινητά και στην καλωδιακή τηλεόραση. Και αν νομίζετε ότι αυτά συμβαίνουν σήμερα, πώς θα σας φαινόταν, αν σας έλεγα ότι κρυπτογραφημένα μηνύματα στέλνανε οι Σπαρτιάτες, τα χρησιμοποίησε ο Ιούλιος Καίσαρας και πολλοί άλλοι;

-            Για κάνε μας ένα παράδειγμα, είπε η Έλλη.

-            Θα σας πω μια πολύ απλή περίπτωση που μπορεί να την καταλάβει και ο μικρός.

-            Ε, τι με πέρασες, δεν είμαι και κουτός.

-            Αγόρι μου, μη σε πιάνει το παράπονο. Είμαι σίγουρος ότι  όταν μεγαλώσεις  θα καταλαβαίνεις και τους δύσκολους τρόπους. Λοιπόν, μπορούμε να γράψουμε, αντί το κανονικό γράμμα, το επόμενο στο αλφάβητο. Πχ η λέξη …

-            ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, είπε η Ναυσικά, θα γίνει ΒΜΖΟΒΞΕΣΠΤ.

-            Σωστά. Αυτό όμως είναι ένα παράδειγμα … επιπέδου νηπιαγωγείου. Έχουν επινοηθεί κώδικες τόσο δύσκολοι, που σχεδόν δεν σπάζουν. Και λέω σχεδόν, γιατί ποτέ μη λες ποτέ.

-            Σα να λέμε ότι είναι επιπέδου μεταπτυχιακού.

-            Κάπως έτσι. Σήμερα επιστρατεύονται τα Μαθηματικά και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Αλλά και αυτοί στο σπάσιμο κωδικών πολλές φορές τα βρίσκουν σκούρα. Ενώ ξέρουμε πόσο γρήγορα, σε κλάσματα του δευτερολέπτου, κάνουν συνηθισμένους υπολογισμούς, στην περίπτωση αυτή είναι τόσο ασύλληπτα πολλές οι πράξεις που πρέπει να κάνουν, ώστε θα χρειαζόταν μερικούς … αιώνες! Καλά ακούσατε, δεν είπα λάθος. Να σας πω ακόμη ότι παρόμοιες μεθόδους εφαρμόζουν αρχαιολόγοι προκειμένου να αποκρυπτογραφήσουν αρχαίες γραφές, όπως έγινε με τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά και την Γραμμική Β, που αποδείχθηκε ότι ήταν Αρχαία Ελληνικά.

-            Και στη φύση υπάρχουν κώδικες, είπε η Έλλη. Θυμηθείτε το DNA και τον γενετικό κώδικα που αποκρυπτογραφήθηκε από τους επιστήμονες. Μόνο που εδώ η φύση δεν μας κρύβει τα μυστικά της σκόπιμα!

-            Και σου εύχομαι να συμβάλλεις και συ, σαν μελλοντική βιολόγος, σε βιολογικές αποκρυπτογραφήσεις, είπε η Ναυσικά.

-            Μακάρι να μπορούσα. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Το όνειρό μου είναι να ασχοληθώ με την έρευνα στην Βιολογία.

-            Είναι οικογενειακό σας η έρευνα.

-            Η πιο μεγαλειώδης «αποκρυπτογράφηση», είπε ο Αλέξανδρος, είναι αυτή της φύσης. Άρχισε με τον Δημόκριτο, Γαλιλαίο, Νεύτωνα, συνεχίστηκε με τον Αινστάιν και άλλους σύγχρονους φυσικούς, αλλά δεν έχει τελειώσει και ούτε ξέρουμε αν θα γίνει αυτό κάποτε! Έλλη, και ο πατέρας σου βοηθά σ’ αυτό!

-            Είναι από τους τελευταίους τροχούς της αμάξης, ανάμεσα σε χιλιάδες που είναι στο CERN και πολλούς άλλους σε διάφορα ερευνητικά κέντρα, πρόσθεσε αυτή.

-            Μάλιστα μεταξύ αυτών υπάρχουν πολλοί Έλληνες, που διαπρέπουν στο εξωτερικό.

-            Και ο κώδικας Μορς πρέπει να είναι ένα είδος κώδικα, παρατήρησε ο Χρήστος, που δεν είναι όμως μυστικός.

-            Σωστά. Αλλά ο σπουδαιότερος κώδικας είναι η ίδια η γλώσσα, είπε ο Αλέξανδρος. Και εδώ επίσης δεν πρόκειται για ένα μυστικό κώδικα. Υπάρχει όμως μια περίπτωση που χρησιμοποιήθηκε σαν μυστικός κώδικας μια διάλεκτος των Ινδιάνων, επειδή ελάχιστοι την μιλούσαν και οπωσδήποτε ήταν εντελώς άγνωστη στους εχθρούς.

-            Να πω ένα άλλο τρόπο για το όνομά σου Αλέξανδρε, είπε η Ναυσικά. Θα το γράψω με λατινικούς χαρακτήρες, γιατί, ας πούμε, συνεργάζεσαι με μια διεθνή μυστική οργάνωση.

-            Σε θεωρίες συνομωσίας είναι το μυαλό σου βλέπω.

-            Έτσι θα είναι πιο ενδιαφέρον, αν μπλέξουμε με μυστηριώδεις υποθέσεις. Βρείτε μου το κλειδί: LAXENARDSO. Αστείο που μου φαίνεται!

-            Ε, δεν είναι και τόσο δύσκολο. Χωρίζεις σε δυάδες τα γράμματα και εναλλάσσεις τα γράμματα κάθε δυάδας.

-            Προτείνω να κάνουμε ένα πείραμα, συνέχισε η Ναυσικά. Σε λίγο θα σας έρθει ένα γραπτό μήνυμα και θα περιμένω ποιος θα το αποκρυπτογραφήσει πρώτος.

-            Και αν θέλουμε να έχουμε μυστικά από κάποιους, να επικοινωνούμε κρυπτογραφικά.

Τα παιδιά το βρήκαν ενδιαφέρον.

-            Έχω μια καλύτερη ιδέα, είπε η Έλλη. Να παίξουμε ένα παιχνίδι, το κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού. Θα είμαστε δυο ομάδες. Όποια φθάσει πρώτη θα πάρει τον θησαυρό.

-            Και τι θα είναι ο θησαυρός;

-            Θα είναι … μια τούρτα. Οι οδηγίες θα δίνονται με μηνύματα κινητού κρυπτογραφημένα. Μόλις γίνει η πρώτη αποκρυπτογράφηση, θα ζητήσει νέες οδηγίες, που θα δοθούν όμως με άλλο κώδικα. Κάπως έτσι, μέχρι να βρεθεί ο θησαυρός.

-            Τέλεια ιδέα. Να το παίξουμε το παιχνίδι. Συμφωνείτε;

-            Θέλει ‘ρώτημα; Βέβαια και συμφωνούμε.

-            Στο παιχνίδι μας θα χρησιμοποιήσουμε, εννοείται, απλούς τρόπους. Εξ άλλου δεν πρόκειται να μεταφέρουμε τα μυστικά των πυρηνικών όπλων!

-            Θα χρειαστεί όμως ένας συντονιστής που θα στέλνει τα μηνύματα, είπε ο Αλέξανδρος.

-            Εσύ να είσαι αυτός.

-            Δέχομαι τη θέση. Προτείνω, για να σχηματίσουμε τις ομάδες, να ρίξουμε κλήρο.

-            Σωστό.

-            Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Είστε πέντε και δεν μπορείτε να μοιραστείτε ισομερώς. Ένας δεν θα μπει στην ομάδα, θα γίνει βοηθός μου. Ε, πιτσιρίκο, θα με βοηθήσεις;

-            Στις διαταγές σου αρχηγέ.

-            Υπαρχηγέ, θα συσκεφθούμε να αποφασίσουμε πού θα βάλουμε τον θησαυρό και τι οδηγίες θα δώσουμε.

-            Και ποιος θα φτιάξει την τούρτα;

-            Φυσικά, δεν πρέπει να επιβαρύνουμε τη γιαγιά, αν και θα δεχόταν ευχαρίστως. Να την φτιάξουμε μόνοι μας. Εκείνη θα μας δώσει μόνο την συνταγή.

-            Καλή ιδέα. Έχει ένα μεγάλο αρχείο συνταγών, όλες δοκιμασμένες από την ίδια, που τις έχει περάσει μάλιστα στον υπολογιστή και μπορούμε εύκολα να τις βρούμε, χωρίς να την απασχολήσουμε.

-            Εγώ λέω να μη ζητήσουμε τη βοήθεια κανενός, να στηριχτούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Να ψάξουμε να βρούμε συνταγές στο διαδίκτυο. Αποφασίστε τι είδος θέλετε και αρχίζω την αναζήτηση.

-            Να συμπληρώσω τους κανόνες. Όταν ξαναπαίξουμε το παιχνίδι, να φτιάξει το νέο γλυκό η ομάδα που θα ‘χει χάσει.

-            Και ποιος θα φάει την τούρτα; είπε ο μικρός.

-            Η νικήτρια ομάδα. Και οι συντονιστές θα έχουν μερίδιο. Αλλά επειδή είμαστε μεγαλόψυχοι, είπε η Έλλη, προτείνω να δώσουμε και ένα κομματάκι στους ηττημένους.

-            Σωστά τα λες.

Η γιαγιά, που άκουγε την κουβέντα, καθώς καθάριζε φασολάκια για το μεσημεριανό φαγητό στη βεράντα, είπε:

-            Τι θα λέγατε, αντί να ψάχνετε για συνταγές, να σας κάνω μερικά μαθήματα ζαχαροπλαστικής;

-            Μπράβο γιαγιά, καλά το σκέφθηκες.

-            Ποιοι ενδιαφέρονται;

Δηλώσαν όλοι συμμετοχή.

-            Εγώ είμαι μέσα, είπε πρώτος ο Ιάσονας.

-            Και ‘μείς, είπαν τα κορίτσια.

-            Τα άλλα αγόρια τα βλέπω λίγο απρόθυμα, είπε η Μαριάννα.

-            Ε, … εν τάξει, θα βοηθήσουμε και ‘μείς.

-            Και θα είμαστε καλοί μαθητές, πρόσθεσε ο μικρός.

-            Εμένα μου έχει μάθει μερικές απλές συνταγές η γιαγιά, είπε η Ναυσικά. Στις διακοπές καμιά φορά αναλαμβάνω το μαγείρεμα στο σπίτι. Ευκαιρία να μάθω περισσότερα.

-            Να αρχίσουμε από κάτι εύκολο. Δεν είναι ανάγκη να ξεκινήσετε με τις τούρτες, είπε η γιαγιά.

*

 

-            Το κινητό είναι πολύ εξυπηρετικό στον σημερινό κόσμο μας, αλλά πολλοί κάνουν κατάχρηση. Δεν είναι μόνο το κόστος σε σχέση με το σταθερό, αλλά υπάρχουν υποψίες ότι η υπερβολική χρήση μπορεί να βλάψει την υγεία μας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανές καρκινογενέσεις στον εγκέφαλο από αλόγιστη χρήση.

-            Και μάλιστα τα πιτσιρίκια, που και είναι πιο ευαίσθητα απ’ τους μεγάλους και κάνουν πολλή χρήση.

-            Περισσότερο το χρησιμοποιούν σαν παιχνίδι. Βέβαια και μείς θα το χρησιμοποιήσουμε στο παιχνίδι μας, αλλά γενικά το χρησιμοποιούμε όταν υπάρχει λόγος. Δεν θα πιάσουμε το κουβεντολόι με φίλους μας με τις ώρες. Αυτό μπορεί να γίνει και από το σταθερό. Και το ακόμη καλύτερο είναι, αντί να τα λέμε από απόσταση, να κάνουμε παρέα και να τα λέμε ζωντανά.

-            Θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε περίπτωση ανάγκης και που δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Και τότε να είναι σύντομο το τηλεφώνημα.

-            Χειρότερη κατάχρηση, πραγματική εξάρτηση, είναι αυτή με τους υπολογιστές. Ορισμένοι ζουν διαρκώς στον εικονικό κόσμο τους.

-            Η Τεχνολογία δίνει πολλά μέσα, που έχουν σαν αποτέλεσμα την απομόνωση των ανθρώπων. Πάρτε παράδειγμα την τηλεόραση. Ή σε σχολικές εκδρομές, όπου βλέπεις κάποιους να προτιμούν να ακούν μουσική από τα ακουστικά τους –και καλά να είναι μόνοι τους, εδώ όμως υποτίθεται ότι πρόκειται για μια ομαδική εκδήλωση-  ενώ παλαιότερα, όπως ακούω από διηγήσεις, όλοι μαζί τραγουδούσαν και διασκεδάζανε.

-            Και το διαδίκτυο κρύβει πολλές παγίδες.

-            Δε φταίει η Τεχνολογία σ’ αυτά. Ο άνθρωπος που δεν κάνει καλή χρήση. Στο διαδίκτυο πχ ποτέ δεν δίνουμε προσωπικά στοιχεία.

-            Όλα αυτά τα σύγχρονα μέσα καλό είναι να χρησιμοποιούνται εκεί που χρειάζεται και να μην υποκαθιστούν την ζωντανή επικοινωνία, αλλά να την προωθούν, όταν δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

-            Σωστά.

*

 

-            Αλέξανδρε, είπε η αδελφή του, για να αναλάβεις ρόλο συντονιστή και να μας βάλεις να σπάζουμε κρυπτογραφημένα μηνύματα, πρέπει πρώτα να αποδείξεις ότι μπορείς να το κάνεις και συ.

-            Μου πετάς δηλ. το γάντι; Δέχομαι την πρόκληση. Να συντάξεις ένα κρυπτογράφημα και να δούμε αν θα το λύσω.

-            Παίρνω χαρτί και μολύβι.

-            Και μη βάλεις κανένα πολύ εύκολο. Να σου πω ένα τρόπο να το κάνεις δυσκολότερο.

Και της έδειξε.

-            Να προσπαθήσετε και σεις οι υπόλοιποι, για να μη λέτε ότι είναι πολύ απλό. Να δούμε ποιος θα το βρει πρώτος.

-            Κι εγώ θα προσπαθήσω, είπε ο Χρήστος.

-            Μπορείτε να συνεργαστείτε, συμπλήρωσε ο Αλέξανδρος.

Αφού συνέταξε το κρυπτογράφημα η Ναυσικά, άρχισε ο αγώνας.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και ο Αλέξανδρος το αποκρυπτογράφησε. Στο μεταξύ οι άλλοι παιδευόταν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

-            Αυτό δεν είναι;

-            Ναι.

-            Είσαι σαϊνι μεγάλε, είπε ο Χρήστος με θαυμασμό.

-            Δε χρειάζεται να είσαι μεγάλο μυαλό, αρκεί να ξέρεις τη «συνταγή» και να έχεις υπομονή. Σαϊνια είναι αυτοί που επινοήσανε τον τρόπο και ήταν Άραβες μαθηματικοί, πάνω από χίλια χρόνια πριν. Εγώ τον διάβασα στο βιβλίο και βοηθήθηκα και από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή για πιο γρήγορα. Είχα και την εμπειρία από ένα παράδειγμα που είχα επιλύσει τότε που διάβασα το βιβλίο.

-            Μπορείς να μου δείξεις την μέθοδο; ρώτησε ο Χρήστος.

-            Βεβαίως. Ακούστε όλοι σας και θα δείτε ότι με λίγη προσπάθεια μπορείτε να τα καταφέρετε. Εννοείται ότι μιλάμε για ένα ορισμένο τρόπο κρυπτογράφησης, που σήμερα θεωρείται ξεπερασμένος. Για τους ειδικούς είναι παιχνιδάκι να τον σπάσουν. Η βασική ιδέα είναι ότι όλα τα γράμματα δεν απαντιούνται το ίδιο συχνά. Στα ελληνικά π.χ. το πιο συχνό γράμμα είναι το Α, οπότε συμπεραίνουμε ότι το γράμμα που απαντιέται πιο συχνά, θα υποκαθιστά πιθανότατα το Α. Μάλιστα υπάρχει και ένα μυθιστόρημα, «ο χρυσός σκαραβαίος» του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, όπου η ανακάλυψη ενός θησαυρού στηρίζεται σε μια τέτοια αποκρυπτογράφηση. Το έχουμε στη βιβλιοθήκη.

-            Να το διαβάσουμε.

-            Να σας το βρω. Πες μου όμως πρώτα, εσύ τι τρόπο σκέφθηκες;

Ο Χρήστος του έδειξε.

-            Καλή η προσπάθεια. Στο παιχνίδι μας θα έχουμε πολύ πιο απλές περιπτώσεις από αυτήν.

-            Να σας διηγηθώ τώρα μια ιστορία για ένα Νορβηγό μαθηματικό, που λεγότανε Λι, και βρισκόταν τότε στη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια γαλλογερμανικού πολέμου τον 19^ο αιώνα, τον συνέλαβαν και, καθώς ανακάλυψαν πάνω του γραπτά, γεμάτα με περίεργα σύμβολα, τα οποία τους φαινότανε σαν κωδικογραφημμένα μηνύματα, τον πέρασαν για  Γερμανό κατάσκοπο και τον φυλάκισαν. Τελικά μετά κάποιο καιρό η περιπέτειά του έληξε, μέχρι να καταλάβουν ότι τα ύποπτα σύμβολα δεν ήταν παρά μαθηματικά σύμβολα και τα γραπτά μαθηματικές του εργασίες!

