Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

 

Ο μεγαλοεπιχειρηματίας κ. Αλεξίου μόλις πριν λίγες ώρες είχε βγει από την εντατική του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, μετά το καρδιακό επεισόδιο που υπέστη. Οι γιατροί του είπανε ότι είναι εκτός κινδύνου πλέον και ότι, αν ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες τους, θα μπορέσει σύντομα να επιστρέψει  στον κανονικό ρυθμό της ζωής του. Όμως του συνέστησαν ήπια δραστηριότητα και, χωρίς να παραμένει αδρανής, να ξεχάσει την αγχώδη ζωή των επιχειρήσεων.

Αλλά και ο ίδιος το καταλάβαινε ότι το είχε παρακάνει. Θα έπρεπε να είχε αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην προσωπική του ζωή και να μη πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά. Κυρίως όμως ένοιωθε ότι φτηνά τη γλίτωσε. Σα να πήγε στην άκρη το γκρεμού και μόλις αποτραβήχτηκε. Άρχισε να συνειδητοποιεί περισσότερο την αξία της ζωής και να αναθεωρεί απόψεις. Όλοι ξέρουμε ποιο είναι το μέτρο και ποια η υπερβολή, αλλά αν δεν πάθουμε, δεν μαθαίνουμε.

Αποφάσισε ότι καιρός ήταν να παραδώσει τα ηνία των επιχειρήσεών του στον γιό του και αυτός να μπει σε δεύτερο πλάνο. Βέβαια είχε αποκτήσει πολλή εμπειρία ο γιός του κοντά σου. Καταλάβαινε ότι είχε κι αυτός το επιχειρηματικό του δαιμόνιο, αλλά μέχρι τώρα πρωταγωνιστής ήταν ο ίδιος. Φυσικά δεν θα αποσυρόταν εντελώς. Και η απραξία κάνει το ίδιο κακό με την υπερδραστηριότητα.

Σκεφτότανε με τι τομέα να ασχοληθεί. Και τότε η σκέψη του πήγε σε κάτι άλλο. Και άλλοτε είχαν περάσει σποραδικά τέτοιες σκέψεις από το μυαλό του για το μέλλον. Πολλοί, επιχειρηματίες, πολιτικοί, είχαν φτιάξει διάφορα ιδρύματα. Θυμήθηκε το Ίδρυμα Ωνάση και το Ίδρυμα Ευγενίδου  –για να αναφέρει τα πιο κοντινά. Θα ήταν καλή ιδέα να κάνει κι αυτός κάτι τέτοιο και να το κάνει εν ζωή. Το τι στόχους θα είχε αυτό, θα το αποφάσιζε αργότερα. Τώρα διαγραφόταν στο μυαλό του η κεντρική ιδέα.

Θυμήθηκε όταν ήταν νέος, παιδί. Ονειρευόταν ένα κόσμο καλύτερο. Ο κόσμος που δημιούργησε με τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες μπορεί να ήταν πιο πεζός, αλλά τον ανέδειξε σε ισχυρή δύναμη του τόπου. Πέτυχε πολλά στη ζωή του, αλλά τώρα σκεφτόταν να κάνει κάτι για την πατρίδα του.

Αυτά όμως για λίγο αργότερα. Θα έπρεπε να πρώτα ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις του, να χαλαρώσει, να αφήσει τις έννοιες και να προσέξει περισσότερο τον εαυτό του και την υγεία του.

Τις επόμενες μέρες, περιτριγυριζόμενος από την οικογένειά του, τα εγγόνια του, φίλους και συνεργάτες του, άρχισε να αναλαμβάνει τις δυνάμεις του από μέρα σε μέρα.

Στο δωμάτιό του κατέφθαναν ανθοδέσμες από ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ανάμεσα σ’ αυτές ήταν και αυτή που έστειλε ο κ. Αποστόλου, ευχόμενος ταχεία ανάρρωση. Η συνεργασία τους τον ενδιέφερε ιδιαίτερα. Δεν θα αργούσε το εργοστάσιο φωτοβολταϊκών να πάρει σάρκα και οστά. Θυμήθηκε ότι και αυτός είχε περάσει τελευταία μια μεγάλη μπόρα. Όχι για λόγους υγείας, αλλά με την υπόθεση της απαγωγής του γιού του. Ευτυχώς το θέμα είχε αίσιο τέλος. Δόξα τω Θεώ, και η δική του περιπέτεια, όπως λέγανε οι γιατροί, είχε καλή πορεία.

Σε λόγο πέρασε να τον δει ένα στενός του συνεργάτης.

-            Με το θέμα της υγείας μου αποκόπηκα από τις δουλειές. Κανένα νεώτερο σχετικά με την επένδυση στα φωτοβολταϊκά;

-            Όλα καλά. Μόλις βγείτε από το νοσοκομείο, θα προχωρήσουμε τη δουλειά. Α, και κάτι που μας είπε πρόσφατα ο κ. Αποστόλου. Μετά το αίσιο τέλος της περιπέτειας του Αλέξανδρου, μας είπε ότι προτίθεται σημαντικό μέρος από τα δικαιώματά του στην καινοτομία να το διαθέσει για επιδότηση απόρων οικογενειών για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Όνειρό του είναι, λέει, κάποτε να γεμίσει η Ελλάδα με πράσινα σπίτια.

-            Πού ευγενική ψυχή ο κ. Αποστόλου, είπε ο κ. Αλεξίου.

Και καθώς έλεγε αυτά, μια ιδέα άρχισε να κλωθογυρίζει στο μυαλό του.

«Έλεγα να δημιουργήσω κάτι καλό και να ασχοληθώ με αυτό. Το βρήκα τι θα κάνω! Αν ο Αποστόλου, χωρίς να έχει την μεγάλη οικονομική δύναμη, θέλει να φτιάξει πράσινα σπίτια, εγώ που είμαι σε θέση, θα φτιάξω μια πράσινη πόλη!»