-            Θα μπορούσαμε να παίξουμε και ένα άλλο παιχνίδι, είπε η Ναυσικά. Ας φανταστούμε ότι γίνεται μια απαγωγή. Ας πούμε αρπάζουν τον Γιαννάκη για να ζητήσουν λύτρα, μια και ξέρουν ότι ο πατέρας του είναι πετυχημένος τραγουδιστής. Και να σας πω; Όταν πηγαίναμε για μπάνιο και ήταν με τη μαμά του, πρόσεξα ένα τύπο, αδύνατο, που έριχνε περίεργες ματιές προς τα κει που καθόταν στην παραλία.

-            Σαν πολλά αστυνομικά μου φαίνεται ότι διαβάζεις, είπε ο Αλέξανδρος.

-            Ναι, και παίρνω ιδέες. Μπορούμε να το παίξουμε κλέφτες και αστυνόμοι. Οι κλέφτες συνεννοούνται με κρυπτογραφημένα μηνύματα και οι αστυνομικοί προσπαθούν να τα υποκλέψουν και να τα σπάσουν, και να αποτρέψουν έτσι την απαγωγή που σχεδιάζουν, ή να ελευθερώσουν το θύμα.

-            Και για να είναι πιο σύγχρονοι, συμπλήρωσε η Έλλη, να ανταλλάσσουν μηνύματα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

-            Στην πραγματικότητα αυτό γίνεται, είπε ο Αλέξανδρος, με την δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος, που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Κυβερνοεγκληματίες σπάζουν κωδικούς και επινοούν διάφορα κόλπα, αλλά και οι υπεύθυνοι για την εφαρμογή του νόμου τους αποκαλύπτουν. Όχι βέβαια με τον απλοϊκό τρόπο που θα το παίζαμε σαν παιχνίδι. Αλλιώς θα ήταν πολύ ατζαμήδες!

-            Για να προστατευτούμε πρέπει και οι ίδιοι να προσέχουμε με ποιους επικοινωνούμε. Σε καμιά περίπτωση δεν δίνουμε προσωπικά στοιχεία, ούτε κάνουμε αδιάκριτα γνωριμίες. Πίσω από την ανωνυμία κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται. Και πιο ευάλωτα είναι τα παιδιά. Εμείς συμβουλεύουμε το Ιάσονα να είναι προσεκτικός. 

-            Εγώ, πετάχτηκε αυτός, δεν είμαι χαζός να πιστεύω ότι να ‘ναι και δεν εμπιστεύομαι αγνώστους.

-            Ναι αγόρι μου, μπράβο.

-            Να σας πω και κάτι άλλο. Προτιμώ το πρώτο παιχνίδι.

-            Γιατί Ιάσονα;

-            Γιατί το άλλο δεν έχει τούρτα!

 

*

 

-            Μετά τον Αλέξανδρο θα βάλω ένα τεστ στους υπόλοιπους. Θα είναι πολύ απλό. Για να δούμε ποιος το λύσει πρώτος; Η μυστική λέξη είναι: ΑΚΙΣΥΑΝ.

Αφού παιδεύτηκαν λίγο, είπε η Έλλη:

-            Είναι το όνομά σου ανάποδα.

-            Αυτή θα είναι η μυστική μου υπογραφή, είπε η Ναυσικά

-            Και πώς είναι μυστική, αφού την ξέρουμε; παρατήρησε ο Ιάσονας.

-            Χαζούλι μου, μυστική για τους εχθρούς, όχι για τους φίλους.

-            Και η δική μου θα είναι αυτή που μου βρήκες πριν Ναυσικά: LAXENARDSO είπε ο Αλέξανδρος.

Στο μεταξύ το σεμινάριο της ζαχαροπλαστικής, όπως και το παιχνίδι, πήγαινε καλά.

 

 

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ

 

Εκείνο το πρωί ο Αλέξανδρος βγήκε πάλι για το καθιερωμένο τρέξιμό του. Μετά θα πήγαιναν για μπάνιο.

-            Αρκετή ώρα λείπει και δεν ήρθε ακόμη, μίλησε με ανησυχία η Ναυσικά.

-            Μήπως πήρε το ποδήλατο και κατέβηκε στο λιμάνι, χωρίς να τον καταλάβουμε; είπε η Έλλη.       

-            Θα μας το έλεγε σίγουρα. Ο Αλέξανδρος είναι πολύ συνεπής και τα σκέφτεται αυτά.

-            Είχε το κινητό πάνω του;

-            Δε νομίζω να το έπαιρνε στην πρωινή βόλτα του. Ας κοιτάξω για κάθε ενδεχόμενο.

Γύρισε απογοητευμένη.

-            Εδώ είναι το κινητό. Και το ποδήλατο. Ανησυχώ, είπε η Ναυσικά, κοιτάζοντας προς τον δρόμο μήπως και έρχεται.

Τίποτε. Πήγε κοντά στον παππού.

-            Παππού, ο Αλέξανδρος είναι ώρα που λείπει και δεν ήρθε ακόμη. Ανησυχώ.

Η ώρα περνούσε και κανένα σημάδι από τον Αλέξανδρο δεν φαινότανε. Όλοι ήταν μέσα στην αγωνία.

-          Αχ, το παλληκάρι μας, πού να βρίσκεται; έλεγε η γιαγιά.

-            Πάμε μια βόλτα εδώ γύρω και να ρωτήσουμε μήπως τον είδε κανείς, είπε ο παππούς. Έλα μαζί μου Ναυσικά και συ Χρήστο.

-            Περιμένουμε νέα σας. Τηλεφωνήστε, όταν τον βρείτε, είπε η γιαγιά.

-            Ασφαλώς.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και γύρισαν άπρακτοι.

-            Μην έπαθε κανένα ατύχημα;

-            Κοιτάξαμε προσεκτικά τον δρόμο, δεν φάνηκε τίποτε. Να πάρουμε το κέντρο υγείας μήπως …

Ο παππούς σχημάτισε τον αριθμό του κέντρου υγείας.

-            Τίποτε. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό σημάδι. Να πάρω και την Αστυνομία μήπως και ξέρουν κάτι.

-            Πάλι τίποτε. Θα πάω αυτοπροσώπως. Δεν μπορώ να αναφέρω επίσημα εξαφάνιση ακόμη, αλλά, καθώς με ξέρουν, να κάνουμε μια φιλική κουβέντα.

 

*

 

Ο παππούς έβγαλε το αυτοκίνητο από το γκαράζ και ξεκίνησε. Όταν γύρισε, κανένα νέο δεν υπήρχε από τον Αλέξανδρο. 

-            Θα έχουν τον νου τους μήπως έγινε κανένα ατύχημα. Με ρώτησαν, αν είχε λόγο να εξαφανιστεί οικοιοθελώς. Το απέκλεισα κατηγορηματικά. Και τώρα πρέπει να ειδοποιήσουμε τους γονείς του.

 

*

 

Προς το απόγεμα αυτοί, παίρνοντας το ταχύπλοο, κατέφθασαν γεμάτοι αγωνία.

Η μητέρα σκούπιζε τα δάκρυά της και ο πατέρας μόλις που διατηρούσε την ψυχραιμία του. Η αγωνία όλο και κορυφωνόταν.

Στο σαλόνι, που πριν λίγες ώρες αντηχούσε από γέλια και χαρές, τώρα είχε πέσει βουβαμάρα και παγωνιά. Ακουγόταν μόνο το σιγανό κλάμα του μικρού, που είχε πέσει στην αγκαλιά της αδελφής του. Προσπαθούσε να τον παρηγορήσει, αλλά και να πάρει θάρρος η ίδια:

-            Έλα, μην απελπίζεσαι, θα τον βρούμε τον Αλέξανδρο.

 

 

ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

 

Είχε προ πολλού βραδιάσει, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ο παππούς, που ήταν δίπλα στη συσκευή, το σήκωσε, έχοντας την κρυφή ελπίδα να ακούσει κανένα καλό νέο.

-            Στέφανε, απευθύνθηκε στον γαμπρό του. Σε ζητούν.

Ο κ. Αποστόλου κράτησε το ακουστικό. Το πρόσωπό του πήρε μια πολύ ανήσυχη όψη. Άκουσε:

-            Κ. εφευρέτη. Αν θέλεις να ξαναδείς τον γιό σου ζωντανό, θα κάνεις αυτό που θα σου πω. Θα μας δώσεις τα σχέδια της ανακάλυψης. Μόλις τα πάρουμε, σου τον γυρίζουμε πίσω. Αν όμως δεν το κάνεις … Καταλαβαίνεις τι εννοώ.

-            Μα, τι είναι αυτά που λες. Δεν γίνεται τέτοιο πράγμα. Δεν εξαρτάται από μένα μόνο.

-            Τότε δεν γίνεται να ξαναδείς το γιό σου. Να βρεις τον τρόπο. Θα σε ξαναπάρω και κοίταξε να φανείς πιο λογικός. Και μακριά από την Αστυνομία. Α, άκου και αυτό που θα σου πω για να σε διευκολύνω. Εσύ δεν θα εμποδιστείς να κάνεις την δουλειά σου με τους επενδυτές σου. Απλά θέλουμε κι εμείς να κάνουμε μια τέτοια επένδυση, μη ρωτάς πού και πώς. Δεν μας πειράζει που η πατέντα θα είναι μαϊμού.

Και έκλεισε το ακουστικό.

-            Απήγαγαν τον Αλέξανδρο, είπε απελπισμένος ο πατέρας. Μου ζητούν να δώσω τα σχέδια της καινοτομίας.

Όλοι παγώσανε. Μετά το πρώτο σοκ, είπε ο παππούς:

-            Ας δούμε το θέμα θετικά. Τουλάχιστον έχουμε ένα σημάδι ζωής.

-            Κι αν κάνουν κακό στο παιδί; είπε η μητέρα.

-            Δε νομίζω να το τολμήσουν, είπε ο παππούς.

Είχε βέβαια τους φόβους του, αλλά προσπαθούσε να ανακτήσει την ψυχραιμία του και να δώσει θάρρος στους άλλους.

Ο κ. Αποστόλου διηγήθηκε λεπτομερώς την συνομιλία.

-            Και τώρα τι κάνουμε; Αχ, τι κακό μας βρήκε. Αχ, το αγόρι μου, έλεγε η γιαγιά, αγκαλιάζοντας την νύφη της, που ήτανε σε άσχημη κατάσταση.

-            Παιδιά, είπε ο παππούς, μείνετε εσείς στο σαλόνι και εμείς πάμε στο δωμάτιο να συζητήσουμε το θέμα.

Στο διπλανό δωμάτιο προσπαθούσαν να βγάλουν μια άκρη.

-            Αυτό που μου ζητούν δεν είναι εύκολο να γίνει, έλεγε ο πατέρας. Αν ζητούσαν χρήματα –αν υποθέταμε ότι είμαστε εκατομμυριούχοι- θα ήταν πιο εύκολο να ενεργήσουμε μόνοι μας, χωρίς να διακινδυνεύσουμε την ανάμιξη της Αστυνομίας. Πρέπει να συνεννοηθώ με τους συνεργάτες μου. Πάντως εν ανάγκη θα του δώσω τα σχέδια.

-            Να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας, είπε ο παππούς. Νομίζω ότι θα ήταν το πιο σωστό να ζητήσουμε την βοήθεια της Αστυνομίας. Ήδη πήγα το πρωί ανεπίσημα, μια και δεν μπορούσα να κάνω ακόμη καταγγελία για εξαφάνιση, και μίλησα με γνωστούς μου στην υπηρεσία.

-            Είναι αλήθεια ότι πάνω στον πανικό μας μπορεί να κάνουμε λάθη, είπε ο πατέρας.

-            Ένας μάλιστα νέος αξιωματικός, που γνωρίζω αρκετά καλά, μου φαίνεται πολύ ξύπνιος και δραστήριος. Το θέμα βέβαια είναι πολύ σοβαρό και θα χρειαστεί να φύγει από τα χέρια της τοπικής Αστυνομίας. Πόσο μάλλον που πιθανότατα θα έχουν φύγει από το νησί. Προς το παρόν νομίζω ότι θα είναι καλύτερο να επικοινωνήσω μαζί του. Να τους ενημερώσω για την εξέλιξη, παρακαλώντας τους να δράσουν όσο γίνεται πιο διακριτικά.

-            Φοβάμαι μην αντιληφθούν οι κακοποιοί τι πάμε να κάνουμε, είπε η μητέρα.

-            Θα προσπαθήσουμε να δράσουμε  όσο γίνεται πιο αθόρυβα, είπε ο παππούς.

-            Πάντως στην υπόθεση ένα πράγμα μου φαίνεται περίεργο, είπε η γιαγιά. Πώς, στην ευχή, είναι πανούργοι βέβαια, αλλά πώς μάθανε ότι το παιδί θα βρισκόταν στο εξοχικό;

-            Όταν μας ξαναπάρουν αυτά τα τέρατα θα πρέπει να ξέρουμε τι θα πούμε, είπε η μητέρα.

-            Σωστά και μην αντιληφθεί ότι μας έπιασε πανικός. Αυτό μόνο για καλό μας δεν είναι. Εκείνοι ποντάρουν στο να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να κάνουμε αυτό που θέλουν. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολος ο χειρισμός, και το βάρος πέφτει σε σένα Στέφανε, αλλά ας προσπαθήσουμε να κερδίσουμε χρόνο, δείχνοντας πόσο δύσκολο και χρονοβόρο είναι αυτό που ζητούν. Καλό θα ήταν να απαιτούσαμε να ακούσουμε το παιδί. Να τους δείξουμε ότι δεν τρομοκρατηθήκαμε.

Ύστερα από λίγο συνέχισε ο παππούς:

-            Για πες μου Στέφανε, προσπάθησε να περιγράψεις τον τρόπο που μιλούσε, οτιδήποτε έχεις να παρατηρήσεις, καθώς τον άκουγες.

-            Ο τρόπος του ήταν αυθάδης, μιλούσε από θέση ισχύος. Α, και η προφορά του είχε κάτι το ιδιαίτερο. Δεν θα έλεγα ότι θύμιζε κάποια ξενική προφορά. Μου φάνηκε σα να μη πρόφερε καθαρά το ρ.

-            Καλή η παρατήρηση. Ίσως βοηθήσει.

-            Για στάσου … Κάτι μου θυμίζει αυτό.

Και διηγήθηκε την συνάντηση με τη γειτόνισσα.

-            Αυτός θα ήταν. Φυσικά προσχεδίαζε την επιχείρησή του, είπε ο παππούς. Α, τώρα θυμήθηκα ένα περίεργο τηλεφώνημα που δέχθηκα την μέρα που ήρθαν τα παιδιά. Αυτοί θα το κάνανε.

Και τους το διηγήθηκε.

Καθώς γινόταν αυτή η κουβέντα, και κάτι άλλο κλωθογύριζε στο μυαλό του. Σα να είχε ακούσει πρόσφατα μια παρόμοια περιγραφή. Αλλά ποια ήταν; Δεν μπορούσε να θυμηθεί.

Μετά ο πατέρας είπε:

-            Θα πρέπει να γυρίσω στην Αθήνα. Να συνεννοηθώ με τους συνεργάτες μου. Και φυσικά να δώσουμε την εντύπωση στους απαγωγείς ότι προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις τους. Δεν θα τους πείθουμε, όταν μας βρίσκουν εδώ στο τηλέφωνο. Υποτίθεται ότι προσπαθούμε να βρούμε τα σχέδια.

-            Θα έρθω μαζί σου, είπε ο παππούς.

-            Αν μας πάρουν εδώ όταν λείπετε; ρώτησε η γιαγιά.

-            Θα πείτε ότι είμαστε στην Αθήνα, είπε ο παππούς. Σίγουρα θα ξέρουν το τηλέφωνο του σπιτιού. Εν πάσει περιπτώσει, για κάθε ενδεχόμενο, αν ρωτήσει, δώστε τον αριθμό και εν ανάγκη του κινητού. Πάντως να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε ότι δεν είναι τόσο εύκολο να συγκεντρώσουμε τα στοιχεία που ζητούν, για να κερδίσουμε όσο γίνεται χρόνο.

-            Να φύγουμε  πρωί-πρωί με το ταχύπλοο.

Θα κατέβω στο λιμάνι να δω τα δρομολόγια των πλοίων. Αν έχει ταχύπλοο νωρίς να το πάρουμε, ειδ’ άλλως να πάμε με το αυτοκίνητο μέσω Γαλατά. Τώρα λέω να περάσω από την Αστυνομία. Να επικοινωνήσω πρώτα με τον γνωστό μου αξιωματικό. Όταν πάω, θα συζητήσουμε πώς θα το χειριστούμε το θέμα. Θα πρέπει να κάνω και την καταγγελία.

-            Να έρθω μαζί σου πατέρα; είπε ο κ. Στέφανος.

-            Καλύτερα μείνε εδώ. Αύριο ξεκινούμε για την Αθήνα το ταχύτερο.

Και μετά σχημάτισε τον αριθμό της Αστυνομίας. Ύστερα έβγαλε το αυτοκίνητο από το γκαράζ και ξεκίνησε.

Η νύχτα ήταν δύσκολη. Μάτι δεν μπορούσαν να κλείσουν. Κι αν για λίγο τους έπαιρνε ο ύπνος, σε λίγο πεταγόταν ανήσυχοι, καθώς θυμόταν την δύσκολη κατάσταση που είχαν να αντιμετωπίσουν. Το πρωί η γιαγιά ετοίμασε κάτι να φάνε τα παιδιά, αλλά μπουκιά δεν κατέβαινε.

 

 

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ

 

Το ίδιο βράδυ βρήκε τον Αλέξανδρο, κλεισμένο σε ένα μικρό δωμάτιο, να αναλογίζεται αυτά που του συνέβησαν αυτή τη μέρα. Δίπλα του καθόταν ένας κοντός αδύνατος, άνδρας, που φορούσε κουκούλα.

Λες και ήταν σκηνές από κινηματογραφική ταινία τα όσα ξετυλίχθηκαν απ’ το πρωί. Όταν βγήκε για τρέξιμο, αρκετά νωρίς, σε ένα σημείο όπου δεν υπήρχαν σπίτια, ένα κλειστό ημιφορτηγό είχε κλείσει τον δρόμο. Σταμάτησε. Και τότε εμφανίστηκαν δύο σωματώδεις κουκουλοφόροι άνδρες, τον άρπαξαν αστραπιαία και με την απειλή ενός όπλου τον έσυραν  μέσαστηνκαρότσα. Σε λίγα δευτερόλεπτα το φορτηγάκι πήρε μπρος. Οι δύο άνδρες ήταν δίπλα του. Του φόρεσαν χειροπέδες, του έδεσαν τα μάτια και τον φίμωσαν με μονωτική ταινία. Άκουσε τον ένα να του λέει:

-            Παλικάρι, αν κάτσεις φρόνιμα, ύστερα από λίγο θα σου βγάλω αυτά τα μαραφέτια. Έτσι όμως και πας να φωνάξεις, αυτό το κοφτερό πραματάκι θα προχωρήσει λίγο παραπέρα.

Και του έτεινε ένα μαχαίρι στο λαιμό, ενώ ο άλλος κρατούσε το όπλο. Ο Αλέξανδρος στεκόταν ακίνητος.

-            Ωραία, αν συνεργαστείς, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε. Θα κάνεις όμως λίγη ώρα υπομονή.

Το φορτηγάκι έτρεχε. Σε λίγο σταμάτησε. Περίμεναν λίγη ώρα. Μετά ξεκίνησαν και ξανασταμάτησαν. Από τους θορύβους που άκουγε, καταλάβαινε ότι ήταν στο λιμάνι. Μετά πήρε μπρος και πάλι ξανασταμάτησε.

-            Θα μπαίνουμε στο φέρρυ μπωτ, σκέφθηκε. Φαίνεται ότι μάλλον θα περάσουμε στον Γαλατά.

Λίγα λεπτά μετά, το αυτοκίνητο ξεκίνησε ξανά και άρχισε να τρέχει. Πέρασε λίγη ώρα ακόμη και τότε χαλάρωσαν τα μέτρα. Το μαχαίρι έφυγε από τον λαιμό του, του έβγαλαν τον επίδεσμο από τα στόμα, αλλά δεν του έλυσαν τα μάτια.

-            Αν είσαι καλό παιδί δεν θα σου ξαναβάλω τον επίδεσμο. Να βάλουμε και λίγη μουσική για κάθε ενδεχόμενο.

Σε λίγο ακούστηκαν δυνατά βαριά λαϊκά.

-            Σόρυ παλικάρι, αλλά δεν έχω Μπετόβεν, είπε ο χοντρός με το μαχαίρι, και γέλασε με το αστείο του.

Μιλούσε πάντα ο αυτός. Ο άλλος δεν έβγαζε άχνα.

Ακολούθησε λίγων ωρών διαδρομή. Όταν το αυτοκίνητο σταμάτησε, τον έσυραν και, όταν του έλυσαν τα μάτια, είδε ότι βρισκόταν σε ένα μικρό δωμάτιο. Τον είχαν ξαπλώσει σε ένα παλιό σιδερένιο κρεβάτι και τον δέσανε με χειροπέδες στο βαρύ κρεβάτι. Αυτός που του είχε μιλήσει πριν, του είπε πάλι:

-            Άντε τώρα να ξεκουραστείς και, αν ο μπαμπάκας σου φανεί λογικός, σε λίγες μέρες θα ‘σαι στην αγκαλιά του.

-            Μα, … τι θέλετε; ψέλλισε ο Αλέξανδρος. Λύτρα; Δεν είμαστε εκατομμυριούχοι.

-            Ο μπαμπάκας σου έχει κάτι καλύτερο, που αξίζει χρυσάφι. Μόλις μας δώσει τα σχέδια σ’ αφήνουμε ελεύθερο.

-            Ω, θέλουν να κλέψουν τα σχέδια της καινοτομίας, σκέφθηκε ο Αλέξανδρος. Θεέ μου, πώς θα καταλήξει αυτή η υπόθεση;

Σε λίγο μπήκε και ένας τρίτος, αδύνατος, με κουκούλα και αυτός.

-            Τώρα σε καληνυχτούμε παλικάρι. Θα σου κάνει παρέα ο φίλος μας. Και όπως είπαμε, φρόνιμα.

Οι δύο σωματώδεις βγήκαν έξω.

-            Νεαρέ, του λέει ο φύλακάς του. Θα πεινάς. Από το πρωί έχεις να φας.

-            Δεν κατεβαίνει μπουκιά. Δεν θέλω τίποτε.

-            Α, όχι, έλα να πιεις λίγο γάλα. Έχω και ψωμί. Εγώ πάντως δε λέω όχι στο φαί. Μετά τη δουλειά θέλει ξεκούραση και καλοπέραση. Πες μου τι σ’ αρέσει να σ’ το φέρω αύριο.

Μετά κάθισε σε μια φθαρμένη πολυθρόνα δίπλα του. Ένα περίστροφο ήταν κοντά του. Και αυτός συλλογιζόταν:

-            Καλά πήγε η δουλειά. Ευτυχώς δεν μας πήρε μυρωδιά κανείς.

Του ήρθαν στο νου όλα τα γεγονότα από το πρωί.

Είχαν επιχειρήσει να τον πιάσουν δύο φορές, αλλά κάτι αυτοκίνητα που εμφανίστηκαν στο δρόμο, τους ανάγκασαν να το αναβάλλουν. Στην τρίτη προσπάθεια τα πράγματα πήγαν καλά. Τώρα το δύσκολο για την συμμορία ήταν να περάσουν με το φέρρυ μπωτ απέναντι. Το μαχαίρι έκανε τη δουλειά του. Κιχ δεν ακούστηκε. Το φορτηγάκι, κλεμμένο φυσικά, σταμάτησε σε ένα ήσυχο δρόμο, μέχρι να έρθει η ώρα που θα ξεκινούσε το φέρυ για τον Γαλατά. Μπήκαν μέσακαι κατέβηκαν ύστερα από λίγο. Μετά, κάνοντας μια διαδρομή στην Πελοπόννησο, πέρασαν τον Ισθμό, μπήκαν στην Αττική και κατευθύνθηκαν προς τα Μεσόγεια. Σταμάτησαν μπροστά σε ένα παλιόσπιτο σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή, αρκετά μακριά από άλλα σπίτια. Αφού τακτοποιήθηκαν στο χαμόσπιτο, όταν νύχτωσε, οι άλλοι δύο  φύγανε. Ο ένας οδηγούσε το αυτοκίνητο και ο άλλος ακολουθούσε με το μηχανάκι, που είχαν φροντίσει, όταν ήταν στο νησί, να το φορτώσουν στο φορτηγάκι. Είχαν προηγουμένως τοποθετήσει στο αυτοκίνητο ποσότητα βενζίνης που είχαν προμηθευτεί και ήταν φυλαγμένη στο χαμόσπιτο. Κατευθύνθηκαν σε μια ερημική περιοχή και βάλανε μπουρλότο στο φορτηγάκι. Μετά φύγανε με το μηχανάκι. Είχε νυχτώσει προ πολλού. Ο ένας σταμάτησε σε ένα καρτοτηλέφωνο σε ένα έρημο δρόμο και έκανε ένα τηλεφώνημα. Είχε δύο νούμερα. Αν δεν απαντούσε το ένα, θα έπαιρνε το άλλο.

 

 

ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 

Την άλλη μέρα νωρίς το πρωί, χαράματα, την ώρα που ετοιμαζόταν να φύγουν πατέρας και παππούς, η Ναυσικά θυμήθηκε κάτι.

-            Παππού, ξέχασα να σας πω ότι προχθές είχε πάρει τηλέφωνο ο Γιώργος και είπε ότι θα ερχότανε σήμερα το απόγεμα. Τι δικαιολογία να του πω για να μην έρθει;

Μια αστραπή φώτισε το μυαλό του παππού. Θυμήθηκε την περιγραφή που έκανε ο Γιώργος, καθώς διηγούνταν το περιστατικό με τον χοντρό, που δυσκολευόταν να πει το ρ, και τον λιγνό.

-            Αντιθέτως θα πρέπει να τον δούμε.

Και σκεφτόταν:

-            Λες να είναι ο τύπος του τηλεφώνου ο ίδιος με τον χοντρό; Βέβαια, μπορεί να είναι και σύμπτωση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Κάθε στοιχείο πρέπει να ερευνηθεί και να αξιολογηθεί.

-            Περίεργα μιλάς παππού.

-            Θα σας εξηγήσω.

Όταν τελείωσε ο παππούς, είπε στην Ναυσικά:

-            Πάρε τον στο τηλέφωνο και πες του ότι είναι ανάγκη να τον δούμε. Να συναντηθούμε σε λίγο στην καφετέρια που δουλεύει. Για πες μου πώς λέγεται;

 

*

 

Ύστερα από λίγο η κ. Άννα τους κατέβασε με το αυτοκίνητο στο λιμάνι.

Στο μεταξύ ο Γιώργος, περιμένοντάς τους, συλλογιζόταν:

-            Περίεργο. Τι να με θέλουν πρωί-πρωί;

Σε λίγο συναντήθηκαν. Ο Γιώργος βλέποντας τα σκυθρωπά πρόσωπά τους, ρώτησε:

-            Συμβαίνει τίποτε;

-            Γιώργο μου, συγνώμην που σε ενοχλούμε, αλλά συνέβη κάτι τρομερό και μπορεί να χρειαστούμε την βοήθειά σου.

-            Τι έγινε; ψέλλισε, γεμάτος ανησυχία.

-            Παιδί μου, μας βρήκε ένα μεγάλο κακό. Χθες ο Αλέξανδρος εξαφανίστηκε. Ύστερα από λίγο πήραμε ένα τηλεφώνημα ότι τον απήγαγαν.

-            Ω, Θεέ μου!

-            Γιώργο, ίσως μπορέσεις να μας βοηθήσεις.

-            Εγώ να βοηθήσω; Μακάρι, αλλά πώς;

-            Έχω μια υποψία, αμυδρή βέβαια, αλλά ας το εξετάσουμε. Θυμάσαι καλά εκείνον τον χοντρό κύριο που μας είχες διηγηθεί;

-            Α, ναι.

-            Μπορείς να μας τον περιγράψεις όσο γίνεται λεπτομερέστερα;

-            Βεβαίως. Ήταν σωματώδης, ψηλός. Όταν σηκώθηκε να φύγει, τον έκανα για ένα και ενενήντα. Και όταν μου μίλησε, ζητώντας μου τον κατάλογο και δίνοντάς μου την παραγγελία, όπως σας έλεγα, παρατήρησα ότι έλεγε δύσκολα το ρ. Φορούσε μαύρα γυαλιά. Σε μια στιγμή, μόλις με πλήρωσε, τα έβγαλε και έτριψε τα μάτια του. Ήταν γαλανομάτης. Ο άλλος σαν αλλοδαπός μου φάνηκε. Ήταν κοντός και αδύνατος.

-            Γιώργο, θα σε παρακαλούσα να πας στην Αστυνομία και να πεις αυτά που ξέρεις.

-            Πολύ ευχαρίστως. Λέτε να είναι ο τύπος ανακατεμένος στην υπόθεση;

-            Ακριβώς, υπάρχει μια πιθανότητα, που καλό θα ήταν να ερευνηθεί.

-            Μακάρι να βοηθήσω.

-            Παιδί μου, ίσως χρειαστεί να έρθεις μαζί μας στην Αθήνα.

-            Πολύ ευχαρίστως. Μόνο να ειδοποιήσω το αφεντικό μου. Τι δικαιολογία να του πω;

-            … Σε ειδοποίησαν, ας πούμε, -να χτυπήσω ξύλο- ότι ένας στενός σου φίλος, ο κολλητός σου, όπως θαρρώ ότι λέτε εσείς οι νέοι, ξαφνικά μπήκε στο νοσοκομείο και ζητά επειγόντως αίμα, καθώς ανήκει σε σπάνια ομάδα αίματος. Να έρθω μαζί σου στο μαγαζί. Θα πειστούν καλύτερα έτσι. Θα πω ότι είσαι ο φίλος του Αλέξανδρου και θα παρακαλέσω να σου δώσουν άδεια.

Σε λίγο τακτοποιήθηκε η υπόθεση.

Ο παππούς είχε ήδη κάνει από βραδύς την καταγγελία στην Αστυνομία. Είχαν συμφωνήσει ότι θα έπρεπε να πάνε στην Αστυνομική Διεύθυνση της Αθήνας και ότι θα ειδοποιούσαν να τους περιμένουν. Τώρα θα ήταν και ο Γιώργος μαζί τους για να καταθέσει. Ενημέρωσε τηλεφωνικά τον γνωστό του αξιωματικό για την μαρτυρία του Γιώργου. Μόλις πρόλαβαν το ταχύπλοο. Η κ. Άννα μετά γύρισε πίσω. Καθώς οι άνδρες πήγαν να ριχτούν στην «μάχη», τα «γυναικόπαιδα» θα παρέμεναν στο σπίτι, περιμένοντας με αγωνία τις εξελίξεις.

Στο δρόμο είπε ο παππούς:

-            Όταν φθάσουμε, να μείνω εγώ στο σπίτι, μη τυχόν πάρει τηλέφωνο ο απαγωγέας, και να του πω σ’ αυτήν την περίπτωση ότι πάς να βρεις τα στοιχεία.

-            Δεν χρειάζεται. Θα κάνω εκτροπή στο κινητό.

-            Σωστά. Δεν το σκέφθηκα. Βλέπεις είναι κι αυτές οι νέες τεχνολογίες. Εγώ έχω μείνει στα παλαιά, όπου στην Υπηρεσία το μυαλό και η πείρα είχαν τον πρώτο λόγο. Σήμερα όμως όλα γίνονται επιστημονικά, ακόμη και στην Αστυνομία.

-            Ελπίζω να προλάβουμε να φθάσουμε εγκαίρως εκεί, προτού μας πάρουν. Αν τυχόν μας πάρουν πηγαίνοντας, καλύτερα να μη απαντήσω. Υποτίθεται ότι είμαστε στο δρόμο για την Αθήνα.Θα πρέπει να ειδοποιήσω καιτους συνεργάτες μου, στους οποίους χθες είχα πει ότι φεύγω επειγόντως, γιατί εξαφανίστηκε το παιδί. Ίσως θα χρειαστεί να έρθουν και αυτοί και να συσκεφτούμε πώς θα χειριστούμε το θέμα. Να δούμε όμως τι θα μας συμβουλέψουν στην Ασφάλεια.

-            Όσο γίνεται να κερδίσουμε χρόνο. Όταν πάρουν τηλέφωνο, να τονιστεί στον απαγωγέα ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να βρεθούν τα σχέδια. Να δούμε τι γνώμη θα έχουν και οι αστυνομικοί για τον χειρισμό της υπόθεσης.

Όταν φθάσανε στον Πειραιά, πήρανε ένα ταξί και, αφού κάνανε μια στάση στο σπίτι για να κάνει την εκτροπή ο κ. Στέφανος, κατευθύνθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση. Η τοπική Αστυνομία είχε ήδη ειδοποιήσει και τους περιμένανε.

 

*

 

Λίγο πριν το μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο στο εξοχικό. Το σήκωσε η κ. Άννα.

-            Τον κ. Αποστόλου.

Από την προφορά υποψιάστηκε ότι θα ήταν ο απαγωγέας. Δεν το έδειξε όμως.

-            Ποιος είναι παρακαλώ;

-            Έλα τώρα, καταλαβαίνεις ποιος είμαι.

-            Ο άντρας μου πάει στην Αθήνα να προσπαθήσει να βρει αυτό που ζητάτε. Πριν λίγο ξεκίνησε. Είναι στο δρόμο τώρα.

-            Μπράβο. Βλέπω ότι λογικεύεται.

Και έκλεισε.