Θυμήθηκε ότι τον τελευταίο καιρό, καθώς πληθαίνουν οι φωνές για πράσινη ανάπτυξη, ακούστηκαν σχέδια και προγράμματα σε διάφορες χώρες για δημιουργία οικισμών που σέβονται το περιβάλλον και δεν το επιβαρύνουν. Ήδη κάποια άρχισαν να υλοποιούνται και το μέλλον φαίνεται ενθαρρυντικό. Ακόμη ότι είχε ακούσει για ένα πιλοτικό πρόγραμμα για να γίνουν «πράσινα» νησιά στην Ελλάδα, όπως οι Φούρνοι, κοντά στην Ικαρία. Ήδη υπάρχει ένα οικολογικό χωριό, η Ανάβρα όπου εφαρμόζονται πολλές πράσινες τακτικές. «Η Ελλάδα πρέπει να πρωτοπορήσει. Θα κάνω κάτι παραπάνω από ένα Ίδρυμα.  Θέλω να φτιάξω την πρώτη πράσινη πόλη στην Ελλάδα».

Και, καθώς ήταν αποφασιστικός και έπαιρνε αστραπιαία αποφάσεις, είπε ξανά μέσα του: «Μ’ αυτό το θέμα θα ασχοληθώ από δω και μπρος. Τα άλλα θα τα φορτώσω στον γιό μου!».

Η σκέψη του πήγε πολύ μακριά, τότε που ήτανε παιδί. Ίσως και αυτό να τον επηρέασε υποσυνείδητα στην επιλογή του. Θυμήθηκε ένα μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν που είχε διαβάσει παιδί, όπου κατασκευάστηκε μια πρότυπη πόλη από τα χρήματα μιας μεγάλης κληρονομιάς. Από τότε, βλέποντας τα χάλια πολλών πόλεών μας, σκεφτόταν, γιατί οι άνθρωποι να μη δομούν σωστές πόλεις, αφού η σύγχρονη Τεχνολογία βοηθά σ’ αυτό; Τι ωραίο θα ήταν αν οι πόλεις μας ήταν πιο ανθρώπινες, όμορφες και πιο λειτουργικές! Θυμήθηκε ακόμη ότι δεκαετίες πριν, σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν οικισμοί και πόλεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως η Μπραζίλια, από διάσημους αρχιτέκτονες και πολεοδόμους. Και αν πάμε αιώνες πριν, στην αρχαιότητα, εφαρμόστηκε το Ιπποδάμειο σύστημα, με δρόμους παράλληλους και κάθετους. Επίσης ο Μέγας Αλέξανδρος ανέθεσε στον Έλληνα αρχιτέκτονα Δεινοκράτη τον Ρόδιο το πολεοδομικό σχέδιο της Αλεξάνδρειας, στην οποία υπήρχαν μεγάλες λεωφόροι, που θα τις ζήλευσαν πολλές σημερινές πόλεις. Σήμερα το μεγάλο βάρος πρέπει να δοθεί στην πράσινη δόμηση και τον σεβασμό στο περιβάλλον.

Οι πράσινες αναπλάσεις παλαιών οικισμών και η δημιουργία νέων πιο λειτουργικών πόλεων δεν ήταν κάτι το καινοφανές. Η Πράσινη Πόλη όμως θα συνδύαζε την νέα, σύγχρονη  πόλη, που θα ήταν εξ ολοκλήρου πράσινη. Έτσι στη δύση της ζωής του θα έκανε πραγματικότητα ένα παιδικό όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο.

 

 

ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

 

Πέρασαν δέκα χρόνια. Η Πράσινη Πόλη ήταν μια πραγματικότητα. Και βέβαια, όλα τα σπίτια της ήτανε πράσινα. Σε ένα τέτοιο έμενε ένα νεαρό ζευγάρι. Ο Αλέξανδρος και η Έλλη.

Στην Πράσινη Πόλη ετοιμαζότανε γιορτές τα δεκάχρονά της –ο χρόνος μετρούσε, όχι από την στιγμής της γέννησής της, αλλά της σύλληψης της ιδέας, γιατί, όπως τόνιζε ο οραματιστής της, η απόφαση να κάνουμε κάτι κινητοποιεί την πραγματοποίησή του. Ύστερα από μια κυοφορία σχετικά σύντομη, παραπάνω από εννιά μήνες βέβαια, τα πρώτα τμήματα του οικισμού ήταν έτοιμα.

Για το ζευγάρι όμως μια άλλη επέτειος είχε γι’ αυτούς μεγαλύτερη σημασία. Όχι μόνον ότι έκλειναν δέκα χρόνια γνωριμίας, αλλά, και το κυριότερο, το αγοράκι τους θα έκανε τα πρώτα του γενέθλια. Έτσι κι αυτοί ετοιμάζανε μια γιορτή οικογενειακή. Θα φιλοξενούσαν συγγενείς και λίγους καλούς φίλους. Με την ευκαιρία θα παρακολουθούσαν και τις εκδηλώσεις γιορτής της πόλης που θα γινότανε το Σαββατοκύριακο.

Σε λιγάκι θα ξεκινούσαν για τον σταθμό του προαστιακού για να υποδεχθούν τους παππούδες. Ήταν βέβαια πιο γερασμένοι από τότε που έκανε όλη η παρέα διακοπές στο πράσινο σπίτι, αλλά αρκετά θαλεροί για την ηλικία τους. Ευτύχησαν να δουν και δισέγγονο. Στο μεταξύ καθότανε στην βεράντα του σπιτιού τους, απολαμβάνοντας το δροσερό αεράκι.

-            Δέκα χρόνια Πράσινη Πόλη.

-            Θυμήθηκα Αλέξανδρε που δέκα χρόνια πριν καθόμασταν σε μια άλλη βεράντα, του πράσινου σπιτιού στον Πόρο.

-            Ήταν αξέχαστο καλοκαίρι. Και το πιο αξέχαστο είναι ότι τότε πρωτογνωριστήκαμε.

-            Και για ένα άλλο λόγο θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη μας. Με την περιπέτειά σου. Εκείνο το καλοκαίρι μου έδωσε τις μεγαλύτερες χαρές, αλλά και τις πιο δύσκολες στιγμές.

-            Ευτυχώς, περασμένα, ξεχασμένα.

-            Και μια και γυρίσαμε στα περασμένα, μου έρχεται στο νου μου ο γάμος μας.

-            Ήσουν η πιο γλυκιά νυφούλα, όπως τώρα η πιο γλυκιά μανούλα.