Αμέσως πήρε στο κινητό τον άντρα της. Είχαν ήδη φθάσει στον προορισμό τους. Ο κ. Αποστόλου, αφού έκλεισε το τηλέφωνο, είπε:

-            Μόλις πήρε στο εξοχικό ο απαγωγέας. Δε ζήτησε αριθμό τηλεφώνου. Θα ξέρει το τηλέφωνο του σπιτιού. Να δούμε πότε θα μας πάρει. Η Άννα του είπε ότι είμαστε στο δρόμο, προφανώς για να κερδίσουμε χρόνο.

Περιμένανε τώρα το τηλεφώνημα του απαγωγέα. Όταν έγινε, η συνομιλία καταγράφτηκε. Ο κ. Αποστόλου ακολούθησε την τακτική που του είχαν πει. Προφασίστηκε ότι προσπαθεί να συγκεντρώσει τα στοιχεία που ζητούσε. Δεν ήταν τόσο εύκολο αυτό, τους είπε, ώστε να μη κινήσει, δήθεν, υποψίες στους συνεργάτες του.

Στο μεταξύ, ο Γιώργος κατέθετε. Περιέγραψε τον κύριο με την ιδιότυπη προφορά, καθώς και τον άλλο. Του δείξανε φωτογραφίες. Και τότε … τον αναγνώρισε. «Είμαστε σε καλό δρόμο», σκέφθηκε ο αστυνόμος.

Μετά ενημέρωσε τον πατέρα.

-            Ο νεαρός αποδείχθηκε πολύτιμος βοηθός. Του δείξανε φωτογραφίες υπόπτων και αναγνώρισε τον άνθρωπό μας. Και το στοιχείο της ομιλίας ταίριαζε. Ο τύπος είχε αρκετά πλούσιο φάκελο. Όχι ανθρωποκτονίες, αλλά ύποπτες δουλειές, λαθρεμπόριο, δοσοληψίες με αλλοδαπούς. Ήταν πρώην ναυτικός, αλλά έκανε κάτι βρωμοδουλειές και τον διώξανε. Έκανε και για λίγο φυλακή. Έχουμε υπόνοιες ότι εξακολούθησε να μπλέκεται σε δουλειές που δεν ήταν καθαρές. Πιθανόν λαθρεμπόριο.  Κατορθώνει όμως να ξεγλιστράει και τα στοιχεία που είχαμε δεν ήταν επαρκή. Είναι πολύ πιθανόν να εμπλέκεται και στη δική μας υπόθεση. Όταν ξαναπάρει να απαιτήσετε να ακούσετε το παιδί.

Έτσι και έγινε. Όταν πήρε τηλέφωνο, του υποσχέθηκε ότι θα ακούσει το παιδί.

Κλήθηκε και η κυρία με την οποία είχε συνομιλήσει ο απαγωγέας στο σπίτι στο Φάληρο. Δεν ήταν σίγουρη ότι τον αναγνώρισε, δεν απέκλεισε όμως ότι μπορεί να ήταν αυτός. Η προφορά του και το μπόι του συμφωνούσε με τις παρατηρήσεις των άλλων.

-  Θα ήταν πιθανότατα μεταμφιεσμένος, παρατήρησε ο αστυνόμος.

 

*

 

Ο παππούς πήρε τηλέφωνο στο εξοχικό. Το σήκωσε η γιαγιά. Όταν αυτή το έκλεισε, τους διηγήθηκε την συνομιλία.

-            Έχουμε κάποια ενθαρρυντικά νέα.

Όλοι κρέμονταν από τα χείλη της.

-            Πολύ καλή εξέλιξη, είπε αυτή.

-            Το θέμα όμως είναι να εντοπιστούν. Κι αν στο μεταξύ κάνουν κακό στον Αλέξανδρο; είπε η μητέρα.

-            Θέλω να είμαι αισιόδοξη. Αφού βρέθηκε μια άκρη, θα τα πάμε καλά.

-            Μακάρι.

 

-             

ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΥΝΑΤΟ

 

Ο Αλέξανδρος καθόταν στο παλιοκρέβατο, με το ένα χέρι δεμένο με τις χειροπέδες σ’ αυτό. Πάντα τον συντρόφευε ένας απ’ τη σπείρα. Αλλάζαν με βάρδιες. Ο χοντρός με το μαχαίρι δεν τον φόβιζε τώρα, όσο την πρώτη μέρα. Του φερόταν αρκετά καλά. Ερχότανε κατά το μεσημέρι και έφευγε το βράδυ, οπότε αναλάμβανε «υπηρεσία» ο αδύνατος.

Οι δεσμοφύλακές του φορούσαν πάντα κουκούλες. Ο Αλέξανδρος προσπαθούσε να τους φανταστεί τι σόι άνθρωποι ήταν από τον τόνο της φωνής τους, μια και δεν έβλεπε τα πρόσωπά τους. Ο χοντρός του φαινόταν λίγο πιο βαρύς στην συμπεριφορά, χωρίς όμως και να δείχνει άσχημες διαθέσεις. Τα λόγια του ήταν λίγα, εκτός από κάτι εξυπνάδες που έλεγε, όπως την πρώτη μέρα. Ο αδύνατος του φαινόταν πιο φιλικός και κάπως αφελής. Ο άλλος χοντρός δεν είχε πει τίποτε και δεν ξαναεμφανίστηκε. Ίσως να είναι ο αρχηγός, σκέφθηκε, και οι άλλοι να είναι οι «υποτακτικοί» του.

Το επόμενο βράδυ έγινε πάλι αλλαγή φρουράς. Ήρθε ο αδύνατος. Προσπάθησε να πιάσει κουβέντα μαζί του. Η προφορά του έδειχνε ότι μάλλον ήταν αλλοδαπός. Σκέφθηκε ότι θα ήταν καλύτερο να πηγαίνει με τα νερά τους και όχι κόντρα. Δε θα ωφελούσε το τελευταίο σε τίποτε.

Του είχε φέρει σουβλάκια.

-            Έλα να φάμε. Ελπίζω να σου αρέσουν.

-            Ευχαριστώ. Είναι νόστιμα.

-            Αύριο θα σου φέρω πίτσα. Μη περιμένεις όμως να έρθει το … ντιλίβερι και ίσως κρυώσει λίγο μέχρι να φθάσει εδώ. Για δες, έφερα και ένα ραδιοφωνάκι, να ακούς και να περνάς την ώρα σου.

-            Φίλε, του λέει ο Αλέξανδρος, από του κατάγεσαι; Από Αλβανία μήπως;

-            Το πέτυχες.

-            Είσαι καιρό στην Ελλάδα;

-            Κάποια χρόνια.

-            Δεν πρέπει να ‘σουν ένας από αυτούς που με άρπαξαν.

-            Εγώ οδηγούσα. Μπορεί να μη κάνω για γορίλας, αλλά είμαι άσσος στο τιμόνι.

-            Να πάρω το θάρρος να σε ρωτήσω, γιατί μπλέχθηκες σ’ αυτήν την παλιοπαρέα; Δεν μου δείχνεις να είσαι από αυτήν την πάστα. Δεν θα μπορούσες να κάνεις μια πιο καθαρή δουλειά;

-            Πολλές υποχρεώσεις. Χρέη. Τι να κάνω; Μακάρι να μην έρχονταν έτσι τα πράγματα. Αν όμως μπλέξεις …

-            Δεν θα ‘ταν καλό να προσπαθήσεις να ξεκόψεις;

-            … Δύσκολο.

-            Θα άξιζε τον κόπο.

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΙΔΕΑ

 

Ύστερα από λίγο χτύπησε το κινητό του.

-            Αχ, σκέφθηκε ο Αλέξανδρος, να μπορούσα να το ‘χω … Αν είχε και GPS … Θα μπορούσε να εντοπιστεί η θέση της φυλακής μου … Όνειρο θερινής νυκτός. Αυτός έχει το όπλο και εγώ είμαι δεμένος.

Θυμήθηκε το παιχνίδι που παίζανε τελευταία με τα κινητά. Και τότε … του ήρθε μια ιδέα … Όλο το βράδυ τον απασχολούσε. Αργά τον πήρε ο ύπνος. Την άλλη μέρα ξανάρθε πάλι στο μυαλό του… Λίγο-λίγο άρχισαν να ξεκαθαρίζουν οι σκέψεις του. «Πρώτα πρέπει να έχω την συμπάθειά του», σκέφθηκε. «Ήδη έχω κάνει κάποια βήματα».

-            Μήπως υπάρχει χαρτί και μολύβι; ρώτησε τον φύλακά του.

-            Δε νομίζω. Τι το θέλεις;

-            Για να περάσω την ώρα μου σκέφθηκα να ασχοληθώ με κάτι ασκήσεις που χρειάζονται για τη Σχολή μου. Ξέρεις, είμαι φοιτητής της Πληροφορικής και μαθαίνουμε να κάνουμε προγράμματα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Λέω λοιπόν να γράψω κανένα προγραμματάκι.

-            Δεν πρέπει να τα γράφεις στο κομπιούτερ;

-            Φυσικά. Αλλά αν κάνω ένα προσχέδιο, θα ευκολυνθώ και θα γεμίσω τον χρόνο μου.

-            Όταν βγω θα σου φέρω.

-            Ευχαριστώ πολύ.

-            Είναι μέρος του σχεδίου μου, σκέφθηκε ο Αλέξανδρος. Αλλά και να μη πετύχει, που το βλέπω αρκετά χλωμό, πράγματι θα περάσω την ώρα μου και θα απασχοληθεί το μυαλό μου.

 

 

ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ

 

Σε λιγάκι ξαναχτύπησε το κινητό του δεσμοφύλακά του.

-            Ναι αφεντικό, όλα καλά.

-            Άκου, θα περάσω από εκεί σε λίγο. Θα γράψουμε ένα βιντεάκι να το στείλουμε στους γονείς του.

-            Σε περιμένω αφεντικό.

Κατά το μεσημέρι, έκανε την εμφάνισή του ο αρχηγός, μαζί με τον άλλο χοντρό. Κρατούσε μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.

-            Παλικάρι, λέει ο άλλος χοντρός στον Αλέξανδρο. Θα πάρουμε ένα βιντεάκι να το στείλουμε στο μπαμπά σου, να ησυχάσει που θα σε δει. Άντε, να του πεις ότι είσαι καλά. Για να κάνουμε πρώτα μια πρόβα. Ε, ρε γίναμε και σκηνοθέτες. Και συ θα είσαι ο πρωταγωνιστής!

Ρύθμισε την μηχανή στο βίντεο.

-            Και τώρα γράφουμε. Τρία, δύο, ένα, αρχίζουμε.

-            Πατέρα, μητέρα, είμαι καλά. Μην ανησυχείτε. Μου φέρονται καλά και με φροντίζουν. Ελπίζω ότι σύντομα θα είμαι κοντά σας.

Η εγγραφή τελείωσε.

-            Μπράβο παλικάρι, καλά τα πες.

-            Την αλήθεια είπα. Δεν έχω κανένα παράπονο.

Ο αρχηγός δεν είπε τίποτε. Πήρε την μηχανή και έφυγε μαζί με τον αδύνατο.

Ο χοντρός θυμήθηκε την προηγούμενη απαγωγή, που είχε οργανώσει η σπείρα πέρσι. Και τότε κάνανε βιντεοσκόπηση. Ήταν πιο δύσκολη δουλειά εκείνη, γιατί το πρόσωπο ήταν γνωστό, είχε και φύλαξη. Τα καταφέρανε όμως μια χαρά, χωρίς να τους πάρει μυρωδιά η Αστυνομία. Ήταν πιο πολλοί στην «παρέα» σε ‘κείνη την επιχείρηση. Ο αδύνατος δεν ήταν τότε μαζί τους.

Λίγο αργότερα, ο αρχηγός πήγε πάλι στο internet café. Διάλεξε να πάει σε ώρα που δεν είχε κόσμο και κάθισε σε μια γωνιά, προσέχοντας να μη τον δει κανένα μάτι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε την ίδια δουλειά.  Αντέγραψε το βιντεάκι σε CD. Το πήρε με προσοχή, και, φορώντας χειρουργικά γάντια, μην τυχόν αφήσει υπολείμματα γενετικού υλικού, το συσκεύασε σε ένα κουτί. Μετά πήγε σε ένα κούριερ και το έστειλε στο σπίτι στο Φάληρο. Δεν θέλησε να μιλήσει ο κρατούμενός του στο τηλέφωνο, μη τυχόν προδοθεί ο τόπος της φυλακής του από τα ηλεκτρονικά ίχνη.

 

 

ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΓΡΑΠΤΟ ΜΗΜΥΜΑ

 

Το βράδυ έγινε πάλι αλλαγή βάρδιας. Όταν ξαναγύρισε ο Αλβανός, του έφερε στυλό και χαρτιά.

-            Είσαι πολύ καλός. Σ΄ ευχαριστώ.

Και άρχισε να γράφει.

-            Για να δω τι είναι αυτά τα περίφημα προγράμματα.

Έριξε μια ματιά στα γραπτά.

-            Μου φαίνονται σαν κινέζικα.

-            Πράγματι. Είναι γραμμένα σε ένα είδος γλώσσας που καταλαβαίνει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής.

-            Ξέρει και ξένες γλώσσες το κομπιούτερ;

-            Δεν είναι σαν τις ανθρώπινες. Τις φτιάξανε οι επιστήμονες. Αχ, … τώρα το θυμήθηκα. Ένας συμφοιτητής μου με ρωτούσε στο τηλέφωνο πώς γράφεται μια συγκεκριμένη εντολή σε μια γλώσσα προγραμματισμού που δεν την έβρισκε. Είναι μια σπάνια εντολή και του είπα ότι θα ψάξω να του την βρω. Την είχα βρει πράγματι σε ένα βιβλίο, αλλά δεν πρόλαβα να του τηλεφωνήσω. Βλέπεις, μας πρόλαβε το … ταξιδάκι που κάναμε μέχρι εδώ. Τώρα θα ανησυχεί που δεν επικοινώνησα και θα με παίρνει στο σπίτι.

-            Μικρό το κακό.

-            Ξέρεις όμως, πρέπει να τελειώσει την εργασία που κάνει και δεν θα του βγουν οι προθεσμίες … Αν … αν μπορούσες να με βοηθήσεις. … να του δώσουμε την απάντηση με το κινητό σου.

-            Τρελός είσαι; Απαγορεύεται αυστηρά.

-            Κοίταξε, δεν λέω φυσικά να μου το δώσεις. Θα μπορούσες εσύ να του στείλεις ένα γραπτό μήνυμα … είναι μόνο μια λέξη.

-            Δύσκολα μου ζητάς.

-            Απ’ ότι αντιλαμβάνομαι έχεις κατά βάθος καλή καρδιά. Θα μπορούσες να μου κάνεις την χάρη, γιατί εγώ βγαίνω εκτεθειμένος και αυτός σε δύσκολη θέση. Σκέψου το, και αν θέλεις μου λες.

Του Αλέξανδρου του ήρθε μια καινούργια ιδέα. Ύστερα από λίγο πρόσθεσε:

-            Δε σου τα ‘πα καλά. Δεν πρόκειται για συμφοιτητή μου, αλλά για συμφοιτήτριά μου, την κοπελιά μου. Και, ξέρεις, είναι σε διακοπές και έτσι δεν έχει μαζί της βιβλία. Έχει μόνο τον φορητό υπολογιστή της.

-            Σα ντροπαλό σε βρίσκω. Γιατί δίστασες  να μου το πεις; Α, ρε μπαγάσα, θα σου κάνω τη χάρη. Έτσι, για να καταλάβεις ότι και ‘μείς έχουμε καρδιά. Και σε συμπάθησα παλικάρι.

-            Χίλια ευχαριστώ. Είσαι σπαθί. Σου γράφω τη λέξη για το μήνυμα. Όταν το λάβει θα καταλάβει για τι πρόκειται.

Διάβασε στο χαρτί: LAXENARDSO.

-          Για να δω; Σωστά το έγραψες. Ο αριθμός είναι …

-            Πως και δεν πήγες μαζί της διακοπές;

-            Είναι στο εξοχικό της. Αργότερα θα πάμε στα νησιά. Αν βγω βέβαια … ζωντανός από δω!

-            Και βέβαια θα βγεις. Εμείς δεν είμαστε κακοί άνθρωποι. Δεν λέω, είμαστε λίγο καθάρματα, αλλά δεν έχουμε βάψει τα χέρια μας στο αίμα. Μόλις δώσει ο πατέρας σου αυτά που του ζητάμε, θα είσαι ελεύθερος.

Και έστειλε το μήνυμα.

-            Μην ανησυχείς αγόρι μου. Το κινέζικο θα φθάσει στον προορισμό του.

Ο Αλέξανδρος ήταν συγκρατημένα αισιόδοξος.

«Να ελπίσουμε», σκέφθηκε, «ότι θα μπει στο νόημα η Ναυσικά. Είναι πολύ ξύπνια και θα καταλάβει, ελπίζω, ότι είναι η κρυπτογραφημένη υπογραφή μου –εξ άλλου μόλις αυτές τις μέρες παίζαμε το παιχνίδι με τα κρυπτογραφικά- και επομένως ότι το στέλνω εγώ. Σίγουρα θα το πει στους γονείς μας και αυτοί θα το αναφέρουν στην Αστυνομία, οπότε, αν αποδειχθούν δραστήριοι και οι αστυνομικοί, με τα μέσα που διαθέτουν, θα εντοπίσουν τη θέση του κινητού και θα υποθέσουν ότι πρόκειται για το κρησφύγετο. Να ευχηθώ να δράσουν γρήγορα».

Θυμήθηκε την ιστορία με τον Νορβηγό μαθηματικό, που είχε διηγηθεί πρόσφατα στους φίλους του. Εκείνος μπήκε στη φυλακή, γιατί δεν κατάλαβαν ότι τα κρυπτογραφημένα, όπως νομίζανε, σύμβολα ήταν μαθηματικά. Στην δική του περίπτωση ήταν ακριβώς το αντίθετο. Άραγε το κρυπτογραφημένο μήνυμά του, που ο δεσμοφύλακάς του το νόμισε για σύμβολο προγραμματισμού, θα τον έβγαζε από τη δική του φυλακή;

Μετά, ξανάρθε στο νου του η δικαιολογία που έδωσε στο φύλακά του για το κορίτσι. Το πρόσωπο ήταν βέβαια φανταστικό, αλλά υπήρχε ένα κορίτσι που το ‘νοιωθε νοερά δικό του. Η εικόνα της Έλλης πέρασε από το μυαλό του …

 

 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΗΦΘΗ

 

Το κινητό της Ναυσικάς έδωσε σήμα ότι λαμβάνει γραπτό μήνυμα. Το άνοιξε. Είχε απόκρυψη. Διάβασε: …

Τι είναι αυτό που γράφει; … Α, … δεν τολμώ να το πιστέψω … Ίδιο μήνυμα έπαιρνα, όταν παίζαμε το παιχνίδι με τα κρυπτογραφικά. Ο Αλέξανδρος πρέπει να το στέλνει. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Πώς όμως το κατάφερε; Μυστήριο. Ελπίζω να είναι αυτό και όχι καμιά σατανική σύμπτωση.

Έτρεξε σαν αστραπή κοντά στους άλλους.

-          Μήνυμα απ’ τον Αλέξανδρο! φώναξε.

Όλοι κρέμονταν απ’ τα χείλη της με λαχτάρα, αλλά και απορία για το αναπάντεχο νέο, καθώς έδινε εξηγήσεις.

Η μητέρα της ειδοποίησε αμέσως τον άντρα της και μετά είπε στη γιαγιά, γεμάτη προσδοκία:

-          Αν είναι πράγματι σταλμένο από τον Αλέξανδρο, είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Μπορούν να

 εντοπίσουν τη θέση του κινητού, άρα και του κρησφύγετου.

 

 

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ

 

Οι Αρχές και η εταιρία κινητής τηλεφωνίας κινήθηκαν με υποδειγματική ταχύτητα. Παρακολουθήθηκε το κινητό και εντοπίστηκε σε μια περιοχή στα Μεσόγεια. Εκεί υπήρχε ένα οίκημα σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή, που ίσως να ήταν το κρησφύγετο. Η ομάδα ανδρών που έστειλαν το παρακολουθούσε.

Σε κάποια στιγμή –είχε μόλις νυχτώσει- ακούστηκε ένα μηχανάκι εκεί κοντά να πλησιάζει. Σταμάτησε μπροστά στο παλιόσπιτο και ο επιβάτης του, ένας κοντός και αδύνατος, φάνηκε να κατευθύνεται προς την πόρτα. Φόρεσε μια κουκούλα πριν μπει μέσα. Κατάλαβαν ότι έπεσαν διάνα στην περίπτωση. Όμως ο κουκουλοφόρος δεν πρόλαβε. Αστραπιαία τον γράπωσαν οι άνδρες και του φόρεσαν τα «βραχιολάκια». Αυτός έκανε να διαμαρτυρηθεί.

-            Εξήγησέ μας πρώτα, γιατί φοράς την κουκούλα;

-            … Έχει μελίσσια εδώ.

-            Πας να μαζέψεις μέλι από την καλύβα; Δώσε μας το κλειδί τώρα και αν μας φέρεις μέλι, σου το ξαναδίνουμε.

-            Αυτό είναι … παραβίαση οικογενειακού ασύλου.

-            Μην ανησυχείς. Έχουμε εντολή εισαγγελέα.

Μόλις μπήκαν μέσα είδαν τον Αλέξανδρο και δίπλα του ένα γεροδεμένο άνδρα, επίσης με κουκούλα. Αιφνιδιάστηκε, τον συνέλαβαν αμέσως. Ο Αλέξανδρος ήταν πια ελεύθερος. Του έλυσαν τα δεσμά του. Γεμάτος χαρά ευχαρίστησε από καρδιάς τους άνδρες.

-            Δεν ξέρω πώς να σας ευχαριστήσω που με σώσατε.

-            Καλά σε βλέπω παλικάρι, του είπε ο ένας, χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη. Τα βάσανά σου τελείωσαν.

Αμέσως ειδοποίησαν την Υπηρεσία για το αίσιο τέλος.

-            Να ειδοποιήσουμε και τους δικούς σου τώρα. Ποιο είναι το τηλέφωνό σας;

 

 

ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ!

 

Η μέρα εκείνη θα τους έμενε αξέχαστη!

Είχε νυχτώσει. Η μητέρα είχε ξαπλώσει στο δωμάτιο και τα παιδιά με τη γιαγιά καθότανε στο σαλόνι.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Όλες αυτές τις μέρες, το κάθε χτύπημα τους γεννούσε φόβο για κανένα κακό νέο και ταυτόχρονα ελπίδα. Τα μάτια τους στράφηκαν στη γιαγιά, που σήκωσε το ακουστικό. Και τότε, το σκοτεινιασμένο πρόσωπό της ξαφνικά έλαμψε. Τα βλέμματα όλων είχαν προσηλωθεί στη γιαγιά, με μια κρυφή προσδοκία πως κάτι καλό συνέβαινε.

-            Βρέθηκε ο Αλέξανδρος; Είναι καλά; Ναι; Χίλια ευχαριστώ κ. αστυνόμε.

-            Πάρτε τον να σας πει δυο λόγια.

-            Γιαγιά μου, είμαι πολύ καλά. Σε λίγο θα είμαι μαζί σας.

-            Αγόρι μου, είναι η μεγαλύτερη χαρά που έχω νοιώσει.

-            Τα λέμε σύντομα. Τώρα γεια και χαιρετίσματα σ’ όλους.

Κατέβασε το ακουστικό.

-            Δόξα σοι ο Θεός, και έκανε τον σταυρό της. Έγινε το θαύμα.

Έτρεξαν όλοι κοντά της με χαρούμενες φωνές και έπεσαν πάνω της. Δεν ήξερε ποιον να πρωτοαγκαλιάσει. Και ο ένας έπεφτε στην αγκαλιά του άλλου, λες και ήταν παίκτες, που μόλις έβαλαν το γκολ της νίκης.

Ο μικρός έτρεξε σαν αστραπή στο δωμάτιο. Ακολουθούσε η Ναυσικά.

Για λίγο είχε πάρει ο ύπνος την μητέρα. Από τον θόρυβο ξύπνησε. Χαρούμενες ιαχές βγαίνανε από το σαλόνι.

-            Μαμά, μαμά, βρέθηκε ο Αλέξανδρος.

-            Τι είπες; Μήπως ονειρεύομαι;

-            Όχι μαμά μου, είπε η Ναυσικά, μόλις μας ειδοποίησαν από την Αστυνομία. Είπε μάλιστα δυο λόγια στη γιαγιά, που είχε σηκώσει τηλέφωνο.

Και πέσανε τα δυο παιδιά στην αγκαλιά της. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της. Δάκρυα χαράς τώρα.

Μετά η Ναυσικά τηλεφώνησε στον πατέρα της.

-            Μπαμπά μου, σου έχω τα πιο υπέροχα νέα. Βρέθηκε ο Αλέξανδρος!

 

*

 

Ύστερα από λίγη ώρα, είπε η γιαγιά:

-            Τώρα, παιδιά μου, να σας ετοιμάσω κάτι καλό να φάτε.

-            Γιαγιά μου, από τη χαρά μου έχει κοπεί η πείνα, όπως και πριν από τη στεναχώρια.

-            Έννοια σου, σε λίγο θα σου ξανάρθει. Θα σας φτιάξω κάτι στα γρήγορα. Τόσες μέρες υποσιτιζόσασταν.

Και πήγε στην κουζίνα. Σε λίγο πλανιόταν στον αέρα ορεκτικές μυρωδιές.

-            Γιαγιά μου, άρχισα να πεινάω. Κάνε γρήγορα.

-            Δε σου το ‘λεγα εγώ;

-            Να σε βοηθήσουμε;

-            Τι λες παιδί μου. Δε χρειάζεται. Εγώ τώρα πετάω μ’ αυτά τα νέα που άκουσα.

 

*

 

Το επόμενο πρωί η κ. Άννα έφυγε από το νησί. Ύστερα από λίγο ήταν κοντά στο παιδί της.

Πριν φύγει είπε στα παιδιά:

-            Εσείς μείνετε εδώ. Όταν ξεμπερδέψει με τις καταθέσεις ο Αλέξανδρος, θα τον έχετε ξανά κοντά σας, να ξεκουραστεί και από την περιπέτειά του.

Την άλλη μέρα ο παππούς, αφού έσφιξε στην αγκαλιά του τον εγγονό του, αναχώρησε για το νησί.

 

 

ΣΤΟΝ ΑΝΑΚΡΙΤΗ

 

Το κρησφύγετο ερευνήθηκε για τυχόν δακτυλικά αποτυπώματα. Εκτός από αυτά των συνεργών εντοπίστηκαν και άλλα. Δεν άργησε να ταυτοποιηθούν με αυτά του υπόπτου, για τον οποίο είχε δώσει μαρτυρία ο Γιώργος.

Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στον ανακριτή.

-            Και τώρα, ακούω ποιοι άλλοι είναι ανακατεμένοι στην υπόθεση και ποιος είναι ο αρχηγός. Ή μάλλον θα μας οδηγήσετε σ’ αυτόν.

Και οι δύο, ιδίως ο χοντρός, έδειχναν αρνητικοί. Δεν θέλανε να μιλήσουν. Φοβότανε, όταν κάποτε θα έβγαιναν από τη φυλακή,  κανένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, που χάλασε η δουλειά.

-            Αν θέλετε να φάτε αρκετά χρονάκια μέσα, μη μιλάτε. Αν όμως θέλετε να πέσετε στα μαλακά, να συνεργαστείτε.

-            Δεν ξέρω πολλά γι’ αυτόν.

-            Μάγκες, εμείς ξέρουμε ποιος είναι. Αν δεν μιλήσετε θα τον βρούμε ούτως ή άλλως. Θα μας δυσκολέψετε λίγο τη ζωή, αλλά να ξέρετε ότι δεν την γλιτώνει. Θα τον βρούμε αργά ή γρήγορα. Και τότε εσείς δεν θα έχετε πια ελαφρυντικά.

-            Πας να μας τουμπάρεις κ. αστυνόμε, είπε ο χοντρός. Ποιος μας λέει ότι δεν μπλοφάρεις ότι τον ξέρεις;

-            Αν αρχίσω να σας τον περιγράφω, θα το δεις ότι δεν λέω παραμύθια. Έχουμε μαρτυρία. Εσάς όμως σας συμφέρει να μιλήσετε. Και όσο το γρηγορότερο, τόσο το καλύτερο και για σας. Αν δεν το κάνετε αυτό, θα το μετανιώσετε. Τότε όμως θα είναι αργά για σας. Και ακόμη, αν δεν μιλήσετε εσείς, θα μιλήσουν αυτά, είπε, δείχνοντας τα κινητά τους.

Άρχισαν να κλονίζονται. Ωστόσο ήταν ακόμη αρκετά επιφυλακτικοί.

Ο ανακριτής ζήτησε να απομακρύνουν τον χοντρό και να μιλήσει πρώτα με τον άλλο. «Μάλλον πιο εύκολα θα σπάσει αυτός», σκέφθηκε.

Και πράγματι. Το πουλί κελάηδησε.

-            Κυρ-αστυνόμε, είμαι πολύ άτυχος. Ήταν η πρώτη βρωμοδουλειά που έμπλεξα. Θα ήθελα να μιλήσω, αλλά φοβάμαι τον μεγάλο.

-            Το εγκέφαλο, εννοείς.

-            Ναι.

-            Να φοβάσαι όσο δεν μιλάς. Κι αν συνεργαστείς, μιας και δεν έχεις και παρελθόν, θα έχεις πολλά ελαφρυντικά.

-            Καλά. Δέχομαι.

-            Ήταν κι άλλοι ανακατεμένοι στην υπόθεση;

-            Όχι. Εμείς οι τρεις.

Τα ‘πε όλα χαρτί και καλαμάρι.

-            Πήγαινε τώρα. Να έρθει ο άλλος.

 

*

 

-            Ελπίζω και συ να μας βοηθήσεις, όπως κι ο σύντροφός σου. Είναι ανώφελο να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Έτσι κι αλλιώς σύντομα θα βρούμε τον αρχηγό σας. Εσύ θα χάσεις.

-            Εν τάξει. Ρώτα με ότι θέλεις.

 

*

 

Οι συλληφθέντες έδωσαν την περιγραφή του αρχηγού και τον αναγνώρισαν από τις φωτογραφίες που τους δείξανε. Ήτανε ο ίδιος που είχε αναγνωρίσει και ο Γιώργος.

-            Ποιος είναι ο αριθμός του τηλεφώνου του αρχηγού; ρώτησε ο ανακριτής.

-            Δεν μας τον έδωσε, μας έπαιρνε εκείνος.

-            Λοιπόν, θα είστε σε επιφυλακή. Όταν χτυπήσει το τηλέφωνο και είναι αυτός, θα του πείτε ότι όλα είναι καλά.

Εννοείται ότι θα παρακολουθούνταν οι συνομιλίες. Και το οίκημα φυσικά φυλαγόταν στο ενδεχόμενο εμφάνισης του αρχηγού, αν και το πιθανότερο θα ήταν να ειδοποιήσει πρώτα για τα λύτρα. Ο χοντρός, που συνεργαζόταν περισσότερο καιρό με τον εγκέφαλο, είπε ότι το είχαν νοικιάσει το παλιόσπιτο από μια γριούλα στην περιοχή πριν καιρό για να το χρησιμοποιούν σαν κρησφύγετο.

Φυσικά τους προφυλάκισαν. Αλλά την προφυλάκιση την δεχθήκανε … ευχαρίστως, γιατί φοβούνταν, όσο ο αρχηγός ήταν ασύλληπτος, μη τυχόν ανακάλυπτε ότι πέταξε το πουλί.

 

 

ΓΡΑΠΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ

 

-            Κ. Αποστόλου, είπε ο αστυνόμος. Είμαστε στην τελική ευθεία. Μένει να συλλάβουμε τον εγκέφαλο. Θα σας παρακαλέσουμε να βοηθήσετε λίγο πιο ενεργά.

-            Πολύ ευχαρίστως. Αφού το παιδί μου είναι καλά, μετά την περιπέτεια που περάσαμε, τίποτε πια δεν μου φαίνεται δύσκολο.

-             Θα κάνουμε το εξής: όταν τηλεφωνήσει σε σας, θα πείτε ότι βρήκατε τα στοιχεία που ζητούσε και θα τους τα παραδώσετε. Αρχικά σκεφθήκαμε όταν πραγματοποιηθεί το ραντεβού με τον απαγωγέα, τη θέση σας να έχει άνδρας της Αστυνομίας. Όμως επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο, παίρνοντάς τηλέφωνο στο κινητό σας, που θα το ζητήσει νομίζουμε, να αλλάζει τον τόπο της παράδοσης, να ψυλλιαστεί από την φωνή ότι δεν είστε εσείς, οπότε κινδυνεύει να χαλάσει το σχέδιό μας. Έτσι θα ήταν καλύτερο να πάτε ο ίδιος με το αυτοκίνητό σας. Όμως μη φοβάστε. Μόλις πάρει αυτό που θέλει θα σας αφήσει να φύγετε. Φυσικά τα υποτιθέμενα στοιχεία που θα παραδοθούν δεν θα είναι τα μυστικά της εφεύρεσης. Στο CD που θα «παραδοθεί» πάντως θα αναφέρονται πληροφορίες για φωτοβολταϊκά για να είναι κάτι επιβαρυντικό για αυτόν, άνευ σημασίας όμως. Για να τον συλλάβουμε θα σας ακολουθούν δικά μας αυτοκίνητα, από απόσταση που να μη γίνεται αντιληπτή από τον απαγωγέα. Για να μη χάσουν τη θέση σας, θα βάλουμε μια συσκευή εντοπισμού, ένα πομπό, στο αυτοκίνητό σας, καθώς και στο κουτί που θα τους παραδώσετε, ώστε να έχουν το στίγμα του και να τον συλλάβουν.

-            Πολύ καλό το σχέδιό σας. Θα βοηθήσω να πετύχει.

-            Ελπίζουμε να τον συλλάβουμε σύντομα.