-            Εγώ θα θυμηθώ όμως κάτι πιο πεζό. Πήγαμε κόντρα σε κοσμικότητες. Κάναμε ένα απλό γάμο στο νησί, στην εκκλησία που έψελνε ο παππούς.

-            Κι’ εγώ εκτίμησα την πρότασή σου, που συνέπιπτε και με τη δική μου ιδέα. Όχι δεξιώσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία και διάφορα άλλα, που το μόνο που κάνουν είναι μια επίδειξη, όπου  λείπει η ουσία.

-            Απλά μόνο την ημέρα του γάμου οι γονείς μας παραθέσανε τραπέζι στους στενούς συγγενείς και φίλους στο πράσινο σπίτι στο νησί, όπου όμως εμείς … το σκάσαμε γρήγορα για να προλάβουμε το αεροπλάνο για το ταξίδι του μέλιτος. Και δεν πήγαμε ούτε στις Σεϋχέλλες, ούτε στη Μύκονο. Υπάρχουν τόσα ωραία μέρη στην πατρίδα μας. Βέβαια αυτή τη φορά δεν μείναμε σε κάμπινγκ, ούτε μετακινούμασταν με ποδήλατο!

-            Αυτό δεν σημαίνει ότι αποφεύγουμε τις κοινωνικές εκδηλώσεις· αντίθετα μάλιστα. Είχες την ιδέα, όταν θα γυρίζαμε από το ταξίδι του μέλιτος, να κάνουμε τραπέζι σε συγγενείς και φίλους μας στο σπίτι μας, όπου υπήρχε η ζεστασιά της καλής παρέας και όχι οι τυπικότητες, η καλόγουστη παρουσίαση, αλλά όχι η επιδειξιομανία.

-            Και επειδή δεν χωρούσαν όλοι, κάναμε «κατά δόσεις» τις γιορτές.

-            Είχαμε πιάτα σπιτικά, όχι από κέτερινγκ. Και ήταν όλα νοστιμότατα.

-            Μη ξεχνάς και τα μαθήματα μαγειρικής που πήρα από τη γιαγιά. Θυμάσαι πότε πρωτάρχισαν; Εκείνο το καλοκαίρι με το σεμινάριο ζαχαροπλαστικής στο πράσινο σπίτι στο νησί! Τότε έμαθα μερικές απλές συνταγές. Αλλά αργότερα η γιαγιά με εκπαίδευσε για τα καλά! Με πέρασε από ταχύρρυθμο σεμινάριο μαγειρικής. Και στο τραπέζι είχε την υψηλή εποπτεία. Είχαμε τον καλύτερο σεφ.

-            Και όχι πληθώρα φαγητών, όπως έχουν σε πολλούς μπουφέδες, λες και είναι μαγαζί. Λίγα είδη, αλλά εκλεκτά και σερβιρισμένα στο τραπέζι.

-            Θυμάσαι και το άλλο που κάναμε, πηγαίνοντας κόντρα σε συνήθειες; Που υπενθυμίζαμε ευγενικά, με ένα σημείωμα στο φάκελο με το προσκλητήριο, ότι «σας παρακαλούμε μη στέλνετε δώρο».

-            Βέβαια οι πολύ δικοί μας παράβηκαν την παράκληση, αλλά αυτό τους το συγχωρούμε! Δεν είναι ωραίο για τους μακρινούς να τους «εξαναγκάζεις» να φέρουν δώρο. Έχει αξία μόνο όταν γίνεται με όλη τους την καρδιά.

-            Άσε και το ανεκδιήγητο, να ορίζεις κατάστημα για να αγοράσουν το δώρο ή να δίνεις λογαριασμό τραπέζης. Καταντάει σαν ζητιανιά. Αλλά σήμερα τα δώρα είναι περιττά. Μπορεί να αγοράσει κανείς αυτό που επιθυμεί. Ίσως για άλλες εποχές να είχαν μια βάση.

 

*

 

Την άλλη μέρα περιμένανε και άλλη επίσκεψη. Θα ερχότανε ο Πιέρ. Τώρα εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο ως ιστορικός, με ειδίκευση την Αρχαία Ελληνική Ιστορία. Πολλές φορές είχε έρθει στο μεταξύ στην Ελλάδα. Παρέα με τον Αλέξανδρο και κατά περίπτωση με όσους από τους παλαιούς φίλους ευκαιρούσαν, είχαν επισκεφθεί πολλούς αρχαιολογικούς τόπους στην πατρίδα μας. Τους Δελφούς, την Ολυμπία και πολλούς άλλους. Αντίστροφα, και ο Αλέξανδρος είχε φιλοξενηθεί στη Γαλλία, οπότε του δόθηκε η ευκαιρία να δει τα αξιοθέατα του Παρισιού, κάστρα και πόλεις της Γαλλίας. Στο μεταξύ είχε μάθει καλά τα Νέα Ελληνικά, όπως και ο Αλέξανδρος τελειοποίησε τα Γαλλικά του.

Θα ερχότανε επίσης και η Μαριάννα με τον Χρήστο, που ήτανε και κουμπάρα τους και νονά του μικρού. Έτσι θα μαζευότανε πάλι η παλιοπαρέα.

 

*

 

Καθώς πηγαίνανε προς τον προαστιακό, περνούσαν από τη μνήμη του Αλέξανδρου εικόνες από την ξενάγηση που είχε κάνει στον φίλο του, όταν πρωτοήρθε στην Πράσινη Πόλη. Δείχνοντάς του τα αξιοθέατα, του έκανε λεπτομερή περιγραφή της πρωτοποριακής αυτής πόλης.

 

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

 

σπίτια

Η Πράσινη Πόλη κτίστηκε σε μια τοποθεσία κοντά στη θάλασσα. Αφού έγινε το πολεοδομικό σχέδιο, άρχισαν γρήγορα τα έργα υποδομής από την  κατασκευαστική εταιρεία του ομίλου Αλεξίου, τα οποία ήταν χορηγία του επιχειρηματία. Στη συνέχεια άρχισε η ανοικοδόμηση.