Πράγματι, τα πράγματα έγιναν όπως σχεδιάστηκαν. Τηλεφώνησε ο απαγωγέας και κανονίστηκε το ραντεβού. Ο απαγωγέας ζήτησε τον αριθμό του κινητού του κ. Αποστόλου. Ο απαγωγέας, παίρνοντας τηλέφωνο, όλο άλλαζε τον τόπο, όπου θα γινόταν η παράδοση. Τελικά συμφώνησαν να αφήσει τα στοιχεία σε ένα έρημο μέρος και απαίτησε να φύγει αμέσως το αυτοκίνητο.

Η σύλληψη δεν άργησε να γίνει. Τον εντόπισαν γρήγορα, του στήσανε μπλόκο, παριστάνοντας τους τροχαίους, και τον συνέλαβαν. Καθώς του περνούσαν τις χειροπέδες και, μη γνωρίζοντας την σύλληψη των συνεργών του, διαμαρτυρόταν:

-            Δεν έχετε δικαίωμα να με συλλαμβάνετε. Δεν έχω κάνει τίποτε.

-            Αυτά να τα πεις στον ανακριτή. Εμείς έχουμε ένταλμα σύλληψης.

Μια βαριά βρισιά του ξέφυγε. Έλεγε μέσα του: «ο άτιμος ο Αποστόλου μου την έφερε. Πήγε στην Αστυνομία και δεν δίστασε να ρισκάρει τη ζωή του γιού του». Συνήλθε όμως γρήγορα από το ανεπάντεχο σοκ και άρχισε να δουλεύει το μυαλό του: «Τι να ξέρουν άραγε οι μπάτσοι για μένα;» συλλογιζόταν. «Έχουν άραγε ατράνταχτες αποδείξεις ότι εγώ έκανα τη δουλειά, ώστε να στοιχειοθετεί κατηγορία; Αν δεν έχουν, ίσως με αφήσουν ελεύθερο και τότε θα πω στα φιλαράκια να αφήσουν το παιδί ελεύθερο. Δε φαντάζομαι αυτοί να μου την έφεραν. Θα χαλάσει βέβαια η δουλειά, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Φοβάμαι όμως ότι θα ξέρουν αρκετά. Πώς στο διάολο τα μάθανε; Θα ψάξουν και το κουτί. Μήπως δεν έβαλε τα σχέδια μέσα; Μακάρι, αλλά φοβάμαι ότι θα μου έχουν στήσει παγίδα. Ευτυχώς που ξεφορτώθηκα το κινητό που έπαιρνα για τα λύτρα. Το καλύτερο θα είναι τότε να παραδεχθώ την ενοχή για ελαφρυντικά και να τους πω πού είναι το παιδί. Βλέποντας και κάνοντας».

Δεν ήξερε βέβαια ότι το πουλί είχε πετάξει και τα φιλαράκια ήτανε πίσω απ’ τα σίδερα.

 

*

 

Εξετάστηκαν από την Ασφάλεια προηγούμενες απαγωγές. Από την πρόσφατη απαγωγή του επιχειρηματία κ. Παπαδόπουλου, που δεν είχε εξιχνιαστεί, υπήρχε γενετικό υλικό. Όταν ήρθαν τα αποτελέσματα του DNA του απαγωγέα του Αλέξανδρου από τα εργαστήρια της Αστυνομίας, ο αστυνόμος, γεμάτος ικανοποίηση, έλεγε μέσα του: «πετύχαμε μ’ ένα σπάρο δυό τρυγόνια».

 

ΤΑ ΜΜΕ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΘΕΜΑ

 

Μετά την σύλληψη του εγκέφαλου, η υπόθεση ανακοινώθηκε στα μέσα ενημέρωσης.

-            Παιδιά, είπε η γιαγιά. Μόλις τώρα άκουσα στο σύντομο δελτίο ειδήσεων στο ραδιόφωνο ότι ανακοίνωσαν την απαγωγή και τη σύλληψη του εγκεφάλου.

-            Να δούμε τι θα δείξουν στην τηλεόραση, είπε η Ναυσικά.

Άνοιξε την συσκευή. Σε λίγο αναφέρθηκε το θέμα στο τρέιλερ των ειδήσεων.

Μόλις πλησίαζε η ώρα που θα άρχιζε το κεντρικό δελτίο, είπε:

-            Ελάτε παιδιά, αρχίζουν τώρα οι ειδήσεις. Για να δούμε τι θα πουν για τον Αλέξανδρο.

Όλων η προσοχή ήταν στραμμένη στην οθόνη. Γεμάτοι περιέργεια, άκουσαν:

-            Μεγάλη επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας. Συγκίνηση προκάλεσε στο πανελλήνιο η απαγωγή του Αλέξανδρου, γιού του κ. Αποστόλου. Ως γνωστόν, προ ολίγου καιρού είχε ανακοινωθεί η καινοτομία του, σχετικά με τα φωτοβολταϊκά. Οι απαγωγείς ζήτησαν για λύτρα, όχι χρήματα, αλλά τα σχέδια της ευρεσιτεχνίας, με σκοπό να τα πουλήσουν σε επιχειρηματία χώρας, γνωστής για το διεφθαρμένο καθεστώς της. Ευτυχώς η υπόθεση είχε αίσιο τέλος. Οι απαγωγείς συνελήφθησαν και ο νεαρός Αλέξανδρος απελευθερώθηκε. Εγκέφαλός ήταν πρώην ναυτικός. Συνεργοί ένας Έλληνας και ένας Αλβανός. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι ο εγκέφαλος ενέχεται και σε άλλες αξιόποινες πράξεις.

Έδειχναν την φωτογραφία του Αλέξανδρου και πλάνα αρχείου από την ανακοίνωση της καινοτομίας. Στη συνέχεια ο παρουσιαστής είπε:

-            Να δούμε τώρα το ρεπορτάζ, που ετοίμασε ο αστυνομικός μας ρεπόρτερ, για να μάθουμε τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, το χρονικό της απαγωγής και της σύλληψης.

Στη συνέχεια είπαν ότι η Ασφάλεια επανεξετάζει προηγούμενες ανεξιχνίαστες απαγωγές, μήπως και ενέχεται σ’ αυτές ο αρχηγός της σπείρας.

 

*

 

Την άλλη μέρα τα μέσα επανήλθαν δριμύτερα στο θέμα. Μαθεύτηκε ο τρόπος που, χάρις στο έξυπνο σχέδιο του Αλέξανδρου, αυτός γλίτωσε και οι απαγωγείς πιάστηκαν. Είχαν διακόψει το πρόγραμμα, όπου υποσχόταν συνταρακτικές ειδήσεις στο βραδινό δελτίο για το πώς εξιχνιάστηκε η υπόθεση. Οι δημοσιογράφοι, μόλις μυρίστηκαν ότι το θέμα θα τραβούσε το ενδιαφέρον του κοινού, ζητούσαν συνέντευξη από τον Αλέξανδρο. Πολλά κανάλια του προτείνανε να εμφανιστεί σε ζωντανή εκπομπή. Ο Αλέξανδρος όμως είχε πάρει τις αποφάσεις του. Ανακοίνωσε στους γονείς του ότι δεν επιθυμούσε να βγει στο γυαλί.

-            Δεν λέω ότι δεν χαίρομαι που με επαινούν. Όμως τα πράγματα έχουν και  κάποια όρια. Δεν θέλω να με πάρουν για κανένα ψώνιο, που γυρνάει από κανάλι σε κανάλι για να εξασφαλίσει λίγες στιγμές δημοσιότητας, ούτε να συμβάλω στην αύξηση της θεαματικότητας κάποιων, αμφιβόλου ποιότητας, καναλιών.

Οι γονείς του επικρότησαν την απόφασή του.

Το βράδυ τα παιδιά ξαναστήθηκαν μπροστά στην τηλεόραση. Ήξεραν βέβαια μέσες άκρες το θέμα, αλλά ήθελαν να δουν τι θα έλεγαν τα κανάλια.

Είπαν ότι θα προσπαθούσαν να μιλήσουν με τον πρωταγωνιστή της υπόθεσης, αλλά δεν κατέστη δυστυχώς δυνατόν αυτό. Περιοριζόταν να δείχνουν τα χθεσινά πλάνα και την γειτονιά τους, όπου είχαν μαζευτεί διάφοροι ρεπόρτερ στην προσπάθειά τους να μεταπείσουν τον Αλέξανδρο. Όταν τελείωσαν οι ειδήσεις, η Ναυσικά πήρε τηλέφωνο τον αδελφό της.

-            Βλέπω ότι έγινες ο σταρ της ημέρας, του είπε για να τον πειράξει. Δεν σε είδαμε όμως.

-            Και μη περιμένετε να με δείτε. Φθάνει που διηγήθηκαν τα γεγονότα. Εγώ όμως δεν θα κάθομαι, σαν κανένα ψώνιο, να εξιστορώ δημοσίως τα κατορθώματά μου.

-            Μπράβο Αλέξανδρε, πολύ καλά κάνεις.

Για τους νεαρούς τηλεθεατές ο Αλέξανδρος έγινε ο ήρωάς τους. Και όσο έμενε κρυφός, τόσο το μυστήριο που τον κάλυπτε τον έκανε μυθικό πρόσωπο για τα πιτσιρίκια. «Διάσημη» όμως έγινε και η Ναυσικά. Δεν παραλείψανε να τονίσουνε την εξυπνάδα με την οποία χειρίστηκε το θέμα, μόλις πήρε το γραπτό μήνυμα. Μάλιστα κάποιοι δημοσιογράφοι κουτσομπολίστικων καναλιών, μια και δεν τα κατάφεραν με τον Αλέξανδρο, προσπάθησαν να την προσεγγίσουν. Οι δαιμόνιοι ανακάλυψαν ότι ήταν στο πράσινο σπίτι. Εκείνη όμως ακολουθούσε την γραμμή του αδελφού της.

Μερίδιο της «δόξας» όμως είχε και ο Γιώργος. Όταν μαθεύτηκε ότι είχε δώσει πληροφορίες για τον «εγκέφαλο», στο μαγαζί που δούλευε οι πελάτες του ζητούσαν να τους διηγηθεί το περιστατικό με τον χοντρό και τον λιγνό. Και το αφεντικό του χαιρόταν, γιατί είχε αυξηθεί η πελατεία του!

 

 

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

 

Στο μεταξύ ο Αλέξανδρος θέλησε να μιλήσει στην Αστυνομία για τον Αλβανό.

-            Μου φέρθηκε πολύ καλά. Και χάρις σ’ αυτόν, έστω άθελά του, εξ αιτίας της αφέλειας και της άγνοιάς του, η υπόθεση είχε αίσιο τέλος. Εύχομαι να πέσει στα μαλακά.

-            Αλέξανδρε, είσαι πολύ ευγενικό παιδί. Η σκέψη σου είναι συγκινητική. Όμως δεν γίνεται να μη πληρώσει για την συμμετοχή του στην συμμορία. Μπορεί όμως να πέσει, όπως είπες, στα μαλακά. Βοήθησαν και οι πληροφορίες που έδωσε.

-            Θα μπορούσα να τον δω;

-            Γιατί όχι;

 

*

 

Ο Αλέξανδρος τον επισκέφθηκε στο κρατητήριο. Πρώτη φορά έβλεπε το πρόσωπό του.

-            Ξέρεις ότι δεν γνωρίζω το όνομά σου; Πως σε λένε;

-            Χρήστο. Με συγκινείς που ήρθες να με δεις. Αν και νοιώθω λίγο χαζός  που ξεγελάστηκα.

-            Μη το βλέπεις έτσι. Ο καθένας δεν θα το καταλάβαινε, εκτός αν ήξερε από προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αντίθετα, χάρις στο μήνυμα που έστειλες, έστω και άθελά σου, γλίτωσα και θέλω να σε ευχαριστήσω για αυτό.

-            Είσαι καλό παιδί.

-            Και συ δεν είσαι κακός άνθρωπος. Έκανες το λάθος να μπλέξεις μ’ αυτούς.

-            Έτσι είναι. Είχα ανάγκες και με δάνεισε «αυτός». Είναι και τοκογλύφος. Έτσι μπήκα στις δουλειές του. Μετά απ’ αυτό όμως θα ξεκόψω, αν κάποτε βγω απ’ τη φυλακή.

-            Κοίταξε, νομίζω ότι θα έχεις ελαφρυντικά. Και εγώ θα πω ότι μου φέρθηκες καλά.

-            Δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστήσω.

-            Έχεις δικηγόρο;

-            Που να βρω; Στα χάλια που είμαι … Που να βρω λεφτά να τον πληρώσω;

-            Άκου, έχω ένα θείο δικηγόρο. Συνεννοήθηκα μαζί του, μπορεί να σε αναλάβει δωρεάν. Ή αν θέλεις, η πληρωμή σου θα είναι να ξεμπλέξεις απ’ τις αυτές τις παλιοπαρέες.

-            Είσαι μεγάλη καρδιά. Θα σου χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη.

-            Κοίτα, κι ο άλλος, ο χοντρούλης, καλά μου φέρθηκε. Αν τον δεις, πες του ότι θα πω καλά λόγια και γι αυτόν. Και μακάρι να βάλει μυαλό και αυτός.

 

 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 

Ο κ. Χρηστίδης έκανε μια πρόταση στον Αλέξανδρο να εμφανιστεί στην εκπομπή του. Σεβόμενος και επικροτώντας τις αποφάσεις του νέου, του είπε ότι δεν θα μιλήσουν για την περιπέτειά του, αλλά για το περιβάλλον. 

-            Αλέξανδρε, για τους νέους η γνώμη ενός συνομηλίκου τους και μάλιστα η δική σου, που η περιπέτειά σου τους έχει συγκινήσει, μπορεί να τους επηρεάσει περισσότερο από τις συμβουλές των μεγάλων.

-            Ευχαρίστως δέχομαι την πρότασή σας. Η συμμετοχή μου σε τέτοιου επιπέδου εκπομπή με τιμάει και αν μπορώ να συμβάλλω στην ενημέρωση των νέων θα χαιρόμουν πολύ. Και για την περιπέτειά μου θα μπορούσα να πω λίγα, χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες.

 

*

 

Τα παιδιά είχαν ανοίξει το ραδιόφωνο και περιμένανε να αρχίσει η συνέντευξη, όπως λίγο καιρό πριν περίμεναν να ακούσουν μια άλλη, μόνο που τώρα η παρέα ήταν μεγαλύτερη. Ο μικρός και πάλι πήρε τηλέφωνο τους γονείς του.

-            Μανούλα, θα ακούσουμε σε λίγο τον Αλέξανδρό μας.

-            Ναι χρυσό μου, και ‘μείς με τον μπαμπά είμαστε έτοιμοι.

-            Σε αφήνω τώρα. Γεια.

Ύστερα από λίγη ώρα ακούστηκαν από το ραδιόφωνο οι γνώριμες φωνές.

-            Αλέξανδρε, λίγο καιρό πριν, φιλοξενούσα στην εκπομπή τον πατέρα σου. Χαίρομαι σήμερα που έχω τον γιό του. Καλώς ήρθες.

-            Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Να προσθέσω ότι είναι η μόνη περίπτωση που δέχθηκα, γιατί μου είχαν γίνει προτάσεις από διάφορα κανάλια.  Πρώτον, θεωρώ ότι δεν έκανα κάτι σπουδαίο για να εμφανίζομαι σε εκπομπή, οπότε, αν το έκανα αυτό, θα ήταν σαν να επιζητούσα προβολή και δημοσιότητα για ένα θέμα ήσσονος σημασίας. Καταλαβαίνω, τέτοιες περιπτώσεις προκαλούν το ενδιαφέρον του κοινού, αλλά υπάρχουν πολύ σπουδαιότερα θέματα που αξίζει να προβληθούν, π.χ. η εργασία του πατέρα μου. Δεύτερος λόγος, θεωρώ τον σταθμό σας σοβαρό και αξιόπιστο, ενώ δεν έχω την ίδια γνώμη για αρκετά κανάλια και δεν θα ήθελα να συμβάλω στην αύξηση της θεαματικότητάς τους. Ιδιαίτερα την δική σας εκπομπή την έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Ήδη, προτού σας γνωρίσω, την παρακολουθούσα ανελλιπώς. Όσον δε αφορά εσάς προσωπικά, εκτίμησα την στάση σας, ότι παρ’ όλο που γνωρίζατε το θέμα προτού εξιχνιαστεί, δεν το βγάλατε στην δημοσιότητα για να εξασφαλίσετε πρωτιά και αποκλειστικότητα.

-            Κι εγώ σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, στα οποία διακρίνω μετριοφροσύνη που σε τιμά. Ας έρθουμε για λίγο στην περιπέτειά σου. Πέρασες άσχημες ώρες.

-            Όχι χειρότερες από τους δικούς μου. Εκείνοι τράβηξαν το μεγαλύτερο ζόρι.

-            Είσαι θαρραλέο παιδί.

-            Μη το λέτε αυτό. Φυσικά και φοβήθηκα και απελπίστηκα. Αλλά είπα μέσα μου: δεν θα το βάλω κάτω. Θα βάλω το μυαλό μου να σκεφθεί λογικά. Αντί να πάω κόντρα, να πάω με τα νερά τους. Οι λεονταρισμοί σ΄ αυτές τις περιπτώσεις είναι ανόητοι. Και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα. Σκέφθηκα αρκετά πώς να δράσω και αποφάσισα να δοκιμάσω και ότι γινόταν. Ευτυχώς η αδελφή μου μπήκε αμέσως στο νόημα, για αυτό και η μισή επιτυχία είναι δική της.

-            Δεν θα προχωρήσουμε στην εξιστόρηση των γεγονότων. Τα είπαν πολλές φορές τα ΜΜΕ. Αγαπητοί ακροατές μας, δεν θα μετατραπεί η εκπομπή μας σε ριάλιτι. Και μια και έχω μπει λίγο στα χωράφια των αστυνομικών ρεπόρτερ, ας επιστρέψω στα δικά μας θέματα. Θα ήθελα Αλέξανδρε, όπως εξ άλλου και συ συμφώνησες, με την ευκαιρία αυτή να μιλήσουμε για θέματα περιβάλλοντος. Εξ άλλου και η περιπέτειά σου σχετίζεται με την καινοτομία του πατέρα σου, που συντελεί για ένα καθαρότερο περιβάλλον. Θα ενδιέφερε να ακουστούν οι απόψεις της νεολαίας πάνω σ ’αυτό το θέμα. Και μάλιστα από ένα νέο, που ο κόσμος έχει θετική άποψη γι αυτόν.

-            Νομίζω ότι πολλοί νέοι σήμερα συνειδητοποιούν ότι το πρόβλημα της εποχής μας είναι το περιβάλλον και η προστασία του. Δυστυχώς πολλοί πολιτικοί και ηγέτες κρατών είναι πιο πίσω.

-            Ξέρω ότι εσύ προέρχεσαι από μια οικογένεια με οικολογική συνείδηση και είσαι ευαισθητοποιημένος σ’ αυτό το θέμα. Μήπως όμως υπάρχει ένα μέρος της νεολαίας που αδιαφορεί, όπως εξ άλλου γενικότερα για πολιτικά θέματα και ιδεολογίες και νοιάζεται μόνο «να περνάει καλά»; Είναι βέβαια και το θέμα της ανεργίας, που κόβει τα φτερά των νέων για κάτι καλύτερο.

-            Υπάρχει και αυτή η κατηγορία. Όλοι οι άνθρωποι όμως δεν είναι ίδιοι. Υπάρχουν νέοι που ενδιαφέρονται σοβαρά για το περιβάλλον. Αλλά μήπως οι μεγάλοι σήμερα, κυρίως οι πολιτικοί, δεν είναι ικανοί να εμπνεύσουν την νεολαία; Όχι όλοι βέβαια. Θα περιμέναμε όμως πιο πολλά από αυτούς. Αυτοί πρέπει να καθοδηγούν και όχι να υποκύπτουν στις δυνάμεις του λαϊκισμού και των ποικίλων συμφερόντων. Αν είχανε για πρότυπό τους ένα Περικλή, ένα Καποδίστρια ή ένα Βενιζέλο, τα πράγματα μπορεί να ήταν διαφορετικά. Επίσης τα μέσα ενημέρωσης, παρόλο που σήμερα όλο και περισσότερο προβάλλουν τέτοια θέματα, όπως ο σταθμός σας, που δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία σ’ αυτά, εν τούτοις ασχολούνται πολύ περισσότερο με ανόητα θέματα –ριάλιτι, ιδιωτική ζωή διασήμων, για το λεγόμενο lifestyle, πώς να μοιράζουν πολλά λεφτά σε ορισμένα τηλεπαιχνίδια, ανόητα σίριαλ, αστρολογίες κλπ. Οι νέοι θέλουν καθοδήγηση, σωστή ενημέρωση  και προπαντός φωτεινά παραδείγματα. Έπειτα ευθύνη έχουν οι επιχειρήσεις και οι βιομηχανίες. Αυτές που ρυπαίνουν ανεξέλεγκτα και κάνουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους. Εδώ είναι σημαντικός ο ρόλος μιας σωστής Πολιτείας με τους ελέγχους που πρέπει να κάνει.

-            Μήπως όμως δεν πρέπει να ρίχνουμε τις αιτίες για τα κακώς κείμενα διαρκώς σε άλλους; Δεν μπορούμε να κάνουμε και μείς κάτι;

-            Βεβαίως. Κατ’ αρχήν να τονίσω ότι πρέπει να αποβάλλουμε την νοοτροπία ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Αυτό το είπε πολύ ωραία ο Αίσωπος, με τον γνωστό μύθο με τα δυο σακουλάκια. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του σε σχέση με το περιβάλλον. Τους ανίκανους πολιτικούς εμείς τους βγάζουμε. Αν το κριτήριό μας για την επιλογή τους είναι το πώς θα μας βολέψει, έχουμε μερίδιο ευθύνης. Του πολιτικού βέβαια είναι πολύ μεγαλύτερο. Οι πραγματικά προοδευτικοί πολιτικοί πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στην πράσινη οικονομία. Επίσης οι πολίτες να συμμετέχουμε σε οργανώσεις που προωθούν θέματα περιβάλλοντος και να αγωνιζόμαστε με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο. Με τις βόμβες δεν λύνονται τα θέματα, ούτε με ακραίες εκδηλώσεις φανατισμού. Και μη περιμένουμε να αλλάξει ο κόσμος από την μια στιγμή στην άλλη. Οι αλλαγές θέλουν τον χρόνο τους. Το θέμα είναι να πηγαίνουμε προς την σωστή κατεύθυνση. Θα ήθελα όμως να τονίσω και αυτό που μπορούμε να κάνουμε σε ατομικό επίπεδο –και αν τα άλλα είναι δυσκολότερα, αυτό μπορούμε να το κάνουμε όλοι.

-            Ενδιαφέρον το τελευταίο. Πες μας, πώς το εννοείς;

-            Ας αρχίσουμε από τα πολύ απλά. Θα ήταν οι παραλίες βρώμικες, αν δεν πετούσαμε όπου να ‘ναι το κουτάκι του αναψυκτικού; Οι δρόμοι πιο καθαροί, αν το χαρτάκι το κρατούσαμε, μέχρι να βρούμε καλάθι αχρήστων ή αν δεν πετούσαμε αποτσίγαρα όπου να ’ναι; Η ανακύκλωση επίσης. Έχει γίνει πρόοδος τελευταία, αλλά μπορούν να γίνουν πολλά ακόμη. Η σπατάλη φυσικών πόρων, μεγάλο θέμα της εποχής μας. Πρέπει να τρέχει διαρκώς νερό από το λάστιχο, όταν πλένουμε το αυτοκίνητο; Να έχουμε αναμμένα τα φώτα ή άλλες συσκευές, όταν δεν χρειάζεται; Να παίρνουμε το ασανσέρ για ένα-δυο ορόφους, ενώ θα μπορούσαμε να ανεβούμε με τα πόδια και να κάνουμε έτσι και την γυμναστική μας; Να χρησιμοποιούμε αυτοκίνητο, ενώ θα μπορούσαμε για κοντινές αποστάσεις να πάμε με τα πόδια και παράλληλα να ασκηθούμε; Να χρησιμοποιούμε περισσότερο τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Και όταν οδηγούμε, να οδηγούμε σωστά, να φροντίζουμε την συντήρηση του αυτοκινήτου μας, ώστε να ρυπαίνουμε λιγότερο, να ξοδεύουμε λιγότερα χρήματα και να έχουμε μεγαλύτερη ασφάλεια; Να σας πω παράδειγμα από το περιβάλλον μου. Το οικογενειακό μας αυτοκίνητο είναι υβριδικό –και όπως ξέρουμε αυτά τα αυτοκίνητα καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα και παράγουν λιγότερους ρύπους- και το χρησιμοποιούμε με φειδώ. Όπου ευκολύνει χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ). Θα πάμε διακοπές με τους φίλους μου χρησιμοποιώντας το πιο οικολογικό μεταφορικό μέσον, το ποδήλατο. Και όσον αφορά εμένα προσωπικά, να σας πω ότι χρησιμοποιώ τα ΜΜΜ και το ποδήλατο. Μάλιστα, πολύ συχνά, πάω μ’ αυτό στη Σχολή μου. Το βάζω στο τραμ και συνεχίζω μετά έως εκεί. Ύστερα να μην υπερκαταναλώνουμε και να παρασυρόμαστε άκριτα από τις διαφημίσεις. Να προτιμούμε βιολογικά και φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα. Να χρησιμοποιούμε συσκευές χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης, να αναβαθμίζουμε τα σπίτια μας ενεργειακά.

Αν πολλές ιδεολογίες δεν συγκινούν πια τους νέους, σήμερα η Οικολογία μπορεί να αποτελέσει το νέο όραμα για τη γενιά μας. Πρέπει να σώσουμε τον πλανήτη μας, οπότε και μείς ατομικά θα απολαμβάνουμε ένα καλύτερο περιβάλλον και η χώρα μας θα οδηγηθεί σε μια υγιή οικονομική ανάπτυξη, στηριγμένη σε σωστές βάσεις. Τελικά, η πράσινη ανάπτυξη είναι εφικτή, αρκεί να περιοριστεί η απληστία κάποιων συμφερόντων που βλέπουν κοντόφθαλμα τα πράγματα και η άγνοια μιας μερίδας κόσμου. Ευθύνη έχουν και οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και οι πολίτες, που πρέπει να είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι.

 

-            Πολύ ωραία τα λες Αλέξανδρε. Να ευχηθούμε να υπάρξουν όλο και περισσότεροι νέοι και αυριανοί πολίτες με τέτοιες ιδέες και προπαντός με τέτοιο τρόπο ζωής. Σ’ ευχαριστώ για την κουβέντα που κάναμε.

-            Κι εγώ σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να ενώσω τη φωνή μου με πολλούς συνειδητοποιημένους νέους για το μεγάλο θέμα της εποχής μας, το περιβάλλον.

 

*

 

-            Μπράβο Αλέξανδρε, είσαι κι ο πρώτος, είπε ο Ιάσων και χειροκρότησε μόλις τελείωσε η συνέντευξη. Ο αδελφός του ήταν το είδωλό του.

-            Ωραία τα ‘πε, είπε ο Χρήστος.

-            Καταπληκτικός ήταν, πρόσθεσε και η Έλλη.

Όλοι ήταν περήφανοι για τον αδελφό ή το φίλο τους. Στα μάτιατης Έλλης όμως, φάνταζε ότι ήταν κάτι παραπάνω από αυτά τα δυό …

Και φυσικά και οι γονείς και οι παππούδες καμάρωναν για το παλληκάρι τους. Του παππού γελούσαν ως και τα μουστάκια του και η γιαγιά έλεγε:

-          Πολύ σπουδαίο το αγόρι μου, το καμάρι μας.

Ιδιαίτερα ο πατέρας του, σεμνός άνθρωπος καθώς ήταν, δεν μιλούσε για τις δικές του επιτυχίες, για τον γιό του όμως δεν έκρυβε την συγκίνηση και την περηφάνια του.

-            Μου έδωσε μεγάλη χαρά, είπε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από αυτήν που σου δίνουν τα παιδιά σου, όταν βγαίνουν άξια.

Και η μητέρα του, συγκινημένη, δακρυσμένη, αναλογιζόταν «Ποιός θα το ‘λεγε λίγες μέρες πριν που ήμουν τόσο απελπισμένη, θα ένοιωθα τώρα τέτοια χαρά!»

 

*

 

Η στάση του Αλέξανδρου σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Ενώ κάποιες κουτσομπολίστικες εκπομπές και κάποια, όχι πολύ σοβαρά κανάλια, την κατέκριναν, τον είπαν ακατάδεχτο, άλλοι τον είπαν ντροπαλό, άλλοι σνομπ, άλλοι προβληματικό -αν όμως μιλούσε σ’ αυτούς θα ήταν ο ήρωας- σοβαροί δημοσιογράφοι επισήμαναν το ήθος του. Ένας γνωστός σχολιαστής του ραδιοφώνου, στον σταθμό που έδωσε την συνέντευξη, είπε:

-            Ενώ άλλοι νέοι δεν διστάζουν να γελοιοποιηθούν σε ανόητα ριάλιτι προκειμένου να ζήσουν κάποιες στιγμές δημοσιότητας, ο Αλέξανδρος, που έδειξε υπομονή, εξυπνάδα και ετοιμότητα, δεν θέλησε να προβληθεί.  Ήταν μια συνειδητή επιλογή του. Έδωσε παράδειγμα ήθους και αξιοπρέπειας και έβαλε τα γυαλιά σε κάτι μαϊντανούς της τηλεόρασης και δη ορισμένους πολιτικούς, που περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι. Μπορεί κάποιοι να διαφωνούν. Δικαίωμά τους. Πάντα υπάρχουν ανόητοι άνθρωποι. Όμως οι νουν έχοντες θα καταλάβουν. Σημειωτέον ότι συμπαραστάθηκε στον Αλβανό που του φέρθηκε καλά, αντί να δείχνει εκδικητικότητα. Μπράβο Αλέξανδρε. Ευτυχώς υπάρχουν στη χώρα μας νέοι που αξίζουν συγχαρητήρια και αποτελούν την ελπίδα της για ένα καλύτερο αύριο.

 

*

 

Ο Αλέξανδρος είχε πει στους δικούς του:

-            Στην αρχή αγανάκτησα για αυτά που λέγανε. Ύστερα όμως σκέφθηκα ότι είναι ανόητο να ασχολούμαι με τις γνώμες ανόητων ανθρώπων. Δεν αξίζει τον κόπο. Εξ άλλου οι μυαλωμένοι άνθρωποι τηρήσανε εντελώς αντίθετη στάση.

 

 

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ  ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΠΙΤΙ

 

Λόγω των πρόσφατων γεγονότων, η περιοδεία στη νησιά πήρε μια αναβολή. Ο Αλέξανδρος ήθελε να πάει για λίγες μέρες στο πράσινο σπίτι να ξεκουραστεί. Στο μεταξύ ειδοποίησε και τον Πιερ.

Όταν έφθασε στο νησί, η υποδοχή που του επιφύλαξαν δεν περιγράφεται. Πήγαν όλοι τους στο λιμάνι να τον προϋπαντήσουν. Μόλις τον είδαν, έπεσαν στην αγκαλιά του.

Βέβαια τους εξιστόρησε αναλυτικά την περιπέτειά του. Όλοι κρεμόταν από τα χείλη του. Ήταν οι μόνοι που είχαν το προνόμιο να την ακούν από πρώτο χέρι. Και αυτός συμπλήρωσε στο τέλος:

-            Όταν του είπα για κοπέλα, δεν ήτανε όλα παραμύθια. Η κοπελιά μας στην οποία έστειλα το μήνυμα είναι στο εξοχικό κι εγώ θα πάω σε λίγες μέρες στα νησιά!

Αλλά, μιλώντας στους άλλους για την αδελφή του, ο ίδιος έφερνε στο μυαλό του την Έλλη. «Δεν είναι μόνο γλυκιά και όμορφη, είναι και μυαλωμένη,  όχι σαν κάτι επιπόλαια κοριτσόπουλα, που φλυαρούν ανόητα». Και αυτή όμως ένοιωθε ότι η παρουσία του έκανε να φαίνονται όλα γύρω της πολύ πιο όμορφα.

 

*

 

Παιδιά, ελάτε να δούμε τις ειδήσεις. Είχανε πει ότι υπάρχουν νέα για τον εγκέφαλο της σπείρας. Ακούστηκε η φωνή της παρουσιάστριας:

-            Και νέα επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας. Εξιχνιάστηκε και η υπόθεση της  απαγωγής του γνωστού επιχειρηματία κ. Παπαδόπουλου. Ο διοργανωτής της απαγωγής του Αλέξανδρου αποδείχθηκε ότι είχε πάρει ενεργό μέρος, χωρίς όμως να είναι ο εγκέφαλος της υπόθεσης, και στην απαγωγή του επιχειρηματία, που ως γνωστόν είχε γίνει ένα χρόνο πριν και παρέμεινε ανεξιχνίαστη. Θυμίζουμε ότι ο κ. Παπαδόπουλος αφέθηκε ελεύθερος, αφού καταβλήθηκαν λύτρα. Μετά την πρόσφατη απαγωγή άνοιξε ο φάκελος και της δικής του απαγωγής. Η Ασφάλεια είχε στη διάθεσή της γενετικό αποτύπωμα στο δέμα με το βίντεο που εστάλη στους οικείους του επιχειρηματία και που παρέμενε ορφανό και το οποίο τώρα ταυτοποιήθηκε. Διαπιστώθηκε από την εξέταση DNA ότι ανήκε στον συλληφθέντα εγκέφαλο.  Εξακριβώθηκε ότι στην υπόθεση εκείνη έδρασε πολυμελής σπείρα και αναμένονται συλλήψεις.

Ακόμη από την έρευνα στο κρησφύγετό του απαγωγέα του Αλέξανδρου, εντοπίστηκαν λαθραία μεγάλης αξίας, καθώς και σημαντική ποσότητα ναρκωτικών.

 

 

ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΕΡ ΣΤΗΝ ΥΔΡΑ 

 

Την άλλη μέρα θα κατέφθανε ο Πιερ.

-            Αύριο θα ξανακατεβούμε στο λιμάνι να τον υποδεχτούμε.