Κτίστηκαν διώροφες κατοικίες με κήπο γύρω. Φυσικά όλες εκπληρούσανε τις επιταγές της βιοκλιματικής Αρχιτεκτονικής. Όλα αυτά τα πράσινα σπίτια είχαν νότιο προσανατολισμό και στέγες με φωτοβολταϊκά. Ήταν η πρώτη παραγωγή του εργοστασίου φωτοβολταϊκών, που μόλις είχε αρχίσει να λειτουργεί και προσφορά του κ. Αλεξίου.

Για να μην υπάρχει ομοιομορφία, είχαν επιλεγεί διάφοροι τύποι και μεγέθη σπιτιών –ήταν όλα ευρύχωρα, δεν θα έβρισκες όμως βίλες των χιλίων τετραγωνικών, υπήρχαν μεζονέτες, μονοκατοικίες σε ένα όροφο ή διπλοκατοικίες σε δύο ορόφους, όχι όμως παραπάνω από δύο- ώστε να διαλέξει κανείς ό,τι του άρεσε περισσότερο. Μπορούσε όμως να προτείνει και δικό του σχέδιο, όπως το σπίτι του Αλέξανδρου, που το σχεδίασε φυσικά η μητέρα του. Στον κάτω όροφο έμεναν οι γονείς του και πάνω το νέο ζευγάρι.

Εκδηλώθηκε μεγάλο ενδιαφέρον για την αγορά σπιτιών. Δόθηκαν χαμηλότοκα δάνεια σε οικονομικά ασθενέστερους, όπως σε εργαζόμενους στο εργοστάσιο φωτοβολταϊκών.

Τα σπίτια δεν ήταν φρούρια με ψηλούς μαντρότοιχους δια το φόβον των διαρρηκτών, καθώς υπήρχε ασφάλεια, ούτε ο κήπος θυσιαζόταν για το παρκάρισμα αυτοκινήτων. Αντί μάλιστα για κάγκελα, οι φράκτες των σπιτιών ήταν μπορντούρες από κατάλληλους θάμνους.

 

 

δρόμοι, πάρκα

Οι δρόμοι της Πράσινης Πόλης ήτανε φαρδείς με ευρύχωρα πεζοδρόμια και δενδροστοιχίες. Μάλιστα, συνήθιζαν να αποτελούνται οι δενδροστοιχίες από το ίδιο είδος φυτού σε όλο τα μήκος του δρόμου, ο οποίος έπαιρνε το όνομά του από το όνομα του φυτού. Έτσι, υπήρχε η οδός Ροδοδάφνης, Ελιάς, Ακακιών, Πεύκων κλπ. Αυτό ευκόλυνε και τους ξένους να βρουν την διεύθυνση που ήθελαν, χωρίς να χρειαστεί να κοιτάξουν το ταμπελάκι.

 

Στους κεντρικούς δρόμους, στις πλατείες, στα πάρκα υπήρχαν ζαρντινιέρες με πολύχρωμα λουλούδια, όπως και παρτέρια με ωραία σχέδια.

 

Στα πάρκα και τους κήπους επικρατούσαν μεσογειακά φυτά, που δεν απαιτούν πολύ νερό για πότισμα, το οποίο γινόταν από το νερό που παραγόταν από τον βιολογικό καθαρισμό. Για λιπάσματα χρησιμοποιούσαν κομπόστ, που έφτιαχναν είτε στα σπίτια για τους κήπους τους, είτε ο Δήμος για να λιπαίνει τους δημόσιους χώρους.

Στα σπίτια δεν υπήρχαν πισίνες για να μη γίνεται σπατάλη νερού –εξ άλλου η θάλασσα ήταν τόσο κοντά. Υπήρχαν όμως σε δημόσιους χώρους μεγάλες πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων.

Σε πλατείες και πάρκα υπήρχαν συντριβάνια, που το βράδυ φωταγωγούνταν με νερό, που φυσικά ανακυκλωνόταν.

 

 

καταστήματα

Μικρά καταστήματα τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, σχολεία με ευρύχωρες και πράσινες αυλές, παιδικοί σταθμοί, ήταν διάσπαρτοι στον οικισμό.

Στο κέντρο της πόλης, που ήταν κοντά στον σταθμό του προαστιακού και την οδική αρτηρία, υπήρχαν πλατείες, ευρύχωροι λεωφόροι και είχαν κατασκευαστεί εμπορικά κέντρα, δημόσια κτίρια, γραφεία, ξενοδοχεία. Αυτά τα κτίρια ήταν πολυώροφα, αλλά σε απόσταση μεταξύ τους, με σωστό προσανατολισμό, ενώ ανάμεσά τους υπήρχε άφθονο πράσινο. Εκτός από πράσινα και λειτουργικά ήταν και καλαίσθητα κτίρια. Σχεδιάστηκαν από φημισμένους αρχιτέκτονες και συντελούσαν στην ωραία εμφάνιση της Πράσινης Πόλης.

Στις οροφές των κτιρίων υπήρχαν πράσινες ταράτσες, ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά. Όλα ήταν φτιαγμένα σύμφωνα με τις επιταγές της βιοκλιματικής Αρχιτεκτονικής. Δεν ήταν τα γυάλινα κτίρια που βλέπουμε συχνά σε πόλεις, τα οποία το καλοκαίρι μεταβάλλονται σε θερμοκήπια. Κατάλληλα σχεδιασμένα, δεν επιτρέπανε να μπαίνει εύκολα η ζέστη ή το κρύο, αλλά το φυσικό φως ήταν άφθονο, ώστε να γίνεται όσο το δυνατόν λιγότερη χρήση τεχνητού φωτισμού. Φυτά εσωτερικού χώρου βελτίωναν την ποιότητα του αέρα και δίνανε ομορφιά στο χώρο.

Σε πολλά κτίρια, όπως εμπορικά κέντρα στον τελευταίο όροφο υπήρχαν καφετέριες και εστιατόρια προσφέροντας και ωραία θέα. Σε μερικά μάλιστα υπήρχαν τραπεζάκια στις πράσινες ταράτσες.