-            Α, τι καλά, είπε ο Ιάσονας. Και δε μου λες, πώς θα τον γνωρίσεις, όταν κατεβεί από το πλοίο; Μήπως θα κρατάει κανένα κόκκινο τριαντάφυλλο; πέταξε μια καινούργια ατάκα ο μικρός.

-            Ας είναι καλά η σύγχρονη Τεχνολογία. Μπορεί να είναι πιο πεζή, αλλά πιο σίγουρη. Χάρις σ’ αυτήν έχω την φωτογραφία του. Έχω και το νούμερο του κινητού του και έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να χαθούμε.

 

*

 

Έφθασε επί τέλους η μέρα που θα επισκεπτότανε την Ύδρα. Πήρανε το πλοίο της γραμμής και σε λίγη ώρα φθάσανε.

Μόλις την αντίκρισε ο Πιέρ, καθώς πλησίαζαν, έμεινε κατάπληκτος. Δε χόρταινε να χαζεύει το λιμάνι και τον αμφιθεατρικά κτισμένο παραδοσιακό οικισμό. Τα παιδιά κολυμπήσανε στα γαλανά νερά, ανηφορίσανε στα στενά δρομάκια και θαυμάσανε τη θέα από ψηλά, κάνανε βόλτα στο λιμάνι με το πλήθος των πλοιαρίων, με την παντελή έλλειψη αυτοκινήτων που τα αντικαθιστούν τα … μουλάρια και, αφού φάγανε με όρεξη σε ένα ταβερνάκι, μετά, μέχρι να έρθει το πλοίο της επιστροφής, καθίσανε στα παγκάκια κοντά στα κανόνια, σε μια καταπληκτική τοποθεσία, όπου αγναντεύσανε από ψηλά τη γαλάζια θάλασσα, που την διασχίζανε διάφορα μικρά και μεγάλα πλεούμενα. Ο Πιέρ και ο Αλέξανδρος  βγάλανε μπόλικες φωτογραφίες και ο φιλοξενούμενός τους είπε ότι μόλις τις δείξει στους φίλους του στην πατρίδα του, σίγουρα και αυτοί θα θελήσουν να κατέβουν στην Ελλάδα για διακοπές. Και στο τέλος δήλωσε:

-            Η Ελλάντα πολύ ωγαία χώγα.

 

 

Η ΓΙΟΡΤΗ

 

Το Σαββατοκύριακο θα ερχόταν στο νησί και οι γονείς με τους φίλους τους για να γιορτάσουν την αίσια έκβαση της περιπέτειας του Αλέξανδρου και να περάσουν ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο με καλή παρέα.

Κατέφθασαν στο νησί με το πρωινό πλοίο. Μαζί τους ήταν και οι άλλοι παππούδες, καθώς και οι γονείς της Έλλης, που  μόλις είχαν φθάσει στην Ελλάδα για τις διακοπές τους, και ο Αχιλλέας, ο μικρός αδελφός της.

Η γιορτή είχε κανονιστεί για το απόγεμα του Σαββάτου, ώστε να μπορέσουν οι μεγάλοι να είναι ελεύθεροι από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις τους και εφόσον Κυριακή απόγεμα θα αναχωρούσαν. Επειδή ήταν αδύνατον να φιλοξενηθούν όλοι στο πράσινο σπίτι, αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν σε κοντινό ξενοδοχείο.

-            Εγώ δεν μένω στο ξενοδοχείο, είπε ο μικρός, θέλω να μείνω με τα παιδιά.

-            Βέβαια και θα μείνεις μαζί τους.

-            Καλή παρέα θα κάνουν με τον Ιάσονα, είπε ο κ. Ηλιόπουλος μια και είναι και συνομήλικοι.

Πράγματι, οι δύο πιτσιρίκοι μόλις γνωρίστηκαν γίνανε αχώριστοι.

-            Μετά δε θέλω να έρθω μαζί σας στα νησιά, δήλωσε ο Αχιλλέας στους γονείς του. Προτιμώ να μείνω μαζί με τα παιδιά.

-            Μόνος σου αυτοπροσκαλέστηκες;

-            Οι φίλοι μας δεν χρειάζονται πρόσκληση, είπε ο Ιάσονας. Μπορούν να έρχονται όποτε θέλουν.

-            Πάντως θα στριμωχθείτε λίγο, καθώς ήσαστε πολλοί, τον προειδοποίησε η μητέρα του.

-            Δε με πειράζει. Φθάνει που θα έχουμε καλή παρέα. Ξέρω ότι καλοπερνάνε αυτοί. Έχω τις πληροφορίες μου εγώ.

-            Και ποιος είναι ο πληροφοριοδότης σου; έκανε την ανίδεη η Ναυσικά, κοιτάζοντας την Έλλη.

-            Δεν αποκαλύπτω τις πηγές μου, δήλωσε εκείνος.

-            Κι εγώ εννοείται ότι θα μείνω, είπε η αδελφή του.

-            Για κοίτα οι μπόμπιρες, από τώρα μας απαρνούνται, είπε γελώντας ο κ. Ηλιόπουλος.

-            Ευκαιρία να κάνετε και σεις ένα καινούργιο μήνα του μέλιτος, τους πείραξε ο μικρός.

-            Βλέπω ο Αχιλλέας δεν υστερεί σε γλώσσα από τον Ιάσονα, παρατήρησε η Ναυσικά. Γι΄ αυτό φαίνεται ότι δέσανε.

 

*

 

Την Κυριακή το πρωί πήγανε στην εκκλησία, όπου έψελνε ο παππούς. Αυτές τις μέρες σιγομουρμούριζε «τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» και ο Αλέξανδρος, «ως λυτρωθείς των δεινών» ήθελε να εκφράσει τα ευχαριστήριά του. Καθώς προσκυνούσε την εικόνα της Παναγίας, έλεγε μέσα του «σ’ ευχαριστώ Παναγιά μου που με φώτισες και μου έδωσες κουράγιο τις δύσκολες αυτές στιγμές».

Μαζί τους ήρθε και ο Πιέρ, που είχε την επιθυμία  να παρακολουθήσει μια Ορθόδοξη Λειτουργία. Του έκανε εντύπωση η κατάνυξη με την οποία ψάλλονταν τα τροπάρια. Ήθελε και να δοκιμάσει τα Αρχαία Ελληνικά του. Του είχανε δώσει και ένα εγκόλπιο, να διαβάζει το κείμενο, που ήταν συνταγμένο στη γλώσσα που σπούδαζε.

Όταν απόλυσε η εκκλησία, ο Πιέρ παρατήρησε:

-            Αγτετά καταλαβαίνω από ογτόντοξη λειτουγία. Ελληνικά, γκλώσσα ωγαία.

-            Και τα Γαλλικά είναι ωραία γλώσσα, ανταπέδωσε η Έλλη.

Τα δυό παλληκάρια θα αναχωρούσαν για την Αθήνα το απόγεμα, μαζί με τους υπόλοιπους. Την μεθεπόμενη μέρα θα άρχιζε η περιοδεία στις Κυκλάδες.

-            Όταν επιστρέψετε από τα νησιά, είπε η Ναυσικά, έρθουμε και ‘μείς στην Αθήνα.

-            Και θα ξεναγήσουμε τον Πιέρ στα αξιοθέατα της Αθήνας, όπως είχαμε πει, συμπλήρωσε η Μαριάννα. Εγώ στο μεταξύ θα συγκεντρώσω πληροφορίες για να σας κάνω την ξενάγηση. Εκτός από το Μουσείο της Ακρόπολης και το Αρχαιολογικό, όπου θα την αναλάβει η μαμά.

 

*

 

Στο μεταξύ, το απόγεμα της προηγούμενης ημέρας, είχαν συγκεντρωθεί όλοι στο πράσινο σπίτι για να γιορτάσουν τα επινίκια.

Καλεσμένος ήταν φυσικά και ο Γιώργος.

Η κουζίνα είχε πάρει φωτιά. Όλα τα παιδιά θελήσανε να πάρουν μέρος στην προετοιμασία, όπου βέβαια το γενικό πρόσταγμα το είχε η γιαγιά. Τα περισσότερα εδέσματα και γλυκά είχαν ετοιμαστεί από την προηγούμενη. Την ημέρα της γιορτής θα έμπαιναν οι τελευταίες πινελιές. Πλαστικά πιάτα και ποτήρια δεν είχαν τη θέση τους στον μπουφέ και για περιβαλλοντικούς λόγους και για αισθητικούς.

Χαρούμενη μουσική ακουγότανε, όχι πολύ δυνατά, για να μπορούν να κουβεντιάζουν.

Άνοιξαν σαμπάνια για να γιορτάσουν την «απελευθέρωση».

-            Σιδερένιος Αλέξανδρε,

-            Ευχαριστώ, να ‘στε καλά.

-            Να σας πω μια σκέψη μου, είπε ο πατέρας, σχετικά με την αξιοποίηση της καινοτομίας. Όλο αυτόν τον καιρό με την περιπέτεια του παιδιού, είδα πιο ξεκάθαρα ότι άλλες αξίες στη ζωή προηγούνται από τα χρήματα. Σκέφτηκα λοιπόν να διαθέσω ένα σημαντικό μέρος των δικαιωμάτων μου από την καινοτομία σε κοινωφελείς σκοπούς. Για το πώς ακριβώς δεν έχω καταλήξει. Ίσως να πάνε για επιδότηση απόρων οικογενειών για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Θα μελετήσω το θέμα, δεν επείγει, έχουμε καιρό. Το ανακοινώνω πρώτα σε σας τους φίλους μου, αφού το συζήτησα με την γυναίκα μου, που με ενθάρρυνε να το κάνω, καθώς και με τους γονείς μου. Είναι, θα έλεγα, το καλύτερο είδος τάματος που θα μπορούσα να κάνω για τη διάσωση του Αλέξανδρου.

-            Σου αξίζουν συγχαρητήρια, Στέφανε. Αποδεικνύεις ότι δεν φθάνει να είναι κανείς ένας έξοχος επιστήμονας, αλλά προπαντός άνθρωπος. Μεγαλύτερη σημασία έχει αυτό, παρά το να φροντίζει κανείς για την πρόοδο της επιστήμης και την σωτηρία του περιβάλλοντος. Τι να το κάνουμε το καθαρό περιβάλλον, όταν δεν είμαστε πραγματικά πολιτισμένοι άνθρωποι;

-            Αλλά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να λέγεται πολιτισμένος, αν δεν ενδιαφέρεται και για το περιβάλλον. Όσο γι’ αυτό που είπες για μένα, δεν είναι ότι κάνω και κανένα δύσκολο πράγμα. Δόξα τω Θεώ ζούμε καλά, τα περισσότερα λεφτά δεν θα μας κάνουν ευτυχέστερους.

-            Μακάρι να σκεφτόταν έτσι και άλλοι, που όχι μόνο προσφέρουν, αλλά δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν άνομα μέσα για να αποκτήσουν πιο πολλά. Η κοινωνία μας θα ήταν διαφορετική.

-            Μη ξεχνάτε ότι πάντα υπάρχει και η καλή πλευρά της κοινωνίας, ενώ συνήθως παρουσιάζονται τα κακώς έχοντα.

-            Να ευχηθούμε λοιπόν, όχι μόνο στον Αλέξανδρο, αλλά και στον πατέρα του, να είναι πάντα καλά και στη χώρα μας να έχει πολλούς τέτοιους πολίτες.

-            Και τώρα περάστε από τον μπουφέ, είπε η γιαγιά. Έχω φτιάξει και κοκτέιλ. Είναι αυθεντικά, όχι «γιαλαντζί», έχουν εκτός από χυμούς φρούτων και λίγο αλκοόλ.

Ο μπουφές ήταν γεμάτος με νόστιμες λιχουδιές. Και τελικά ήρθε η ώρα της τούρτας. Ήταν μια μεγάλη τούρτα-παγωτό, δημιούργημα φυσικά της γιαγιάς. Δεν ήταν μόνο πεντανόστιμη, χόρταινε και το μάτι να την βλέπει.

-            Γιαγιά μου, είπε η Ναυσικά, είσαι αξεπέραστη και στο food styling!

-            Πες το ελληνικά παιδάκι μου, την «μάλωσε» η γιαγιά, γελώντας.

-            Έτσι το είπα για να σε πειράξω. Ξέρω την αδυναμία σου για σωστά ελληνικά και μου την έχεις μεταδώσει. Κι αν θέλεις αποδείξεις σου λέω: είσαι άσσος όχι μόνο στην διακόσμηση του σπιτιού, αλλά και της τούρτας!

-            Αλέξανδρε, είπε ο πατέρας του. Έχεις ένα δωράκι από τον παππού. Μόνο που θα το παραλάβεις … κατόπιν εορτής. Ένα καινούργιο ποδήλατο. Μεθαύριο που θα πάτε στην Αθήνα δε μένει παρά να το διαλέξεις.

-            Παππού μου, σ’ ευχαριστώ πολύ.

-            Και έτσι θα έχουμε τρία ποδήλατα, είπε ο Ιάσονας. Το ένα εδώ και τα άλλα δύο στην Αθήνα. Νομίζω όμως ότι δικαιούμαι να κληρονομήσω το παλαιό. Τι να κάνουμε, αυτή είναι η μοίρα των μικρότερων, να φοράνε τα αποφόρια των μεγάλων, «φιλοσόφησε» ο πιτσιρίκος. Δε με πειράζει όμως. Και το άλλο καλό είναι.

-            Και θα πηγαίνουμε ποδηλατάδες μαζί, είπε ο Αλέξανδρος. Προς το παρόν όμως θα το χρησιμοποιήσει ο Πιέρ, όταν πάμε στα νησιά.

-            Και κάτι ακόμη, συνέχισε  ο πατέρας του. Ο κ. Ηλιόπουλος θέλει να σου κάνει μια πρόταση.

-            Αλέξανδρε, τι θα ‘λεγες να σε φιλοξενήσουμε στη Γενεύη; Θα κάνουμε εκδρομές στην Ελβετία και βέβαια θα σε ξεναγήσω στο CERN. Θα έχεις παρέα και τα παιδιά.

-            Είναι δυνατόν να πω όχι σε μια τόσο θαυμάσια πρόσκληση; Σας ευχαριστώ πολύ.

«Όλα ήρθαν υπέροχα», σκέφθηκε. «Και το πιο υπέροχο, θα έχω κοντά μου και την Έλλη!»

Αλλά και η Έλλη ήταν μεσ’ την καλή χαρά!

-            Τι καλοκαίρι ήταν αυτό! παρατήρησε ο Αλέξανδρος. Πλούσιο σε εμπειρίες. Περιοδεία στη Μακεδονία, διακοπές στο πράσινο σπίτι, θα ακολουθήσουν Κυκλάδες, Αττική και τελικά Ελβετία.

-            Διακοπές μετά περιπετειών στο πράσινο σπίτι. Ξέχασες και την «διαμονή» σου στα Μεσόγεια! του υπενθύμισε η Ναυσικά.

-            Αυτή κ’ αν ήταν εμπειρία! είπε ο Αλέξανδρος. Ευτυχώς βγήκε σε καλό. Συνελήφθη η σπείρα. Εξιχνιάστηκε και η απαγωγή του επιχειρηματία. Τέλος καλό, όλα καλά.

 

 

ΤΕΛΟΣ

 

Απάντηση στο πρόβλημα του ποδηλάτου:

Δεν χρειάζεται να είμαστε τζίνια στη Φυσική! Ας επιστρατεύσουμε την κοινή λογική. Για τα δεδομένα πρώτα (δεν σας τα έδωσα γιατί οι επιστήμονες όταν πρόκειται να ερευνήσουν κάτι, δεν τους δίνει κανείς τα δεδομένα, όπως σε μια σχολική άσκηση, οι ίδιοι πρέπει να σκεφθούν τι θα τους χρειαστεί). Λογικό φαίνεται να γνωρίζουμε την απόσταση Φαλήρου-Γλυφάδας (είναι περίπου 10 χιλιόμετρα), πόσες θερμίδες την ώρα καίμε όταν κάνουμε ποδήλατο (350 θερμίδες την ώρα όταν τρέχουμε με 15 χιλιόμετρα την ώρα -που έστω τρέχουμε με αυτήν την ταχύτητα, και έχουμε ένα μέσο βάρος), πόσες θερμίδες παρέχουν 100 γραμμάρια γάλα (65), καθώς και πόσα γραμμάρια χωράει ένα φλιτζάνι (περίπου 250).

Σκέψη: δε θα γράψουμε τύπους. Μας αρκεί η γνώση της απλής μεθόδου των τριών.

Ας βρούμε σε πόσο χρόνο κάνουμε την διαδρομή:

τα 15 χιλιόμετρα τα τρέχουμε σε 1 ώρα

τα 10 χιλιόμετρα                           x;                x = 2/3 ώρες

 

σε 1 ώρα καίμε 350 θερμίδες

σε 2/3 ώρες          x;                                         x = 233 θερμίδες

 

Έστω τις θερμίδες αυτές τις παίρνουμε από το γάλα.

 

65 θερμίδες δίνουν τα 100 γραμμάρια

233 θερμίδες                x;                   

 

 x = 358 γραμμάρια, που μας κάνουν περίπου 1,5 φλιτζάνια γάλα.