 

κυκλοφορία

Στην Πράσινη Πόλη επιτρεπόταν να κυκλοφορούν μόνο ηλεκτροκίνητα οχήματα, καθώς και αυτά που χρησιμοποιούσανε ως καύσιμο το υδρογόνο. Τα τελευταία δεν μολύνανε το περιβάλλον με κανένα ρύπο, γιατί το μόνο καυσαέριο που παράγουν είναι υδρατμός, δηλ. νερό. Στο μεταξύ η Τεχνολογία των «πράσινων» αυτών οχημάτων είχε εξελιχθεί, τόσο των ηλεκτρικών όσο και των αυτοκινήτων υδρογόνου. Το τελευταίο παραγόταν, μαζί με το οξυγόνο, από τη διάσπαση νερού που γινόταν με την ενέργεια που περίσσευε την ημέρα από φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα.

Δεν έβλεπες παρκαρισμένα αυτοκίνητα στους δρόμους γιατί σε όλα τα σπίτια είχε προβλεφθεί χώρος για γκαράζ για τα «πράσινα» αυτοκίνητα και τα ποδήλατά τους, όπου υπήρχαν και πρίζες για φόρτιση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Επίσης και στα εμπορικά κέντρα ή τα διάφορα μεγάλα κτίρια υπήρχαν φορτιστές στα υπόγεια γκαράζ, που υποχρεωτικά είχαν.

Τραμ και τρόλεϊ μόνο κυκλοφορούσαν ως μέσα μαζικής μεταφοράς. Για να μη εμποδίζουν τους πεζούς, σε πολλά σημεία η γραμμή ήταν εναέρια -με ασανσέρ στις στάσεις για τους ανήμπορους- ή στο μέσον της λεωφόρου και περιβαλλόταν από σειρές από θάμνους. Ιδιωτικά αυτοκίνητα επιτρεπόταν μόνο, αν ήταν ηλεκτρικά. Όσοι είχαν συμβατικά αυτοκίνητα, τα πάρκαραν σε μεγάλο υπόγειο γκαράζ, που ήταν δωρεάν, κοντά στον αυτοκινητόδρομο και μέσα στην πόλη χρησιμοποιούσαν τα ΜΜΜ. Και φυσικά ποδήλατα. Μικροί, μεγάλοι κυκλοφορούσαν συνήθως μ’ αυτά.

Έτσι η πόλη ανήκε στους κατοίκους της και όχι στα αυτοκίνητα, που συνήθως δεν ήταν παραπάνω από ένα ανά νοικοκυριό. Έβλεπες ανθρώπους να κυκλοφορούν στους δρόμους και πολύ λιγότερα αυτοκίνητα, καθώς και παιδιά να παίζουν στις γειτονιές.

 

ανακύκλωση,  βιολογικός καθαρισμός, καλλιέργειες

Εργοστάσιο ανακύκλωσης υπήρχε στην περιοχή. Η διαλογή άρχιζε από την πηγή, δηλ. υπήρχαν κάδοι χωριστά για το χαρτί, το γυαλί, το πλαστικό, το αλουμίνιο, τον λευκοσίδηρο.

Από την διαχείριση των απορριμμάτων παραγόταν βιοντίζελ.

Επίσης υπήρχε και εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων της περιοχής.

Το καλό αποχετευτικό σύστημα, το λίγο τσιμέντο και το πολύ πράσινο, αποτρέπανε πλημμύρες όταν έβρεχε. Αντίθετα συλλέγανε όσο μπορούσαν το όμβρια ύδατα για να τα χρησιμοποιήσουν για πότισμα.

Κάδοι απορριμμάτων υπήρχαν παντού. Ο Δήμος φρόντιζε να είναι οι δρόμοι πεντακάθαροι. Σ’ αυτό βοηθούσαν και οι κάτοικοι της Πράσινης Πόλης, που, καθώς είχαν ισχυρή οικολογική συνείδηση, δεν πετούσαν στους δρόμους διάφορα σκουπίδια. Επίσης, όσοι είχαν κατοικίδια και τα έβγαζαν βόλτα, φρόντιζαν να μαζεύουν τα … προϊόντα τους, ώστε να μη λερώνουν τους δρόμους.

Συστήματα ανακύκλωσης νερού υπήρχαν σε ωραιότατα συντριβάνια, που αφθονούσαν σε πάρκα και πλατείες.

Είχαν εγκατασταθεί και συσκευές αφαλάτωσης του θαλασσινού νερού για να τροφοδοτούν πισίνες, να αρδεύουν κήπους και τα χωράφια γύρω από την Πράσινη Πόλη.

Στα τελευταία υπήρχαν βιολογικές καλλιέργειες. Καθώς η ζήτηση ήταν μεγάλη, όλοι οι αγρότες της περιοχής είχαν στραφεί προς αυτές τις καλλιέργειες, οι οποίες απέδιδαν περισσότερο εισόδημα. Υπήρχαν πολλές δενδροφυτείες, λαχανόκηποι, γενικά παραγόταν προϊόντα με υψηλή ζήτηση. Αποφεύγανε τα θερμοκήπια, προτιμώντας προϊόντα της εποχής και του τόπου. Εφαρμόζανε σύγχρονες μεθόδους, όπως συστήματα ποτίσματος με χαμηλή κατανάλωση νερού.

 

νοσοκομείο, εργοστάσια

Στην άκρη της πόλης είχε κατασκευαστεί ένα σύγχρονο νοσοκομείο, μέσα σε χώρο πρασίνου και στον καθαρό αέρα, όπως το ίδιο καθαρός ήταν ο αέρας σ’ όλη τη Πράσινη Πόλη. Ρύποι μηδέν, ούτε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Σ’ αυτό συντελούσαν τα σπίτια, που ήταν όλα πράσινα, όπως και τα μεγάλα κτίρια και τα μεταφορικά μέσα.

 

Λίγα εργοστάσια υπήρχαν κοντά στη γραμμή του προαστιακού και τον αυτοκινητόδρομο. Όλα όμως πληρούσαν τις σύγχρονες προδιαγραφές. Καμιά σχέση με τα παλαιά, βρώμικα εργοστάσια. Γινόταν βιολογικοί καθαρισμοί –όπως εξ άλλου σ’ όλη την Πράσινη Πόλη- και με το νερό που έβγαινε ποτίζανε τους χώρους πρασίνου που υπήρχαν γύρω τους. Φίλτρα, όπου απαιτούνταν. Τροφοδοτούνταν με ηλεκτρική ενέργεια. Αυτή παραγόταν από φωτοβολταϊκά σε σκεπές και από ανεμογεννήτριες. Εκμεταλλευότανε όσο το δυνατόν τον φυσικό φωτισμό. Κατάλληλα ανοίγματα και φωτοσωλήνες, διευκόλυναν σ’ αυτό.

Ένα από αυτά ήταν το εργοστάσιο φωτοβολταϊκών. Τεχνικός σύμβουλος ήταν ο κ. Αποστόλου και φυσικά η στέγη του ήταν καλυμμένη με φωτοβολταϊκά. Όχι μόνον παρήγαγε πράσινη ενέργεια, αλλά και ήταν ένα πράσινο εργοστάσιο και μεταφορικά και κυριολεκτικά, λόγω του πρασίνου που υπήρχε γύρω του.

Είχε εξαγωγική δραστηριότητα, έχοντας εξασφαλίσει διεθνή φήμη για το προϊόντα του, και συντελούσε στην εισροή συναλλάγματος στη χώρα μας. Πρόσφερε ειδικές τιμές σε ελληνικά νοικοκυριά που εκπληρώνανε κάποιες προϋποθέσεις.

Παράλληλα ο κ. Αλεξίου ίδρυσε και Κέντρο Ερευνών για την πράσινη ενέργεια, με διευθυντή τον κ. Αποστόλου.

 

 

και άλλες προσφορές

Η γραμμή του τραμ με πυκνά δρομολόγια που διέτρεχε τον οικισμό και τον συνέδεε με τον κοντινό σταθμό του προαστιακού κατασκευάστηκε από την εταιρία του κ. Αλεξίου και ήταν προσφορά του στην Πράσινη Πόλη, όπως και η διαμόρφωση των πάρκων.

Το παράδειγμα του κ. Αλεξίου ακολούθησαν και άλλοι επιχειρηματίες, με διάφορες δωρεές. Πολλοί φιλοτιμήθηκαν να συμβάλλουν στην επιτυχία της Πράσινης Πόλης, όπου εκδηλώθηκε «επιδημία» προσφορών.

Ο κ. Παπαδόπουλος, που σαν τον Αλέξανδρο είχε τύχει θύμα απαγωγής, ανέλαβε την οικοδόμηση μιας εκκλησίας, που χτίστηκε στο μέσον ενός πάρκου. Τα σχέδια ήταν ευγενική χορηγία αρχιτέκτονα, που ειδικευόταν στην κατασκευή ναών.

Και το όνειρο της κ. Άννας, να φτιάξει κάτι πρωτοποριακό, εκπληρώθηκε. Έκανε τα σχέδια, τα οποία ήταν προσφορά της στην Πράσινη Πόλη, ενός πολιτιστικού κέντρου. Άντλησε έμπνευση αφ’ ενός από τη φύση και αφ’ ετέρου από την ελληνική παράδοση.Τοφυσικό φως εισχωρούσεαπό παντού από κατάλληλα ανοίγματα, δίνοντας ζωντάνια στο χώρο, ιδιαίτερα στο ωραιότατο αίθριο, και εξοικονομώντας ενέργεια. Το έργο της στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό πήρε το πρώτο βραβείο. Την οικοδόμηση ανέλαβε ο κ. Αλεξίου.

Σε ένα από τα κτίρια του κέντρου στεγαζόταν η επιχείρηση που είχε ιδρύσει ο Αλέξανδρος. Παρήγαγε προϊόντα λογισμικού, που διατίθεντο και σε χώρες του εξωτερικού.

Παράλληλα ο Αλέξανδρος ασχολούνταν και με μια οικολογική οργάνωση, της οποίας ήταν πρόεδρος.

Υπήρχε στην Πράσινη Πόλη ένα Ίδρυμα Ερευνών, δωρεά του κ. Αλεξίου. Εκεί εργαζόταν η Έλλη ως βιολόγος. Γινόταν καλή δουλειά στο Ίδρυμα, με διεθνή απήχηση.

 

*

Ο Αλέξανδρος θυμήθηκε αυτά που έλεγε στην Έλλη, σχετικά με τη δουλειά της.

-            Θυμάσαι τότε, στο πράσινο σπίτι, που μιλούσαμε για την κρυπτογραφία και σου ευχόμασταν να συμβάλλεις και συ, σαν μελλοντική βιολόγος, στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών της ζωής; Το όνειρό σου πραγματοποιήθηκε.

-            Είμαι στην αρχή. Υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά.

-            Πάντως κληρονόμησες το ερευνητικό μικρόβιο από το μπαμπά.

-            Και συ δεν πέφτεις παρακάτω. Πήρες από τον δικό σου πατέρα την επινοητικότητα για τεχνολογικές εφαρμογές. Το λογισμικό που παράγετε στην εταιρεία έχει καλή φήμη διεθνώς.

-            Η πράσινη Πόλη πρωτοπορεί. Πολλές εταιρείες και ιδρύματα υποστηρίζουν ερευνητικά προγράμματα και παράγουν καινοτομίες, νέα γνώση.

*

Καθώς οι αποστάσεις στην Πράσινη Πόλη δεν ήταν πολύ μεγάλες, όπως και πολλοί άλλοι, ο Αλέξανδρος και η Έλλη πήγαιναν στη δουλειά τους με το ποδήλατο, εκτός όταν είχε κακοκαιρία, οπότε έπαιρναν το τραμ.

Στο πολιτιστικό κέντρο που σχεδίασε η κ. Άννα, υπήρχε και Βιβλιοθήκη. Άνθρωποι κάθε ηλικίας την επισκέπτονταν, ιδιαίτερα όμως νέοι και παιδιά.

Υπήρχε και δημοτικό ραδιόφωνο με αξιόλογο πρόγραμμα. Εκτός από την καλή ενημέρωση που παρείχε και τις μουσικές εκπομπές ποιότητας που περιελάμβανε το πρόγραμμά του με διάφορα είδη μουσικής, μεταδιδόταν και καλά θεατρικά έργα, όπως επίσης ηθοποιοί διάβαζαν έργα ελλήνων και ξένων λογοτεχνών.

Τελευταία δημιουργήθηκε και τηλεοπτικός σταθμός με επίσης ποιοτικό πρόγραμμα και ποικιλία θεμάτων. Ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ προβάλλονταν με επιστημονικά, περιβαλλοντικά, ιστορικά, καλλιτεχνικά και άλλα θέματα, πέραν των ενημερωτικών εκπομπών, η εγκυρότητα των οποίων έφερε επιτυχία και προσέλκυσε καλούς δημοσιογράφους. Εκεί εργαζόταν και η Ναυσικά, που η αγάπη της για τα ντοκιμαντέρ την έκανε να ασχοληθεί με την παραγωγή τους.

 

 

η Πράσινη Πόλη εξελίσσεται

Επί τέλους έβρισκες στη χώρα μας μια περιοχή που η λέξη αυθαίρετο –όπως παρόμοια και το νέφος- ήταν μια άγνωστη λέξη.

Και ενώ παλαιά σε πόλεις μας χτιζότανε πρώτα τα σπίτια και μετά κατασκευαζότανε οι δρόμοι και τα δίκτυα κοινής ωφελείας και κάθε λίγο σκάβανε η μια εταιρεία και σε λίγο μια άλλη, στην πράσινη πόλη όλα γίνανε σωστά. Πρώτα ολοκληρώθηκαν τα έργα υποδομής, και μετά άρχισε η κατασκευή των πράσινων σπιτιών.

Αφού δημιουργήθηκε ο αρχικός πυρήνας της Πράσινης Πόλης, καθώς το ενδιαφέρον του κόσμου για εγκατάσταση στην περιοχή ήταν έντονο, δημιουργηθήκανε και άλλοι οικισμοί γύρω, με τις ίδιες προδιαγραφές, καλή ρυμοτομία, σωστή δόμηση σπιτιών, άφθονο πράσινο. Ζώνες πρασίνου οριοθετούσαν τις διάφορες περιοχές. Αρχιτέκτονες τοπίου σχεδιάσανε τους χώρους πρασίνου, δίνοντας έμφαση σε φυτά μεσογειακά.

Εταιρείες μετέφεραν την έδρα τους στην Πράσινη Πόλη.

 

Ζώνες πρασίνου ήταν γύρω από διάφορα τμήματα του οικισμού, όπου υπήρχαν παιδικές χαρές, παιδικοί σταθμοί, χώροι άθλησης και αναψυχής. Τα τυχόν κτίσματα ήταν διακριτικά κατασκευασμένα, χαμηλά, με πράσινες ταράτσες,  αναρριχώμενα στους τοίχους, ζαρντινιέρες με πολύχρωμα λουλούδια, ώστε να δένουν με το περιβάλλον και να προσφέρουν αισθητική απόλαυση.

 

Σε κοντινή απόσταση υπήρχαν λόφοι. Ένα συγκρότημα κατοικιών δημιουργήθηκε στις πλαγιές του, με τέτοιο τρόπο, ώστε το ένα σπίτι να μη εμποδίζει τη θέα από το κοντινό. Σε μερικές πλαγιές, δημιουργήθηκαν φωτοβολταϊκά πάρκα και στην κορυφογραμμή υπήρχαν ανεμογεννήτριες. Πάνω από τα σπίτια, σε μια κατάφυτη έκταση ψηλά, από όπου μπορούσες να αγναντέψεις την Πράσινη Πόλη και όλη τη γύρω περιοχή, υπήρχαν κέντρα αναψυχής και πεζόδρομοι για περίπατο.

Καθώς η θάλασσα ήταν πολύ κοντά, κατά μήκος της δημιουργήθηκε άλσος, με παιδότοπους και χώρους άθλησης, πεζόδρομος και ποδηλατόδρομος.

Κέντρα αναψυχής υπήρχαν στην παραλιακή ζώνη, με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένα, ώστε δένανε με το περιβάλλον, χωρίς να αποτελούν παραφωνία, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλά μέρη της χώρας μας. Σε μερικά η οροφή ήταν διαφανής και πάνω απλώνανε φυλλοβόλα δένδρα τα κλαδιά τους. Έτσι, το χειμώνα άφηναν να μπει ο ήλιος, ενώ το καλοκαίρι το φύλλωμά τους έδινε σκιά και ομόρφαινε το περιβάλλον.

Η θάλασσα ήταν πεντακάθαρη, μια και κανένα λύμα δεν έφθανε σ’ αυτή, και έτσι ο κόσμος απολάμβανε το μπάνιο του. Καμπίνες για τους λουομένους υπήρχαν σε μερικά μέρη, πολύ διακριτικά κατασκευασμένες, ώστε να μη χαλάνε το τοπίο. Αναρριχητικά φυτά και θάμνοι που ήταν γύρω τους, βοηθούσαν σ’ αυτό.

Υπήρχε κέντρο ιστιοπλοίας στην περιοχή. Επίσης μπορούσαν οι λουόμενοι να νοικιάζουν θαλάσσια ποδήλατα, όπως και ελαφρά πλοιάρια με φωτοβολταϊκά για να κάνουν τις βόλτες τους στη θάλασσα. Και για όσους μαγεύονταν από τον θαλάσσιο βυθό, υπήρχε κέντρο δυτών.

Η Πράσινη Πόλη απέκτησε τέτοια φήμη, ώστε έγινε τουριστικός προορισμός. Πολλοί παίρνανε τον προαστιακό και φθάνανε στην Πράσινη Πόλη για να απολαύσουν τα μπάνια τους, τις βόλτες τους, τα πάρκα της και τους χώρους αναψυχής της.

Όσοι έρχονταν με το αυτοκίνητό τους, το αφήνανε στο μεγάλο γκαράζ, δίπλα στον αυτοκινητόδρομο, γιατί όπως είπαμε δεν επιτρεπόταν η κυκλοφορία τους στην Πράσινη Πόλη. Φυσικά, μετά χρησιμοποιούσαν το τραμ ή νοίκιαζαν ποδήλατα, αλλά μπορούσαν και με τα πόδια να κυκλοφορούν, μια και οι αποστάσεις δεν ήταν μεγάλες.

 

 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Κ. ΑΛΕΞΙΟΥ

 

Το βράδυ του Σαββάτου, παραμονή της γιορτής της Πράσινης Πόλης, η οικογένεια του Αλέξανδρου, συγγενείς και φίλοι ήταν συγκεντρωμένοι στο σαλόνι μπροστά στην τηλεόραση. Σε λίγο θα άρχιζε η συνέντευξη του κ. Αλεξίου.

-            Αγαπητοί τηλεθεατές μας, ακούστηκε η φωνή της παρουσιάστριας, σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε τον κ.  Αλεξίου με την ευκαιρία των δεκάχρονων της Πράσινης Πόλης, της οποίας ήταν ο εμπνευστής της και κύριος χορηγός της. Σημειωτέον ότι έχει εγκαταλείψει προ πολλού την ενασχόλησή του με τις επιχειρήσεις, προκειμένου να διοχετεύσει όλη την δραστηριότητά του στη Πράσινη Πόλη, της οποίας, ως γνωστόν, είναι σήμερα Δήμαρχος. Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές εορταστικές εκδηλώσεις στα πλαίσια των «γενεθλίων» της. Αύριο κορυφώνονται οι γιορτές. Πλήθος κόσμου έχει συρρεύσει για να τις παρακολουθήσει. Ας δούμε όμως πρώτα ένα βίντεο, που αναφέρεται στην πρωτοποριακή αυτή πόλη.

 

*

 

-            Το όραμά σας κ. Αλεξίου πραγματοποιήθηκε. Απέδειξε ότι εμείς οι Έλληνες, αν φιλοτιμηθούμε, είμαστε ικανοί να μεγαλουργήσουμε. Η Πράσινη Πόλη είναι διεθνώς γνωστή και αποτελεί πρότυπο υγιούς ανάπτυξης, που σέβεται το περιβάλλον.

-            Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά να τονίσω ότι εγώ ήμουν απλά αυτός που άναψε την πρώτη σπίθα. Δε θα γινόταν αυτό που έγινε, αν δεν είχαν ανταποκριθεί πλήθος άλλοι χορηγοί, καθώς και επιχειρηματίες, που έκαναν επενδύσεις στην περιοχή σε κλάδους υψηλής τεχνολογίας, με εξαγωγική δραστηριότητα, εστιασμένους στην οικολογία και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας –ακολούθησε κάτι σαν ντόμινο- όπως επίσης και ο κόσμος που πίστεψε σ’ αυτήν και θέλησε να ζήσει με τρόπο που, αντί να εκμεταλλεύεται άπληστα την φύση, να ζει αρμονικά με αυτήν. Για να ακριβολογήσω όμως η ιδέα της Πράσινης Πόλης οφείλεται όχι σε μένα, αλλά σε … ένα έμφραγμα και μια … απαγωγή. Η περιπέτεια της υγείας μου με έκανε να αναθεωρήσω απόψεις. Αλλά και πάλι μπορεί να μη γινόταν αυτό, αν δεν είχα ακούσει, τότε που ήμουν στο Νοσοκομείο, την προσφορά του κ. Αποστόλου σχετικά με τα φωτοβολταϊκά, την Τεχνολογία των οποίων βελτίωσε, μετά την ευτυχή κατάληξη της περιπέτειας του γιού του.

Θα ήταν σκόπιμο να θυμίσουμε στους τηλεθεατές μας τα γεγονότα που συνέβησαν δέκα χρόνια πριν. Ας δούμε ένα σύντομο χρονικό από τα αρχεία του σταθμού μας. Ήταν μια ιστορία που συγκίνησε το πανελλήνιο.

 

*

 

-            Αξίζει να σας αναφέρω ότι ο Αλέξανδρος σήμερα είναι επί κεφαλής μιας εταιρείας λογισμικού, τα προϊόντα της οποίας εξάγονται σε πολλές χώρες και τιμούν το ελληνικό όνομα. Λοιπόν, για να επανέλθω στα τότε γεγονότα, όπως λέει ο λαός «κάθε εμπόδιο σε καλό», μια απαγωγή, ένα έμφραγμα μπορεί να γίνει απαρχή κάτι καλού, αρκεί να παίρνει κανείς τα μαθήματα που δίνει η ζωή και να μετατρέπει το αρνητικό σε θετικό. Θα μπορούσα να πω ότι οφείλουμε πολλά … στους απαγωγείς.

-            Είστε γνωστός για το χιούμορ σας κ. Αλεξίου. Να δούμε τώρα το αυριανό πρόγραμμα των εορταστικών εκδηλώσεων. Ο σταθμός μας θα τις καλύψει με ζωντανές μεταδόσεις για όσους δεν θα έχουν την ευκαιρία να παραβρεθούν αύριο στην Πράσινη Πόλη.

 

ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ

 

Γεμάτοι χαρά και περηφάνια, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες και φίλοι καμαρώσανε τον μικρό Λεωνίδα που έσβησε το πρώτο του κεράκι. Το σπίτι βούιζε από παιδικές φωνές των πρώτων φίλων του Λεωνίδα, συνομηλίκων του που είχαν μαζευτεί όλοι γύρω από την μεγάλη τούρτα, που δεν άργησε να … εξαφανιστεί. Δεν έμεινε ούτε ψίχουλο. Η γιορτή έγινε νωρίς το απόγεμα.

Το βράδυ θα παρακολουθούσαν τις γιορτές για τα δεκάχρονα της Πράσινης Πόλης. Δόθηκε μουσική παράσταση στο Πολιτιστικό Κέντρο, όπου πήρε μέρος η νεοσυσταθείσα ορχήστρα νέων. Ένα από τα μέλη της ήταν και ο Ιάσονας με φλάουτό του, που είχε εξελιχθεί σε αξιόλογο ταλέντο. Και μετά τα θερμά χειροκροτήματα, αργότερα, όταν νύχτωσε, πλήθη κόσμου, ντόπιοι και επισκέπτες, συγκεντρωμένοι στην παραλία, απόλαυσαν τα πυροτεχνήματα που έλαμπαν στον ουρανό της Πράσινης Πόλης.

 

 

ΤΕΛΟΣ

 

 

 

σημείωση

Η θέση της Πράσινης Πόλης είναι φανταστική. Δεν μπορεί να ταυτιστεί με καμιά γνωστή τοποθεσία.